Οι αθλητές που συμμετείχαν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο έλαβαν από εμπειρία από πρώτο χέρι για την ικανότητα της Κίνας στον έλεγχο των εστιών COVID-19. Σε αντίθεση με τις συχνά ασαφείς και ασυνεπείς πολιτικές για τη δημόσια υγεία των ΗΠΑ, το Πεκίνο έχει τελειοποιήσει την τέχνη του lockdown. Οι αθλητές αποκλείστηκαν αυστηρά από τον έξω κόσμο, έπρεπε να φορούν μάσκες και να υποβάλλονται σε καθημερινές εξετάσεις και απομονώνονταν στα δωμάτιά τους σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος.
Οι διασφαλίσεις έκαναν κάτι περισσότερο από την απλή προστασία των αθλητών από μόλυνση. Προστάτευσαν επίσης τη νέα φήμη της Κίνας ως ικανού διαχειριστή της παγκόσμιας δημόσιας υγείας σε μια πανδημική κρίση.
Η ιδέα ότι η Κίνα, λιγότερο από 20 χρόνια από την έξαρση της επιδημίας SARS, έχει ανεβάσει το παιχνίδι της σε πρότυπα παγκόσμιας κλάσης μπορεί να είναι αιτία γιορτής. Ένα κινεζικό σύστημα δημόσιας υγείας που είναι σε εγρήγορση για πανδημικά παθογόνα και μπορεί να φέρει την καλύτερη τεχνολογία και τεχνογνωσία στην έγκαιρη προειδοποίηση νέων ιών, θα πρέπει να είναι καθησυχαστικό, όχι μόνο για τον λαό της Κίνας αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, η στρατηγική της Κίνας να βασίζεται σε αυστηρά μέτρα περιορισμού για να κρατήσει μακριά την παραλλαγή Όμικρον ενδέχεται να μην είναι βιώσιμη τους επόμενους μήνες. Και η εχθρότητα μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας εγείρει ανησυχίες για τις προοπτικές του κόσμου για την καταπολέμηση μελλοντικών επιδημιών.
Στον τομέα της πρόληψης της πανδημίας, η συνεργασία είναι το κλειδί. Τα έθνη είναι πολύ καλύτερα στην καταπολέμηση των πανδημιών όταν συνεργάζονται παρά όταν απομονώνονται. Η πανδημία COVID-19 μπορεί να έχει βλάψει την ικανότητα του κόσμου να καταπολεμήσει την επόμενη πανδημία, αντί να τη βελτίωσε, σε μεγάλο βαθμό επειδή οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας έχουν επιδεινωθεί.
Τα νεύρα ήταν ήδη στα άκρα πριν από την πανδημία, με την πολεμική ρητορική και την επιθετική στάση της κυβέρνησης Τραμπ στο εμπόριο. Δύο χρόνια υπό τη σκιά της COVID-19 έχουν αποκαλύψει μακροχρόνιες ρήξεις και δημιούργησαν κάποιες νέες. Η συζήτηση για την προέλευση του ιού -είτε προήλθε φυσικά από ζώα, είτε από εργαστήριο στη Γουχάν- προκάλεσε περισσότερη εχθρότητα παρά πληροφορίες. Και η κυβέρνηση Μπάιντεν αρνήθηκε να παραστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο λόγω των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Κίνα. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ πόζαρε με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, για να υποστηρίξει την περιπέτειά του στην Ουκρανία.
Η πανδημία έχει επίσης ταράξει την κοινή γνώμη για την Κίνα. Το ποσοστό των Αμερικανών που βλέπουν την Κίνα ως «εχθρό» διπλασιάστηκε τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, σύμφωνα με την Gallup. Οι Αμερικανοί υποστήριξαν το μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων με αναλογία δύο προς ένα και εννέα στους 10 θεωρούν την Κίνα «ανταγωνιστή» ή «εχθρό», σύμφωνα με έρευνα του Pew που διενεργήθηκε τον Ιανουάριο. Αυτό ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο στις ΗΠΑ, καθώς δυσμενείς απόψεις για την Κίνα εμφανίστηκαν σχεδόν σε όλες τις μεγάλες χώρες σε περυσινή έρευνα του Pew. Αν και οι κινεζικές απόψεις είναι πιο δύσκολο να μετρηθούν, ανέκδοτα στοιχεία δείχνουν ότι ο αντιαμερικανικός εθνικισμός αυξάνεται.
