Ειδικά στην Συρία και την Λιβύη, η βραδυπορία της Τουρκίας θέτει τη Ρωσία σε μια πολύ δύσκολη θέση.
Πολλοί Ρώσοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι δικαιώνονται για την στάση του Τούρκου προέδρου,ο οποίος μπορεί να διέλυσε τους δεσμούς της χώρας του με τις ΗΠΑ, αλλά την ίδια στιγμή ανέπτυξε μια άκρως επιθετική και προκλητική ρητορική εναντίον, των Κούρδων στη Συρία, του Ισραήλ, της Ελλάδος, της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων'', αναφέρει μεγάλη ρωσική αγγλόφωνη εφημερίδα της Μόσχας.
Οι Ρώσοι ναι μεν ένιωσαν ικανοποίησή από την “υφαρπαγή” του Ερντογάν από την δύση, για να αποδυναμωθεί ο Οργανισμός Βορειοατλαντικής Συνθήκης και να εξασφαλιστούν οι επικερδείς επιχειρηματικές συμφωνίες με την Τουρκία, όπως η πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού και οι αγωγοί φυσικού αερίου, αλλά από την άλλη “φορτώθηκαν” έναν αλλοπρόσαλλο ηγέτη που έχει την δική του κρυφή ατζέντα.
Για να διατηρήσει το καθεστώς του καλύτερου νέου φίλου του Ερντογάν, ο Πούτιν, επικρότησε όλες τις περιφερειακές και διεθνείς φιλοδοξίες του Τούρκου προέδρου.
Ακολουθώντας το παράδειγμα δύο Αμερικανών προέδρων, Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ, ο Πούτιν “ έκλεισε τα αυτιά του” στην προκλητική ρητορική του Ερντογάν ενάντια σε συμμάχους της Ρωσίας, όπως ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Ασάντ και ο Λίβυος στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ.
Ο Ρώσος ηγέτης έχει χάσει το γέλιο του όμως, αφού οι ενέργειες του Ερντογάν εξοντώσουν, ή τουλάχιστον περιπλέκουν τις δικές του φιλοδοξίες.
Μπορεί ο Ερντογάν να προκαλεί την Ουάσινγκτον, αγκαλιάζοντας όλους όσους ψάλλουν «Θάνατος στην Αμερική», είτε αυτοί αφορούν το καθεστώς της Τεχεράνης, είτε την ηγεσία της Χαμάς και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αλλά ο ίδιος αναφώνησε προχθές "Ζήτω η Ουκρανία”, προκαλώντας οργή στον Ρώσο πρόεδρο.
"Στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο, αυτό που αναφώνησε ο Τούρκος πρόεδρος ήταν το κύριο σύνθημα αντίστασης των Ουκρανών στη ρωσική ηγεμονία, κατά την διάρκεια της προσάρτησης της Κριμαίας.
Για την Μόσχα αυτό το σύνθημα είναι μια “ναζιστική ψαλμωδία”.
Οι Ρώσοι ανακαλύπτουν, όπως και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, ότι με τον Ερντογάν, τα πράγματα δεν πάνε φυσιολογικά, διότι πάντα συνοδεύονται από απειλές για τερματισμό συμμαχιών και πολλά άλλα, από έναν “θερμοκέφαλο” Τούρκο πρόεδρο.
Ο Πούτιν βρίσκεται τώρα σε δίλημμα. Σε πρόσφατο τηλεφώνημα, ο Ερντογάν τον προειδοποίησε ότι η Τουρκία θα αντιδράσει "με τον σκληρότερο τρόπο" εάν τα τουρκικά στρατεύματα στη Συρία, δεχθούν επίθεση από τις δυνάμεις του Άσαντ. Και φυσικά, τον προειδοποίησε ότι η Ρωσοτουρκική σχέση θα μπορούσε να “χαλάσει”με αφορμή την Συρία.
Οι επιλογές του Πούτιν με τον Ερντογάν είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Η Τουρκία είναι δυνητικά σημαντικός οικονομικός εταίρος για τη Ρωσία, οι δύο ηγέτες θέλουν το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών, που σήμερα ανέρχεται σε περίπου 30 δισεκατομμύρια δολάρια, να ανέλθει στα 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η ένταξη της Τουρκίας στην ευρασιατική ένωση είναι ζωτικής σημασίας για την Ρωσία, που θέλει να διατηρήσει πολυμερείς οργανισμούς στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία.
Επίσης ο Πούτιν θέλει να αναδείξει την αβεβαιότητα του ΝΑΤΟ σχετικά με την μη προσήλωση της Τουρκίας στη συμμαχία.
Ο Ερντογάν τα γνωρίζει όλα αυτά και εφόσον οι συναλλαγές του με τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη συνεχιστούν στο ίδιο μοτίβο, αυτός, θα συνεχίσει να πιέζει τη Ρωσία για παραχωρήσεις, στη Συρία,...στην Λιβύη, και ποιος ξέρει πού αλλού.
Μπορεί η Ουάσιγκτον να επωφεληθεί από την κατάσταση στην Συρία, όπως έκανε η Ρωσία όταν οι σχέσεις της Τουρκίας με τις Η.Π.Α. βρέθηκαν στο ναδίρ;
Ίσως ναι, αλλά αυτό θα απαιτούσε από τον Πούτιν να ακυρώσει την συμμαχία με τον Ερντογάν , και παράλληλα να δείξει ο ίδιος ο Τούρκος ηγέτης, κάποιο ενδιαφέρον για την επιστροφή του στην Δύση.
Δεν φτάσαμε όμως ακόμα εκεί.
Εάν φθάσουμε σε αυτό το σημείο, οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιδείξουν διπλωματική πολιτική υψηλού επιπέδου, υψηλότερο από αυτήν που έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια, για να φέρουν πίσω τον Ερντογάν.
Προς το παρόν όμως, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι μπορούν να απολαύσουν ήσυχα την ανακάλυψη του Πούτιν, του τι ακριβώς σημαίνει να είσαι φίλος με τον Ερντογάν.