Η Τουρκία δίνει τεράστια προβολή στο θέμα των S-300, σε μια προσπάθεια να εξομοιώσει αυτούς με τους τουρκικούς S-400.
Παράλληλα, κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι δεν επιθυμούν μια Τουρκία ως περιφεριακή δύναμη στην περιοχή και γι αυτό, όταν η Άγκυρα εξοπλίστηκε με τους S-400 τότε βρέθηκε σε πορεία σύγκρουσης με την Ουάσιγκτον.
Φαίνεται να βρίσκεται ένα οργανωμένο τουρκικό σχέδιο συκοφάντησης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, για υποτιθέμενη επιθετική συμπεριφορά σε βάρος μαχητικών αεροσκαφών της F-16 από Ελληνικά F-16 και πυραύλους S-300 , ενώ αυτά μετείχαν σε άσκηση-δραστηριότητες της Συμμαχίας στο Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο.
Το θέμα "σέρνεται" από τα τουρκικά ΜΜΕ εδώ και ημέρες σε μια προσπάθεια κατάδειξης της Ελλάδας ως επιθετικής έναντι της Τουρκίας, την ώρα που η τουρκική πολεμική αεροπορία έχει κάνει σουρωτήρι τον ΕΕΧ μας με συνεχείς παραβιάσεις και υπερπτήσεις.
Ειδικότερα για τους S-300 , έχει πλέον των παραπάνω σκοπό να καταδείξει ότι η Ελλάδα χρησιμοποιεί ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα σε βάρος της Τουρκίας χωρίς κυρώσεις, την ώρα που η ίδια υποφέρει από τις κυρώσεις των ΗΠΑ για την αγορά των S-400.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατηγόρησε την Ελλάδα ότι χρησιμοποιεί τους S-300 για να κλειδώσει και να παρενοχλήσει τουρκικά αεροσκάφη F-16, που πετούν στον διεθνή εναέριο χώρο πάνω από τη Μεσόγειο. Οι Έλληνες αξιωματούχοι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς.
Πριν από λίγες ημέρες είχαμε τον Cihat Yaycı, πρώην Τούρκος ναύαρχος, να λέει ότι η Ελλάδα έχει αναβαθμίσει τους πυραύλους S-300 και το αμυντικό σύστημα βρίσκεται σε ενεργή υπηρεσία, όχι σε υπόστεγα της ελληνικής αεροπορίας.
«Η Ρωσία αναβάθμισε τους πυραύλους στο επίπεδο των S-400 το 2018 και το 2019», είπε ο Yaycı, σε σχόλια που μεταδίδει η τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak. «Εν τω μεταξύ, η Τουρκία δέχεται κυρώσεις για την απόκτηση S-400 από τη Μόσχα σε ένα άδικο σενάριο», είπε.
Τώρα ήρθε ο αντιπρόεδρος του AK Party Numan Kurtulmuş, να δηλώνει ότι το πραγματικό ζήτημα δεν είναι ούτε τα S-400 ούτε τα F-35, προσθέτοντας πως η τουρκική βιομηχανία είναι στο στόχαστρο της Δύσης και κάποιοι είναι εναντίον της Τουρκίας, για να μην φτιάξει το δικό της πολεμικό αεροπλάνο, υπονοώντας τις ΗΠΑ.
«Δεν υπάρχει κανένα θέμα που δεν μπορούμε να λύσουμε καθισμένοι στο τραπέζι με την Τουρκία-Ελλάδα. Αιτία της έντασης είναι η στάση της Ελλάδας. Τα βήματα στην Ανατολική Μεσόγειο κάνουν κάποιον να κοιμάται. Το πραγματικό ζήτημα δεν είναι το S-400, το F-35. Κάποιος είναι εναντίον μας να μην φτιάξουμε το δικό μας πολεμικό αεροπλάνο», είπε και συνέχισε
«Ο λόγος για την ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας είναι η στάση της Ελλάδας.
Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, είναι στην πραγματικότητα ένας πόλεμος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας. Η Ταϊβάν θα είναι το χάσμα της έντασης μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ.
Η εξερεύνηση φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο είναι το καμάρι μας, αλλά κρατά μερικούς ανθρώπους σε εγρήγορση.
Η Τουρκία προχωρά στον τομέα της εθνικής άμυνας. Το κυριότερο είναι το s-400, όχι το F-35.
Νομίζω ότι η Ελλάδα δεν θα μπει σε τέτοια φρενίτιδα. Το κράτος έχει μυαλό, δεν μπαίνει σε σύγκρουση. Ξέρουν ότι όταν κάθονται και συζητούν ως ζευγάρι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που να μην μπορεί να λυθεί», ανέφερε σύμφωνα με τουρκικό μέσο ενημέρωσης.