Η δυσπιστία προς την Κίνα, και το αντίστροφο, δεν προμηνύει κάτι καλό για την παγκόσμια δημόσια υγεία. Οι ηγέτες της Κίνας έχουν κάποιο λόγο να πιστεύουν ότι την επόμενη φορά που θα χτυπήσει μια πανδημία, δεν θα χρειαστούν τη βοήθεια της Δύσης. Η πανδημία έχει καταστήσει πιο δύσκολο να υποστηριχθεί ότι η Κίνα έχει κάτι να μάθει από τη Δύση σχετικά με τις μολυσματικές ασθένειες. Ενώ οι ΗΠΑ μόλις πέρασαν το ζοφερό ορόσημο των 900.000 θανάτων από τον COVID-19, η Κίνα διατήρησε το ποσοστό θνησιμότητας κάτω από 5.000, τουλάχιστον επίσημα. Ανέπτυξε δύο εμβόλια και χορήγησε 3 δισ. δόσεις, αρκετές για να εμβολιάσει και τα 1,4 δισεκατομμύρια των πολιτών της.
Η Δρ. Jennifer Bouey, επιδημιολόγος και αναλύτρια στην RAND Corporation, έχει μελετήσει την πρόοδο της Κίνας στη βελτίωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και επιτήρησης ασθενειών τις τελευταίες δεκαετίες. Οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας στα δύο έθνη είχαν αναπτύξει μια άνευ προηγουμένου συλλογικότητα που διευκόλυνε τη συγκέντρωση των κεφαλαίων και των πόρων τους για την καταπολέμηση νέων εστιών. Αλλά με την αμοιβαία δυσπιστία να αυξάνεται, αυτή η ικανότητα εξατμίζεται.
«Υπήρξε μια αύξηση στη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια», λέει, σύμφωνα με το Newsweek. «Αυτή η φάση τώρα μοιάζει να έχει τελειώσει».
Ξεχνώντας τα μαθήματα του SARS
Η χρυσή εποχή της συνεργασίας ΗΠΑ-Κίνας στον τομέα της δημόσιας υγείας ξεκίνησε με την κρίση του SARS το 2002. Αν και η Κίνα αντιμετώπισε λάθος την επιδημία τις πρώτες μέρες, ανέκαμψε γρήγορα και συνέχισε να δημιουργεί στενή σχέση εργασίας με αξιωματούχους δημόσιας υγείας στις ΗΠΑ και αλλού–πρόοδος που έχει μειωθεί από την πανδημία COVID-19.
Όταν ο SARS εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο Guangdong, στη νότια Κίνα, τον Νοέμβριο του 2002, η επαρχιακή κυβέρνηση έστειλε μια ομάδα ερευνητών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τις κεντρικές αρχές δημόσιας υγείας στο Πεκίνο. Ωστόσο, η Κίνα δεν αναγνώρισε δημόσια το ξέσπασμα μέχρι τον Μάρτιο, όταν εμφανίστηκαν κρούσματα σε αρκετές χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και μέχρι τον Καναδά. Το Πεκίνο δεν έλαβε σημαντική απάντηση έως ότου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιβεβαίωσε 791 κρούσματα και 31 θανάτους στις 27 Μαρτίου, πέντε μήνες μετά την αρχική ανίχνευση του ιού.
Το Πεκίνο αντέδρασε ιδρύοντας ένα εθνικό κέντρο διοίκησης, απολύοντας περισσότερους από 1.000 αξιωματούχους και εφαρμόζοντας μέτρα lockdown. Αν και ο SARS ήταν πολύ πιο θανατηφόρος από τον SARS-CoV-2, τον ιό COVID-19, αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ λιγότερο μεταδοτικός. Μέχρι τα τέλη Ιουνίου, ο ΠΟΥ κήρυξε την Κίνα απαλλαγμένη από τον SARS.
