Πραγματικά αυτή είναι μια από τις πιο σημαντικές, τουλάχιστον μέχρι τώρα, εξελίξεις στην περιπέτεια που έχει μπλέξει η Τουρκία στην περιοχή του Ιντλίμπ.
Ο τουρκικός στρατός ανέπτυξε 12 παρατηρητήρια περιμετρικά της επαρχίας Ιντλίμπ το φθινόπωρο του 2018, ως αποτέλεσμα της συμφωνίας του Σότσι.
Ο σκοπός της δημιουργίας των παρατηρητηρίων ήταν η επίβλεψη του διαχωρισμού των τρομοκρατών από τους μετριοπαθείς τζιχαντιστές και η εκκαθάρισης της ζώνης αποκλιμάκωσης από άρματα μάχης, τεθωρακισμένα, πυροβόλα και βαριά όπλα. Επίσης, μια από τις αποστολές που έπρεπε να φέρουν εις πέρας τα παρατηρητήρια, ήταν να αποδώσουν στην κυκλοφορία τους οδικούς άξονες Μ4 και Μ5, που οδηγούν από τη Λατάκεια και τη Δαμασκό αντίστοιχα στο Χαλέπι.
Η Τουρκία, αντί να χρησιμοποιήσει τα παρατηρητήρια για το σκοπό τον οποίον δημιουργήθηκαν, τα μετέτρεψε σε κανονικά στρατόπεδα, οχυρωμένα και εξοπλισμένα με πυροβολικό, όλμους και τεθωρακισμένα οχήματα, ενώ ταυτοχρόνως, αντί να αφοπλίσει, εξόπλιζε την οργάνωση-παρακλάδι της Αλ Κάιντα, ΗΤS, που είναι αναγνωρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση από τον ΟΗΕ.
Μεσοπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας ήταν να πετύχει ειδικό καθεστώς για την επαρχία Ιντλίμπ στο νέο σύνταγμα της Τουρκίας και τα 12 αυτά στρατόπεδα να εξασφάλιζαν την σταθερότητα και την ασφάλεια των αντικαθεστωτικών σουνιτών στην περιοχή αυτή.
Τελικός στόχος της Τουρκίας ήταν η προσάρτηση της περιοχής αυτής στην Τουρκία, στόχος που ισχύει και για το Αφρίν, την Αλ Μπαμπ, τη λωρίδα που κατέχει στην περιοχή της Τελ Αμπιάντ και φυσικά το ίδιο το Χαλέπι, για να υλοποιήσει τα εντελλόμενα του λεγόμενου Εθνικού Όρκου.
Τελικά, παρά τις υπομνήσεις από πλευράς της Ρωσίας να φέρει η Τουρκία εις πέρας τα υπεσχεθέντα και τις υποχρεώσεις που ανέλαβε με την υπογραφή της συμφωνίας του Σότσι, η υπομονή του Πούτιν εξαντλήθηκε και άρχισε η επιχείρηση ανακατάληψης της περιοχής από το στρατό της Συρίας, με την αεροπορική -και όχι μόνον- υποστήριξη της Ρωσίας.
Ως αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης, μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου 2020, πέντε από τα δώδεκα παρατηρητήρια έχουν εγκλωβιστεί από τον στρατό της Συρίας και περιφρουρούνται από δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας της Ρωσίας, για να αποφευχθεί σφαγή των Τούρκων στρατιωτών.
Για έναν ακατανόητο λόγο, ο ίδιος ο Ερντογάν αλλά και ο υπουργός άμυνας Χ. Ακάρ, δήλωναν επανειλημμένα ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να εκκενώσει τα παρατηρητήρια αυτά, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε διορία στη Συρία μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου να αποσυρθεί από τις περιοχές που ανακατέλαβε, ειδάλλως το έργο της απώθησης των συριακών στρατευμάτων θα αναλάμβανε ο τουρκικός στρατός.
Μάλιστα, η Τουρκία, για να γίνει πιστευτή, μετέφερε πάνω από 10.000 στρατιώτες στην περιοχή, καθώς και πάνω από χίλια άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, πυροβόλα και άλλα στρατιωτικά οχήματα.
Σημειώνεται ότι η Τουρκία επικαλούνταν μια παράδοση που υποτίθεται ότι υπάρχει στον τουρκικό στρατό, μια παράδοση που επικαλούνται όταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τίθεται το ζήτημα της απόσυρσης των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο.
Η παράδοση λέει ότι “ο τουρκικός στρατός δεν αποσύρεται ποτέ από έδαφος που έχει καταλάβει”.
Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουν και να μελετήσουν οι Έλληνες πολιτικοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, είναι δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι το γεγονός ότι ο στρατός της Συρίας, υπό την ηγεσία του προέδρου Άσαντ, δεν έλαβε υπ’ όψιν τις απειλές Ερντογάν και αντί να αποσυρθεί από τις περιοχές που ανακατέλαβε ή τουλάχιστον να σταματήσει την επιχείρηση, συνεχίζει ακάθεκτος την ανακατάληψη των εδαφών που κατέχει ο τουρκικός στρατός μαζί με τους ισλαμιστές τρομοκράτες.