Τουρκικές αστειότητες για το νέο μαχητικό
Πρέπει να επισημάνουμε ότι, η προβολή για το μεγαλεπήβολο σχέδιο της Τουρκίας για ένα εγχώριο μαχητικό πέμπτης γενιάς, το πρότζεκτ TF-X, φαίνεται να συνεχίζεται με ασταμάτητους ρυθμούς προσπαθώντας να δώσουν την εντύπωση ότι παίρνει σάρκα και οστά.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο Ερντογάν, σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στον τουρκικό τύπο της Κυριακής πριν ένα χρόνο, επαίνεσε τον ρόλο της κυβέρνησής του στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας, αναφέροντας ότι η εγχώρια παραγωγή στον συγκεκριμένο τομέα έχει αγγίξει το 70% τα τελευταία χρόνια. Σε εκείνο το σημείο ο σουλτάνος έριξε και τη «βόμβα»: «Το μαχητικό αεροσκάφος μας, το οποίο θα παράγεται, σε κάθε στάδιο, στην Τουρκία θα πετάξει το 2023»!
Ο γενικός διευθυντής της TUSAŞ, Τεμέλ Κοτίλ, πρόσθεσε πως το στοχευόμενο κόστος μονάδας για τα Εθνικά Πολεμικά Αεροσκάφη της Τουρκία είναι 100 εκατ. δολάρια (σ.σ. με νέο στόχο να πέσει κάτω από τα 80) και ότι 24 αεροσκάφη θα παράγονταν ανά μήνα.
Παρά τις εξαγγελίες του σουλτάνου και της εταιρείας, το εγχείρημα φαίνεται -σύμφωνα με τους αριθμούς- να είναι καταδικασμένο…
Η μακέτα του μαχητικού TF-X, παρουσιάζει ομοιότητες με το F-22 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Όμως, ενώ το F-22 είναι ένα μοντέλο που βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία, το TF-X είναι αμφίβολο εάν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Η κατασκευή ενός μαχητικού stealth είναι δαπανηρή. Μόνο τρεις χώρες θεωρητικά, μπορούν να την πραγματοποιήσουν χωρίς να βρεθούν σε κρίση: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και η Ρωσία.
Και μόνο δύο από αυτές – η Αμερική και η Κίνα – το έχουν όντως πραγματοποιήσει. Το πρόγραμμα Su-57 της Ρωσίας, παλεύει ακόμα για να παράξει έναν σημαντικό αριθμό αεροσκαφών.
Η Τουρκία, με την 17η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενταχθεί στο κλειστό αυτό κλαμπ.
Η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε για πρώτη φορά το πρόγραμμα TF-X, γνωστό και ως National Combat Aircraft, το οποίο συντόμευσε σε MMU στα τουρκικά, το 2010. Η TAI κέρδισε το συμβόλαιο για την ανάπτυξη του αεροσκάφους το 2015.
Το πρόβλημα με το TF-X είναι τα χρήματα. Το κόστος είναι περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια συνολικά για την ανάπτυξη, κατασκευή και λειτουργία ενός στόλου μερικών δεκάδων μαχητικών, σύμφωνα με μια εκτίμηση του ειδικού Hideyuki Yoshioka.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν περίπου 70 δισεκατομμύρια δολάρια, για την ανάπτυξη και την κατασκευή 194 F-22 και επιπλέον δισεκατομμύρια για τη λειτουργία τους από το 2005.
Το F-35 από την άλλη, «τρώει» περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια από τον αμερικανικό προϋπολογισμό άμυνας, των 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τουτέστιν περίπου 1,5%, ποσό που δύσκολα είναι βιώσιμο.
Η Τουρκία, αντιθέτως, δαπανά μόνο 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τις ένοπλες δυνάμεις της και επομένως τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Το αγκάθι των εξαγωγών
Το ενδεχόμενο εξαγωγών, που θα έδινε ανάσα στο κόστος παραγωγής του TF-X είναι επίσης εξαιρετικά μικρό.
Το TF-X είναι ένα παράδειγμα αυτού που ο αναλυτής της Real Group Richard Aboulafia αποκαλεί «εθνικές ιδέες μαχητικών», δηλαδή ένα προηγμένο πολεμικό αεροσκάφος, προσαρμοσμένο στις ανάγκες μιας μόνο χώρας και στερούμενο ισχυρών εξαγωγικών δυνατοτήτων.
«Οι εθνικές ιδέες μαχητικών είναι σχεδόν πάντα μια πολύ κακή ιδέα», δήλωσε ο Aboulafia. Παραδείγματα είναι το Lavi του Ισραήλ, το τσέχικο L-159 και, πιο καταστροφική περίπτωση, το Light Combat Aircraft της Ινδίας, το οποίο, μετά από 30 χρόνια υπέρογκων ποσών είναι απλά ένα ελαφρύ μαχητικό της σειράς.