Η Κίνα επικρίθηκε για την καθυστερημένη απάντησή της, η οποία, αν ο ιός ήταν πιο μεταδοτικός, θα μπορούσε να είχε θέσει τον κόσμο σε σημαντικό κίνδυνο. Μετά την υποχώρηση της κρίσης, ωστόσο, επένδυσε δισεκατομμύρια για να στηρίξει το δημόσιο σύστημα υγείας και την αναφορά μολυσματικών ασθενειών. Κινήθηκε επίσης για να ενισχύσει τις σχέσεις μεταξύ των αξιωματούχων της δημόσιας υγείας και εκείνων στις ΗΠΑ και σε άλλα έθνη. Δέχτηκε βοήθεια από ειδικούς των ΗΠΑ για τη διαμόρφωση των δικών της εγκαταστάσεων, οι οποίες βασίστηκαν στο πρότυπο των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC). Το CDC της Κίνας ανέλαβε συντονιστικό ρόλο στην απάντηση του έθνους στις αναδυόμενες απειλές από μολυσματικές ασθένειες και, με τη σειρά του, υποστήριξε παραρτήματα σε επαρχίες και πόλεις σε όλη την Κίνα.
Το 2014, το Πεκίνο ίδρυσε ένα Εθνικό Κέντρο Γρίπης, το οποίο αναπτύχθηκε για να περιλαμβάνει περισσότερα από 408 εργαστήρια και 554 νοσοκομεία που λειτουργούσαν ως «φρουροί», παρακολουθώντας για κρούσματα, σύμφωνα με τη Bouey. Δημιούργησε επίσης κέντρα πνευμονίας που ειδικεύονταν στα συμπτώματα των λοιμώξεων από κορονοϊό στους πνεύμονες και το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.
Το νέο σύστημα έλαβε την πρώτη σημαντική δοκιμασία το 2013, όταν περίπου 420 άνθρωποι προσβλήθηκαν από τον H7N9, έναν ιό της γρίπης των πτηνών, ο οποίος σκότωσε έναν στους πέντε από αυτούς που μολύνθηκαν. Αν και ο ιός δεν ήταν εξαιρετικά μεταδοτικός - οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούσαν άτομα που είχαν έρθει σε επαφή με ζώα - οι επιστήμονες ανησυχούσαν ότι μια παραλλαγή θα ξεπερνούσε αυτόν τον περιορισμό και θα πυροδοτούσε μια επικίνδυνη πανδημία.
Το ξέσπασμα του H7N9 έδωσε στην Κίνα την ευκαιρία να επιδείξει τα νέα της μέτρα επιτήρησης ασθενειών. Διέθετε την τεχνολογία και τις κλινικές της για τον εντοπισμό του ιού και συνέχισε να τον παρακολουθεί σε τέσσερα διαδοχικά κύματα για αρκετά χρόνια. Ανέπτυξε επίσης το δικό της εμβόλιο, σε περίπτωση που ήταν απαραίτητο για τον περιορισμό της επιδημίας.
Το ξέσπασμα ήρθε σε μια περίοδο κορύφωσης της συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Οι ΗΠΑ έστειλαν ειδικούς, ένα προσωπικό 40 περίπου Αμερικανών επιστημόνων, που εργάστηκε σε γραφεία δίπλα στο κινεζικό CDC στο Πεκίνο, διευκολύνοντας τη σύγκριση σημειώσεων και τη διαβούλευση μεταξύ τους για τις τελευταίες εξελίξεις. Τα επόμενα χρόνια, οι Κινέζοι επιστήμονες κέρδισαν επαίνους για τη στενή παρακολούθηση νέων περιπτώσεων και για τη γενναιόδωρη ανταλλαγή πληροφοριών και παρατηρήσεων με άλλους αξιωματούχους δημόσιας υγείας. «Για τον H7N9», λέει η Bouey, «η συγκυρία ήταν σωστή».
Τότε τα πράγματα άρχισαν να ξετυλίγονται. Μετά τη δολοφονία ενός Αμερικανού διπλωμάτη στη Βεγγάζη της Λιβύης και τις επακόλουθες ακροάσεις στο Καπιτώλιο και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, αυξήθηκαν τα μέτρα ασφαλείας, ανακαλώντας τους ειδικούς του CDC στην πρεσβεία στο Πεκίνο, όπου η επαφή με τους Κινέζους ομολόγους τους ήταν πιο περιορισμένη. «Αυτή ήταν η αρχή της απώλειας εμπιστοσύνης», λέει η Bouey, «όχι λόγω των προβλημάτων υγείας αλλά πραγματικά λόγω της γεωπολιτικής».
Αυτή η στενή σχέση εργασίας δέχτηκε επίσης χτύπημα όταν και τα δύο έθνη μείωσαν τις δαπάνες τους για την άμυνα της πανδημίας. Η κυβέρνηση Τραμπ κατάργησε το γραφείο ετοιμότητας για την πανδημία στον Λευκό Οίκο. Το Πεκίνο μείωσε το προσωπικό του CDC του από περισσότερα από 11.000 άτομα σε 2.120, λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία COVID-19.
Πανδημικά ρήγματα
Το πότε ακριβώς εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα του COVID-19 παραμένει αντικείμενο συζήτησης, αλλά πιθανότατα συνέβη την 1η Δεκεμβρίου 2019, στη Γουχάν, σύμφωνα με τον Γιανζόνγκ Χουάνγκ, ειδικό σε θέματα δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο Seton Hall, ο οποίος έγραψε μια περιγραφή τις πρώτες μέρες της πανδημίας για το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων.
Ο Χουάνγκ έγραψε ότι, σύμφωνα με τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, ο Ζανγκ Τζιξιάν, γιατρός σε επαρχιακό νοσοκομείο, παρατήρησε ότι οι ασθενείς έρχονταν με μια «άγνωστη πνευμονία». Το νοσοκομείο ενημέρωσε το περιφερειακό γραφείο CDC. Λίγες μέρες αργότερα, καθώς ο Ζανγκ είδε περισσότερους ασθενείς, ανησυχούσε ότι ο ιός μπορεί να είχε μεταδοθεί από άτομο σε άτομο, αν και ήταν επίσης πιθανό ότι οι λοιμώξεις είχαν αποκτηθεί από ζώα στην Αγορά Θαλασσινών Χουανάν. Ειδοποίησε τις αρχές για δεύτερη φορά στις 29 Δεκεμβρίου και έστειλε έξι ασθενείς σε νοσοκομείο για μολυσματικές ασθένειες. Την επόμενη μέρα, σύμφωνα με την έρευνα του Χουάνγκ, η Επιτροπή Υγείας της Γουχάν έστειλε ένα επείγον μήνυμα στο νοσοκομείο του Ζανγκ ζητώντας «αποτελεσματικές θεραπείες».
Δείγματα από αυτούς τους πρώιμους ασθενείς υποβλήθηκαν αμέσως για εξετάσεις, οι οποίες γρήγορα επιβεβαίωσαν ότι το 80% του γενετικού υλικού του νέου κορονοϊού ήταν παρόμοιο με αυτό του αρχικού ιού SARS. Κινέζοι επιστήμονες εργάστηκαν για την απομόνωση του ιού και την αλληλουχία του γονιδιώματός του και μοιράστηκαν αυτές τις πληροφορίες με τον ΠΟΥ, τις ΗΠΑ και άλλα έθνη.
«Το σύστημα επιτήρησης ασθενειών φαινόταν να λειτουργεί εκείνη την εποχή», έγραψε ο Χουάνγκ.
Σχεδόν αμέσως, όμως, άλλαξε η στάση των τοπικών αρχών. Η επαρχιακή κυβέρνηση έλαβε αποφάσεις που άφησαν τους δυτικούς εμπειρογνώμονες στον τομέα της δημόσιας υγείας μπερδεμένους. Στις 30 Δεκεμβρίου, από την έρευνα του Χουάνγκ, η Επιτροπή Υγείας της Γουχάν έστειλε μια ειδοποίηση ότι «καμία μονάδα ή άτομο δεν θα δημοσιεύει πληροφορίες θεραπείας χωρίς έγκριση». Δύο γιατροί που μοιράστηκαν πληροφορίες κατά προφανή παραβίαση της εντολής ειδοποιήθηκαν και ο ένας κλήθηκε στην τοπική αστυνομία για να υπογράψει δήλωση που παραδέχτηκε ότι διέδιδε ψευδείς πληροφορίες.
