Του Άγγελου Ρούσσου
Παρερμηνεύοντας προφανώς κατά το δοκούν το αγιογραφικό “πίστευε και μη ερεύνα” ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ σε μια απείρου θράσους παρέμβαση ζητάει ούτε λίγο ούτε πολύ με Ιεροεξεταστικό ύφος να “ρίξουμε στην πυρά” όσους έχουν επιλέξει την “αγία ανυπακοή” δίνοντας παραλλήλως συνέχεια στην αντιπαράθεσή του με τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο.
Σε κυριακάτικο κήρυγμά του με τίτλο “Α’ Οικουμενική Σύνοδος και Αγία και Μεγάλη Σύνοδος - (οι περί τον Ευσέβιον και οι περί των Καλαβρύτων)” με αφορμή την αυριανή Κυριακή που είναι αφιερωμένη στην ιερή μνήμη των 318 θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας που συμμετείχαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας το 325 μ. Χ. εκτρέπεται εντελώς συγκρίνοντας τους αντιδρώντες στα οικουμενιστικά σχέδια του Φαναρίου με τον αιρετικό Άρειο!
“Ο Άρειος απολυτοποιώντας την ενότητα και την μοναδικότητα του Θεού Πατέρα υποτιμά τα άλλα δύο Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Αυτό είναι άλλωστε και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της κάθε αίρεσης. Η απολυτοποίηση ενός μέρους της αλήθειας σε βάρος της όλης αλήθειας της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας. Στην πραγματικότητα, σ’ αυτή την περίπτωση, για την αντίληψη του δόγματος, λειτουργεί ένα στοιχείο ανθρωπομορφικό, ανθρωποκεντρικό και ατομοκεντρικό, δηλαδή εγωϊστικό. Είναι μια απολυτοποίηση της λογικής του ανθρώπου και έτσι το δόγμα κατανοείται όχι όπως το κατανοεί η συνείδηση της Εκκλησίας μας, αλλά όπως το αντιλαμβάνεται μια λογική περιορισμένη που έχει την εγωιστική απαίτηση να νομίζει ότι μπορεί να τα γνωρίζει όλα, όπως συμβαίνει με όσους κακολογούν και ασεβούν στις αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου” αναφέρει συγκεριμένα.
Συνεχίζοντας δε επιτίθεται ευθέως στους αντιδρώντες και τονίζει πως:
“Ο ανθρώπινος λόγος διακονεί τη Θεολογία χωρίς όμως να γίνεται και αφετηρία της Θεολογίας. Ο ανθρώπινος λόγος διακονεί τη σωτηρία του ανθρώπου όταν προϋποθέτει την εκκλησιαστική συνείδηση επειδή ακριβώς η Εκκλησιαστική συνείδηση έχει την έννοια της καθολικής συνείδησης. Γι’ αυτό η θέση των καθηγητών κληρικών και λαϊκών μέσα στην Εκκλησία είναι να διακονούν την Εκκλησία μας με βάση τις ποιμαντικές οδηγίες της Ιεράς Συνόδου και του Επισκόπου τους ο οποίος εκπροσωπεί και την Σύνοδο που ανήκει. Εκεί που συμβαίνει, κληρικοί και λαϊκοί, να μη έχουν την εκκλησιαστική αυτή συνείδηση της διακονίας με σεβασμό και υπακοή με βάση τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, τότε είναι ως να προσπαθούν να βλάψουν την ενότητα του Σώματος της Εκκλησίας, να μετατρέψουν τον χώρο της Εκκλησίας σε κοσμικό ίδρυμα με αντιπαραθέσεις και καχυποψίες και αλληλοφαγώματα . Όταν αντιστρατευόμαστε τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου μας γινόμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα θεομπαίχτες. Ακόμη έστω κι αν σε προσωπικό επίπεδο έχουμε τη καλή πρόθεση να διαφωνούμε με μια απόφαση της, έχουμε υποχρέωση να τη σεβαστούμε και να δείξουμε πλήρη ταπείνωση και υπακοή στις αποφάσεις της Συνόδου, διότι διαφορετικά είναι ως να δείχνουμε ανυπακοή κα απουσία σεβασμού στην Εκκλησία μας. Γι’ αυτό χαρακτηριστικό γνώρισμα του Χριστιανισμού είναι η συντριβή του εγώ, του εγωϊσμού μας, της ανθρώπινης λογικής. Όταν η ανθρώπινη λογική ταπεινωθεί τότε καρποφορεί μέσα στη ζωή της Εκκλησίας ως διακονία αγάπης που διακονεί τη Θεολογία της Εκκλησίας οδηγώντας τους ανθρώπους στο έργον της εν Χριστώ σωτηρίας. Την ποιμαντική αυτή ευθύνη έχει πάντοτε η Ιερά Σύνοδος, είτε λέγεται τοπική, είτε Οικουμενική είτε Αγία και Μεγάλη Σύνοδος”.
Κατόπιν δε παραθέτει ένα εκτενές απόσπασμα από την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη πέρυσι στην Κρήτη όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: “τόσον επί θεμάτων διοικήσεως, όσον και επί ζητημάτων πίστεως, μόνον συνοδικαί αποφάσεις διαθέτουν κύρος και αυθεντίαν διά τα μέλη της Εκκλησίας, ουχί δε θέσεις και γνώμαι ατόμων η ομάδων οιασδήποτε φύσεως”.
Είναι σαφές πως όσο πλησιάζουμε προς την ετήσια επέτειο της Συνόδου τα εξαπτέρυγα του Φαναρίου θα επιχειρήσουν με κάθε τρόπο να προπαγανδίσουν τα...οφέλη αυτής στην Ορθοδοξία μας και να απομονώσουν τους αντιδρώντες σαν μιάσματα στην.... θεολογική καθαρότητα των δικών τους απόψεων.
Στο απόσπασμα, όμως, που διάλεξε ο Μητροπολίτης Ζιμπαμπουε από την περσινή ομιλία του κ. Βαρθολομαίου στην Κρήτη περιλαμβάνεται και η εξής αναφορά: “Τρίπτυχος, όθεν, είναι η ενότης, την οποίαν απαιτεί εξ ημών και δια της Συνόδου ταύτης ο Παράκλητος: ενότης εν τοις Μυστηρίοις, εν τη πίστει και τη κανονική δομή της Εκκλησίας”. Πουθενά δεν μιλάει για “ενότητα του Αγίου Πνεύματος” την οποία πολλάκις επικαλείται ο Πάπας Φραγκίσκος και την οποίαν αβαντάρουν οι Φαναριώτες συμμετέχοντες στις συμπροσευχές και στις λοιπές εκδηλώσεις αγαπολογίας με Ρωμαιοκαθολικούς και άλλα δόγματα... Άρα τι συμβαίνει; Αυτοαναιρείται ο Οικουμενικός Πατριάρχης ή άλλα λέει και άλλα πράττει;
