Πρόκειται για τη «Συνοικία το όνειρο», ένα θρυλικό φιλμ του Αλέκου Αλεξανδράκη το 1961 που λογοκρίθηκε έντονα. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε τη μουσική και ξεχώρισε το συγκλονιστικό «Βρέχει στη φτωχογειτονιά».
Τα Πετράλωνα σήμερα θεωρούνται μια όμορφη παραδοσιακή συνοικία της πρωτεύουσας που θυμίζει «παλιά Αθήνα» ή έτσι νομίζουμε. Ωστόσο δεν ήταν πάντα έτσι, ολόκληρη η περιοχή. Υπήρχαν γειτονιές που χάλαγαν την φανταχτερή βιτρίνα της Αθήνας της «Ανοικοδόμησης».
«Ασύρματος» και «Βρέχει στη φτωχογειτονιά»
Μία από αυτές τις γειτονιές των Πετραλώνων έγινε από τις πιο φημισμένες συνοικίες του ελληνικού κινηματογράφου στη δεκαετία του 60. Πρόκειται για τη «Συνοικία το όνειρο», ένα θρυλικό φιλμ του Αλέκου Αλεξανδράκη το 1961 που λογοκρίθηκε έντονα από το μετεμφυλιακό καθεστώς και ένας από τους συν-δημιουργούς αυτής της ταινίας ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης που έγραψε τη μουσική. Χάρη σ’ αυτή την ταινία άλλωστε γεννήθηκε το σπουδαίο ζεϊμπέκικο «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» σε στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη.
Η ταινία παρά τους διωγμούς που υπέστη –σε σημείο μάλιστα ο Αλεξανδράκης να μην την θεωρεί ως σκηνοθέτης δική του ταινία, σχεδόν να την αποκηρύξει, από το τόσο μεγάλο ψαλίδι της λογοκρισίας- τιμήθηκε με δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ποια όμως συγκεκριμένη περιοχή της Αθήνας ήταν η «Συνοικία το όνειρο» όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας;
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης επέλεξε την περιοχή του Ασύρματου, κοντά στα Άνω Πετράλωνα διότι τη δεκαετία του ’60 αποτελούσε μια φτωχογειτονιά με παράγκες της οποίας οι κάτοικοι ήταν άνθρωποι του μεροκάματου αλλά και πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Κάτω από τον λόφο του Φιλοπάππου, η ταινία αναδείκνυε τα προβλήματα, τη φτώχεια και της κακουχίες σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει.