Την 1η Ιανουαρίου, η Επαρχιακή Επιτροπή Υγείας της Χουμπέι εξέδωσε εντολές που αντίκεινται στο είδος της διαφάνειας που θα περίμενε ένας Δυτικός σε μια έρευνα για τη δημόσια υγεία. Αντί να διαδώσει γρήγορα πληροφορίες σχετικά με το νέο παθογόνο που είχε εντοπίσει το σύστημα επιτήρησης ασθενειών, διέταξε τη διακοπή των δοκιμών νέων δειγμάτων, την καταστροφή όλων των προηγούμενων δειγμάτων και την αυστηρή μυστικότητα για κάθε πληροφορία που ελήφθη για τον ιό. Διατάχθηκε επίσης, απολύμανση της αγοράς θαλασσινών Huanan, καταστρέφοντας στοιχεία που θα μπορούσαν να ήταν χρήσιμα για τον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο πρωτοεμφανίστηκε ο ιός.
Για τις επόμενες εβδομάδες, οι πληροφορίες από την Κίνα σχετικά με το ξέσπασμα επιβραδύνθηκαν σταδιακά. Η επαρχιακή κυβέρνηση φαινόταν να υποβάλλει υποθέσεις και απολογισμούς, τουλάχιστον σε σύγκριση με αυτό που εκτίμησαν αργότερα επιστήμονες εκτός Κίνας. Δεν εμφανίστηκαν δημόσιες δηλώσεις σχετικά με τη μετάδοση από άτομο σε άτομο μέχρι τις 20 Ιανουαρίου. Φαινόταν ότι η Κίνα, παρά τις επενδύσεις της στη δημόσια υγεία, έκανε τα ίδια λάθη που είχε κάνει κατά τη διάρκεια του SARS πριν από σχεδόν 20 χρόνια.
Από τη σκοπιά της Ουάσιγκτον, αυτές οι ενέργειες φάνηκαν παράξενες. Σε κάποιους, φαινόταν ότι το Πεκίνο είχε εμπλακεί σε κάποιο είδος συγκάλυψης. Η θεωρία της διαρροής εργαστηρίου, η οποία υποστηρίζει ότι ο ιός προήλθε από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν και διέφυγε, ίσως μολύνοντας έναν εργαζόμενο στο εργαστήριο.
Μετά από σχεδόν δύο χρόνια έρευνας και συζήτησης, απουσιάζει αποφασιστικά στοιχεία. Ο Χουάνγκ είναι αγνωστικιστής σχετικά με τη θεωρία της εργαστηριακής διαρροής. «Δεν μπορεί να αποκληθεί», λέει στο Newsweek. Αλλά η έλλειψη πληροφοριών σχετικά με το τι έκανε η Κίνα τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας και γιατί, αφήνει πολλά περιθώρια για εικασίες. «Με την έλλειψη διαφάνειας της Κίνας», λέει, «είσαι ελεύθερος να χρησιμοποιήσεις τη φαντασία σου».
Όποια και αν είναι η αιτία, τα αυξανόμενα παράπονα στο Πεκίνο και την Ουάσιγκτον, δεν βοηθούν την υπόθεση της παγκόσμιας δημόσιας υγείας.
Παρατηρώντας την Ιεραρχία στην Κίνα
Η εμπειρία του SARS το 2002 προσφέρει μια εναλλακτική εξήγηση των ενεργειών της Κίνας στις πρώτες μέρες της πανδημίας: η δομή της κινεζικής κυβέρνησης από πάνω προς τα κάτω μπορεί να εμπόδισε τις αρχές της Γουχάν να αναφέρουν πληροφορίες στο Πεκίνο.
Από τα τέλη Δεκεμβρίου 2019 έως τα τέλη Ιανουαρίου 2020, το CDC στο Πεκίνο έστειλε τρεις ομάδες εμπειρογνωμόνων για να διερευνήσουν τις αναφορές πνευμονίας. Ούτε η πρώτη ομάδα ούτε η δεύτερη ομάδα, περιορίζοντας την εστίασή τους κυρίως στην αγορά θαλασσινών, βρήκαν στοιχεία μετάδοσης από άτομο σε άτομο μέχρι τις 8 Ιανουαρίου. Μόνο όταν άρχισαν να εμφανίζονται κρούσματα στην Ταϊλάνδη και τη Νότια Κορέα μεταξύ ατόμων που σαφώς δεν είχαν καμία σχέση στην αγορά της Γουχάν η Κίνα έστειλε μια τρίτη ομάδα στη Γουχάν. Στις 19 Ιανουαρίου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κορονοϊός όντως μεταδιδόταν από άτομο σε άτομο.
