Δεν είναι προφανώς κάτι καινούργιο. Οι άνθρωποι έχουν μία τάση να ελέγχουν τι λένε και πώς το λένε οι γύρω τους. Αυτό μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Μπορεί να γίνει θεσμικά με λογοκριτικούς μηχανισμούς, μπορεί να γίνει και με ένα απλό αστείο.
Κάπου θα το έχετε ακούσει είτε στα σοβαρά είτε -ακόμα πιθανότερο- ειρωνικά: «Καλή Παναγιά». Πρόσφατα ένας κληρικός, ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου υποστήριξε ότι η συγκεκριμένη ευχή είναι λάθος «τόσο λεκτικά όσο και θεολογικά».
Ποια είναι η πραγματικότητα
H πραγματικότητα βέβαια είναι λίγο διαφορετική. Αν το δούμε λίγο πιο αναλυτικά θα δούμε ότι το επίθετο «καλή» εν προκειμένω δεν είναι κάποιο αξιολογικό επίθετο για την Παναγία. Δεν είναι δηλαδή ότι ξεχωρίζουμε μία καλή και μία κακή Παναγία.
Αντιθέτως, το καλή στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει «με το καλό να έρθει…». Με άλλα λόγια, το «καλή Παναγιά» σημαίνει «Με το καλό να έρθει η γιορτή της Παναγίας». Λειτουργεί δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί το «καλή επιστροφή» ή το «καλός πολίτης» τα οποία για κάποιον λόγο δεν θεωρούνται εξίσου αστεία.
Ταυτόχρονα βέβαια το «Παναγιά» δεν αναφέρεται στην ίδια την Παναγία αλλά στην περίοδο εορτασμού του Δεκαπενταύγουστου. Έτσι, λέμε «καλή Παναγιά» κατά το «καλά Χριστούγεννα» ή το «Καλό Πάσχα». Μία πολύ κατατοπιστική ανάρτηση θα βρείτε εδώ:
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, μπορείτε κάλλιστα να ευχηθείτε «Καλή Παναγιά» ή και να κοροϊδέψετε επειδή σας φαίνεται ξένο στον τρόπο που εσείς χρησιμοποιείτε τη γλώσσα. Το ότι κάτι είναι ξένο όμως δεν σημαίνει και ότι είναι λάθος και αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα.