Στα βόρεια σύνορα της χώρας, στο νομό Φλωρίνης, στα 1.350 μ. υψόμετρο, μέσα από τα δάση οξιάς ξεπροβάλλει ένα χωριό σαν πίνακας ζωγραφικής.
Ο λόγος για το Νυμφαίο, το οποίο ναι, σαν να ήθελε να το ζωγραφίσει κάποιος ανάμεσα στα πυκνά δάση. Και ίσως κάπως έτσι και να έγινε εν τέλει... Γιατί μπορεί το Νυμφαίο να οικίστηκε από το 1385, μπορεί η ιστορία του να είναι πραγματικά μακριά, ωστόσο, τη δεκαετία του 1990 χάρη σε μερικούς ανθρώπους με βαθιά αγάπη για το Νυμφαίο, το χωριό μεταμορφώθηκε πλήρως σε αυτό που το κατέστησε τα τελευταία χρόνια ως τον απόλυτο χειμερινό προορισμό στα βόρεια της χώρας. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί αποδίδουν στο Νυμφαίο το χαρακτηρισμό το ομορφότερο χωριό της Ελλάδας και κατά καιρούς κερδίζει επάξια μια θέση στη λίστα με τα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης. Κομψός, αριστοκρατικός, παραμυθένιος, ο οικισμός του Νυμφαίου ξεχωρίζει.
Η αναγέννηση του Νυμφαίου
Τη δεκαετία του 1990 λοιπόν, με πρωτεργάτες τον Νίκο Μέρτζο και τον Γιάννη Μπουτάρη αποφασίστηκε και έγινε πράξη η ολική και συνολική «αναπαλαίωση» του Νυμφαίου. Το Νυμφαίο, ή Νέβεσκα, όπως ήταν γνωστό πιο παλιά, ένα από τα πλούσια και πιο ακμαία Βλαχοχώρια της Μακεδονίας, ερήμωνε στο πέρασμα των χρόνων. Ωσπου του έδωσαν ξανά ζωή με αυτή την προσπάθεια αναγέννησης που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Τα κτίσματα, πραγματικά άλλης εποχής, κάποια εκ των οποίων μετατράπηκαν σε ξενώνες, θυμίζοντας μεγαλοπρεπή αρχοντικά του μεσοπολέμου: Πάντα αναμμένα τζάκια, ψηλοτάβανες σάλες, βαριά χειροποίητα έπιπλα, αντίκες.
Μακεδονίτικη αρχοντιά και ατμόσφαιρα παραμυθιού: ένας πανέμορφος χειμερινός προορισμός σάς περιμένει στις πλαγιές του Βίτσι.
Τα χρώματα γύρω από το Νυμφαίο το Φθινόπωρο
Τα πετρόχτιστα καλντερίμια και τα αναστηλωμένα πέτρινα αρχοντικά συνθέτουν την καρδιά του χωριού. Το οποίο, όμως, δεν θα ήταν το ομορφότερο χωριό της Ελλάδας αν δεν πλαισιωνόταν, σαν κάδρο, από ένα υπέροχο, μοναδικής ομορφιάς δάσος αλλά και το πλήθος δραστηριοτήτων που αναπτύχθηκαν πέριξ του χωριού και πλέον μπορεί να τις απολαύσουν οι επισκέπτες.
Εχουμε και λέμε λοιπόν:
Περπάτημα στο γεμάτο μανιτάρια δάσος.
Επισκέψεις στους εντυπωσιακούς και φημισμένους αμπελώνες.
Κανό και ιππασία στη λίμνη Ζάζαρη.
Και φυσικά... συναντήσεις με τις Αρκούδες του Αρκτούρου (αν πάτε πριν τον Ιανουάριο και δεν έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη).
Αλλά και με λύκους στην Αγραπιδιά όπου λειτουργεί καταφύγιο λύκων και κέντρο αναπαραγωγής του ελληνικού ποιμενικού.
Χωρίς να υπολογίζουμε στις δραστηριότητες τις βόλτες στα καλντερίμια του Νυμφαίου, την απόλαυση του εξαιρετικού φαγητού στα εστιατόρια του χωριού και των ακόμη πιο εξαιρετικών και εκλεκτών κρασιών και φυσικά το παιχνίδι με το χιόνι και τις επισκέψεις στα γειτονικά χωριά, το χιονοδρομικό της Βίγλας και φυσικά τη Φλώρινα.
Η λίμνη Ζάζαρη
Το πεντάμορφο Νυμφαίο μέσα από φωτογραφίες
To Νυμφαίο χαρακτηρίστηκε ήδη από το 1978 ως «διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός».
Και ευτυχώς στα χρόνια που πέρασε δεν έχασε το χαρακτήρα του.
Αντίθετα, το Νυμφαίο, μέσα και από τις προσπάθειες συγκεκριμένων ανθρώπων κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει αλλά και να αναδείξει τα παραδοσιακά του στοιχεία.
Και κατέληξε σήμερα να μοιάζει με έναν πίνακα ζωγραφικής που ξεπηδά μέσα από το δάσος οξιάς
Το δάσος οξιάς που περιβάλλει το χωριό, στις πλαγιές του Βίτσι.
Η βόλτα στο δάσος μια ολόκληρη εμπειρία όπως ευρύτερα η επίσκεψη στο χωριό.
Τα καλντερίμια εντός και εκτός χωριού, όλα λιθόστρωτα, περιποιημένα, θυμίζουν χωριά της κεντρικής Ευρώπης και αποτελούν μια ακόμη πρόκληση: Για μεγάλους και κυρίως απολαυστικούς περιπάτους.
Οι στέγες στο χωριό, όλες μεταλλικές, είναι κατασκευασμένες με τέτοιο τρόπο για να μην κρατούν το χιόνι.
Το Νυμφαίο στο παρελθόν είχε αναδειχθεί σε κέντρο αργυροχρυσοχοΐας όλης της Μακεδονίας.
Οι κάτοικοι του Νυμφαίου άρχισαν να ασχολούνται με την ασημουργία από το 1630 και συνέχισαν για τους επόμενους τρεις αιώνες.
Από τα κτίσματα που ξεχωρίζουν στο Νυμφαίο, η επιβλητική Νίκειος Σχολή του 1927.
Φωτογραφίες: Shutterstock