Είναι πιθανό ότι οι επαρχιακές αρχές κράτησαν το Πεκίνο στο σκοτάδι για το τι συνέβαινε στη Γουχάν. Σίγουρα ανησύχησαν για τον οικονομικό αντίκτυπο μιας επιδημίας τις ημέρες πριν από την Κινεζική Πρωτοχρονιά, όταν οι πολίτες ταξιδεύουν για να συγκεντρωθούν για να γιορτάσουν. Το υποστελεχωμένο CDC στο Πεκίνο βασίστηκε σε επαρχίες και δήμους, επίσης υποχρηματοδοτούμενους, για να εκτελέσει πολλά από τα σημαντικά καθήκοντα δημόσιας υγείας. Οι τοπικές αρχές μπορεί να έχουν αποκρύψει πληροφορίες για να αποφύγουν την επίπληξη.
«Είναι ένα κάθετο σύστημα: η κεντρική κυβέρνηση δίνει εντολές στην τοπική κυβέρνηση», λέει η Bouey. «Οι πληροφορίες σπάνια έρχονται αντίθετα. Δεν είναι έτσι ο τρόπος που σχεδιάστηκε. Η τοπική αυτοδιοίκηση υποτίθεται ότι εφαρμόζει αυτό που κάνει η κεντρική κυβέρνηση».
Είναι επίσης πιθανό οι επαρχιακές και δημοτικές αρχές να εκπλήρωναν τις επιθυμίες της κεντρικής κυβέρνησης καταστέλλοντας την είδηση της επιδημίας. Στην κλειστή κοινωνία της Κίνας, όπου τέτοιες επικοινωνίες δεν είναι προσβάσιμες μέσω αιτημάτων του νόμου περί ελευθερίας της πληροφορίας, είναι δύσκολο να το γνωρίζουμε.
Όποια και αν είναι η εξήγηση, φαίνεται ξεκάθαρο ότι η έλλειψη διαφάνειας στο πολιτικό σύστημα της Κίνας, καθώς και η ιεραρχική δομή της, αποτελούν λίγο πολύ μόνιμα εμπόδια για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας. Ίσως είναι δυνατό σε καλύτερες στιγμές να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια, αλλά σε μια κατάσταση αμοιβαίας δυσπιστίας, μάλλον όχι. Η διόρθωση ελαττωμάτων στις δυνατότητες επιτήρησης ασθενειών της Κίνας μπορεί να είναι μια σχετικά απλή υπόθεση επένδυσης πόρων σε νέες κλινικές, προσωπικό και εκπαίδευση, αλλά «το πολιτικό σύστημα θα είναι πολύ πιο δύσκολο να αλλάξει», λέει η Bouey.
Τι θα συμβεί μετά; Οι ειδικοί στη δημόσια υγεία προειδοποιούν ότι η πολιτική της Κίνας να βασίζεται σε δρακόντεια μέτρα περιορισμού για να κρατήσει υπό έλεγχο τον ιό της πανδημίας έχει αφήσει το έθνος σε επισφαλή θέση.
Τα εμβόλια του για τον COVID-19 παρέχουν ανεπαρκή προστασία έναντι της εξαιρετικά μεταδοτικής παραλλαγής Όμικρον που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε έξαρση σε όλο τον κόσμο. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο SARS-CoV-2, ο οποίος μπορεί να συνεχίσει να κυκλοφορεί σε ελάφια και άλλα ζώα, πιθανότατα δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Για να αποφευχθεί το είδος της αιχμής της Όμικρον που αντιμετωπίζει μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου, η Κίνα θα πιεστεί σκληρά για να διατηρήσει τα μέτρα lockdown σε ισχύ, ενώ χορηγεί ενισχυτικές βολές στους πολίτες της.
Πέρα από το COVID-19, η ικανότητα των εθνών να προστατεύουν τον κόσμο από μελλοντικές πανδημίες μπορεί να εξαρτάται από το εάν δύο έθνη μπορούν να συμφιλιώσουν τις διαφορές τους.
