Όταν οι Σοβιετικοί έθεσαν σε τροχιά τον τεχνητό δορυφόρο Σπούτνικ, ο δυτικός κόσμος πραγματικά συγκλονίστηκε. Δεν είχαν έτοιμη κάποια απάντηση, για αυτό οι Αμερικανοί έσπευσαν να βρουν τον δικό τους διαστημικό κατασκεύασμα.
Η κύρια ιδέα ήταν να στείλουν κάποιον άνθρωπο στο διάστημα, ωστόσο αυτήν την φορά οι ΗΠΑ ήθελαν να κάνουν την αποστολή λίγο πιο ενδιαφέρουσα. Προηγουμένως η NASA είχε στείλει ανθρώπους στο διάστημα μέσω καψουλών σε πυραύλους, αλλά τώρα οι Αμερικανοί ήθελαν να το καταφέρουν αυτό μέσω ενός κανονικού αεροσκάφους.
Πώς Ξεκίνησαν;
Ως αποτέλεσμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν δοκιμές με πειραματικά αεροσκάφη. Το πρώτο βιώσιμο πρόγραμμα ήταν το X-15, το οποίο μπορούσε να επιτύχει αυτό που του είχε αναταθεί. Παράλληλα όμως αναπτύσσονταν το X-20, ένα πιο προηγμένο αεροσκάφος που αναμένονταν να διαθέτει πολλές περισσότερες δυνατότητες, όπως καταστροφή δορυφόρων, συντήρηση δορυφόρων, διαστημική διάσωση, διαστημική αναχαίτιση και πολλά άλλα.
Το αεροπλάνο προγραμματίζονταν να αποτελέσει το πιο προηγμένο μηχάνημα στην ανθρώπινη ιστορία. Σήμερα, ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τίποτα για το Boeing X-20 Dyna-Soar, πολύ απλά γιατί δεν κατασκευάστηκε ποτέ.
Η Ιστορία του X-20
Αν και δεν πέταξε ποτέ, το X-20 αποτέλεσε ένα πραγματικό πρόγραμμα, το οποίο εκτελούνταν κανονικά από τον Οκτώβριο του 1957 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1963. Κόστισε 660 εκατομμύρια δολάρια, νούμερο το οποίο μεταφράζεται στα 5,58 δισεκατομμύρια με τα σημερινά δεδομένα.
Στην πραγματικότητα, η βάση του προγράμματος προήλθε από την προσπάθεια των Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να κατασκευάσουν ένα υπερ-υπερηχητικό αεροπλάνο, το οποίο θα μπορούσε να απογειωθεί από την Ευρώπη και να βομβαρδίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο σχεδιασμός των Αμερικανών αποτελούνταν από ένα αεροσκάφος με χαμηλά φτερά σχήματος "Δ", χωρίς πίσω πτερύγιο (ουρά) και πιλοτήριο για έναν πιλότο. Θα έφτανε στο διάστημα με την βοήθεια ενός πυραύλου, ωστόσο θα επέστρεφε στην γη εκμεταλλεύοντας τον άνεμο, δηλαδή πετώντας σαν ανεμόπτερο. Με τους δύο πυραυλοκινητήρες του, το X-20 θα μπορούσε να φτάσει ταχύτητες 28.000 χλμ/ώρα και μέγιστο υψόμετρο 170 χιλιομέτρων.
Ένας από τους 7 ταλαντούχους πιλότους που επιλέχθηκε για τον πρόγραμμα ήταν και ο Νιλ Άρμστρονγκ, ο οποίος μετέπειτα πάτησε το πόδι του στην σελήνη.
Γιατί Απέτυχε;
Αν και υπήρχαν αρκετές διαφωνίες σχετικά με τους πυραύλους που θα χρησιμοποιούνταν κατά την εκτόξευση του X-20, τελικά επιλέχθηκε ο Titan III. Ο πραγματικός λόγος που ακυρώθηκε το πρόγραμμα ήταν οι συνεχείς καθυστερήσεις και ο ασαφής σκοπός του αεροσκάφους.
Οι Αμερικανοί σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν το X-20 για αεροναυτική έρευνα και ανάπτυξη οπλικών συστημάτων. Έπειτα από έρευνα που είχε ως σκοπό να διεκπεραιώσει εάν ήταν εφικτή η ανάπτυξη όπλων, το πρόγραμμα κατέρρευσε.
Αν και μέχρι σήμερα λέγεται πως ξοδεύτηκαν πολύ χρόνος και χρήμα για το πρόγραμμα, πολλοί ειδικοί αναφέρουν πως τα επιστημονικά συμπεράσματα του X-20 Dyna-Soar εκμεταλλεύτηκε μελλοντικά το σπουδαίο πρόγραμμα διαστημικού λεωφορείου (πρόγραμμα Space Shuttle) των ΗΠΑ.