Το δεύτερο είναι η παρακάτω εξέλιξη:
Την Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου, ο τουρκικός στρατός εκκένωσε το παρατηρητήριο Νο6, που βρίσκεται νοτίως του Χαλεπίου, κοντά στην κωμόπολη Tel Eys.
Και όχι απλά εκκένωσε και αποσύρθηκε από εκεί που Ερντογάν και το σύνολο της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ιεραρχίας είχε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να αποσυρθεί, αλλά άφησαν και στρατιωτικό υλικό για… ενθύμιο στα χέρια του στρατού της Συρίας.
Μάλιστα, δια του λόγου το αληθές, ο στρατός της Συρίας δημοσίευσε και σχετικό βίντεο από το εγκαταλειφθέν παρατηρητήριο, στο οποίο φαίνονται και τα ενθύμια που άφησε πίσω του ο… ένδοξος τουρκικός στρατός.
Όσο επικίνδυνο και ανεύθυνο είναι να υπερτιμάς τον αντίπαλο, άλλο τόσο, ίσως ακόμα πιο επικίνδυνο είναι να τον υποτιμάς. Και εδώ ο σκοπός μας δεν είναι αυτός.
Ο σκοπός μας είναι να δώσουμε στους Έλληνες πολιτικούς, διπλωμάτες και στρατιωτικούς παραδείγματα για το πώς αντιμετωπίζουν άλλοι την τουρκική προκλητικότητα.
Για παράδειγμα, δεν γνωρίζω τι θα έπραττε κυβέρνηση άλλης χώρας, μετά την υπογραφή της, τρομερά επικίνδυνης για εθνικά μας συμφέροντα σε Κύπρο και Ελλάδα, συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης.
Πάντως σίγουρα δεν θα δεχόταν την έναρξη συνομιλιών για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ενώ είναι σε ισχύ αυτή η επαίσχυντη και παράνομη συμφωνία.
Για να μην σας θυμίσω τις πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οποίας η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη και κάνουμε ότι το ξεχνάμε όσο διαρκεί η λεηλασία του Αττίλα στα κατεχόμενα και τις κυπριακές θάλασσες.
Επίσης, δεν θα δεχόταν να συνεχιστούν οι διαδικασίες που αφορούν τα ΜΟΕ, αν την ώρα που ορίστηκε συνομιλία του Έλληνα υπουργού Άμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλου με τον Τούρκο ομόλογό του, τα τουρκικά αεροσκάφη παραβίαζαν δεκάδες φορές τον ελληνικό εναέριο χώρο.
Είναι σαν να μας λένε ότι τα ΜΟΕ θα χτιστούν πάνω στη συνεχιζόμενη λεηλασία του Αττίλα, πάνω στη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, πάνω στην έμπρακτη αμφισβήτηση του Αιγαίου.
Και με τη στάση μας είναι σαν τα δεχόμαστε όλα αυτά.
Τέλος, καμία κυβέρνηση στον κόσμο δεν θα καλούσε, δια της χαριτόβρυτης κυρίας Διαμαντοπούλου, σε εκδήλωση με θέμα τις «Προϋποθέσεις για την ειρήνη και την σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο», τον Τούρκο πρέσβη, δίπλα δίπλα με τους πρέσβεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ και μάλιστα παρουσία του Γενικού Διευθυντού Πολιτικών Υποθέσεων του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, άξιου πρέσβη, κ. Κυριάκου Λουκάκη.
Χωρίς πλάκα, είναι σαν να διοργανώνεται ημερίδα με θέμα «Προϋποθέσεις για την πρόληψη των βασανισμών και των βιασμών» και να έχεις καλέσει στο ίδιο τραπέζι τον αρχιβασανιστή και αρχιβιαστή, μαζί με τους επί δεκαετίες προστάτες και νταβατζήδες του και τον/την βασανισθέντα και βιασθέντα και μάλιστα τη στιγμή που συνεχίζεται ο βασανισμός και βιασμός.
Όλα αυτά δεν γράφονται ούτε κάτω από αίσθημα οργής και θυμού, ούτε για να θίξουμε πρόσωπα.
Γράφονται για να πάρουμε παράδειγμα από τη στάση που τηρεί ο πρόεδρος της Συρίας απέναντι στην τουρκική βάρβαρη επιθετικότητα. Και μάλιστα μετά από έναν δεκαετή πόλεμο, έναν άνισο αγώνα εναντίον υπέρτερων δυνάμεων.
Επίσης, γράφονται για να συγκρίνουμε τη στάση που τηρεί η πατρίδα μας δεκαετίες τώρα και να αναλογιστούμε πού έχει οδηγήσει –και δυστυχώς που θα οδηγήσει το επόμενο διάστημα- την Κύπρο και την Ελλάδα ο νεοραγιαδισμός, που αντικατοπτρίζεται με ενάργεια στην ως άνω εκδήλωση.
Μείνετε όρθιος κύριε Λουκάκη και κρατήστε την Ελλάδα όρθια.
