Από την αρχή της θητείας του, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν περηφανευόταν ως πρόεδρος εξωτερικής πολιτικής. «Η διπλωματία επέστρεψε», δήλωσε. Κι όμως, όταν οι ιστορικοί αξιολογήσουν την κληρονομιά του Μπάιντεν, η εξωτερική πολιτική θα είναι από τους χειρότερους τομείς του, γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin), ανώτερος συνεργάτης του American Enterprise Institute στην Washington Examiner.
Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ο Μπάιντεν ή ακόμη και ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, του οποίου η αφέλεια μπροστά στο κακό τον κάνει πολύ συχνά να μοιάζει με τη δεύτερη έλευση του Φρανκ Κέλογκ. Το πρόβλημα, μάλλον, είναι μια σωρεία ειδικών απεσταλμένων που διορίστηκαν για να αναλάβουν τις κορυφαίες πρωτοβουλίες του Μπάιντεν. Ενώ τόσο ο νόμος όσο και το προηγούμενο δημιουργούν μια διαδικασία επιβεβαίωσης για τους βοηθούς γραμματείς και άνω, οι ειδικοί απεσταλμένοι, καθώς και το προσωπικό του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας δεν αντιμετωπίζουν καμία. Οι πιο καταστροφικές απογοητεύσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν σχετίζονται άμεσα με την επιλογή του ειδικού απεσταλμένου του ίδιου και του Μπλίνκεν.
Σκεφτείτε τον απεσταλμένο για το κλίμα Τζον Κέρι. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν αρκετό πετρέλαιο και φυσικό αέριο για να τροφοδοτήσουν τον εαυτό τους και να εξάγουν στον κόσμο, η προτεραιότητα του Κέρι για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την εχθρότητα προς το πετρέλαιο όχι μόνο έχει κάνει τις ΗΠΑ ευάλωτες σε πετρελαϊκούς κλυδωνισμούς και συνέβαλε στον πληθωρισμό, αλλά έχει κάνει περίγελο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πέρυσι, για παράδειγμα, ο Κέρι απέρριψε τις ανησυχίες για τη γενοκτονία της Κίνας κατά του πληθυσμού των Ουιγούρων με το αστείο, «η ζωή είναι γεμάτη δύσκολες επιλογές». Ενώ ο Κέρι, ως πρώην κορυφαίος διπλωμάτης, έχει βαθιά εμπειρία στην εξωτερική πολιτική, ο ριζοσπαστισμός και η υποκρισία του μπορεί να δυσκόλεψαν την μελλοντική επιβεβαίωση της Γερουσίας. Για ένα παράδειγμα, ο Κέρι πέταξε στην Ανταρκτική ως υπουργός Εξωτερικών για να περιοδεύσει στην ήπειρο και να πραγματοποιήσει μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε εξίσου εύκολα μέσω τηλεδιάσκεψης.
Μετά, υπάρχει το Αφγανιστάν. Ενώ η ομάδα του Μπάιντεν επιρρίπτει την ευθύνη για την καταστροφική απόσυρση των δεσμεύσεων από την κυβέρνηση Τραμπ, παρόλα αυτά μετέφερε τον ειδικό απεσταλμένο του Τραμπ Ζαλμάι Χαλιλζάντ. Αυτό ήταν όσο ξεκάθαρα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία του. Η ιστορία του Khalilzad με τους Ταλιμπάν χρονολογείται από τις ημέρες πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, όταν άσκησε πίεση για λογαριασμό τους στην Ουάσιγκτον. Τουλάχιστον, θα ήταν χρήσιμο για το Κογκρέσο να εμπλουτίσει το ιστορικό και τις ενώσεις του πριν του αναθέσει το χαρτοφυλάκιο του Αφγανιστάν.
Ριζοσπάστες στην αμερικανική πολιτική
Η πρωτοβουλία του Μπάιντεν για το Ιράν προηγείται της κυβέρνησής του. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Μπάιντεν υποσχέθηκε να επανέλθει στην πυρηνική συμφωνία του Ιράν του 2015 από την οποία ο Τραμπ αποχώρησε. Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Μπλίνκεν διόρισε τον Ρόμπερτ Μάλεϊ (Robert Malley) να διευθύνει την προσπάθεια. Ο Μάλεϊ είναι καλός άνθρωπος αλλά ιδεολογικός ριζοσπάστης. Η μητέρα του εργαζόταν για το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αλγερίας, μια τρομοκρατική ομάδα που οδήγησε την Αλγερία στην ανεξαρτησία από τη Γαλλία, αλλά στη συνέχεια εφάρμοσε μια ριζοσπαστική, απορριπτική ατζέντα. Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εγκατέλειψε αρχικά τον Μάλεϊ από την ομάδα του λόγω της προσέγγισης του Μάλεϊ και της συγγνώμης του για την τρομοκρατική ομάδα Χαμάς.
Στη Διεθνή Ομάδα Κρίσεων της οποίας ηγήθηκε ο Μάλεϊ μεταξύ των εποχών Ομπάμα και Μπάιντεν, ακολούθησε παρόμοιες πολιτικές ασπρίζοντας τόσο το Ιράν όσο και τις διάφορες τρομοκρατικές ομάδες που υποστήριζε. Αφού ο εξτρεμισμός του οδήγησε σε μια εκκαθάριση πιο μετριοπαθών μελών της ομάδας του, ο Μάλεϊ ανέλαβε τον Τζάρετ Μπλανκ (Jarrett Blanc) ως αναπληρωτή του, ίσως το μόνο άτομο στην πολιτική κοινότητα της Ουάσιγκτον πιο ριζοσπαστικό από τον ίδιο, αλλά και με μια ανησυχητική τάση προς την ανεντιμότητα. Δεδομένων των συνεπειών του να πλημμυρίσει το Ιράν με δισεκατομμύρια δολάρια και το πράσινο φως για την επιστροφή σε μια πυρηνική συμφωνία που θα επέτρεπε στο καθεστώς να διατηρήσει την υποδομή του και να συνεχίσει την έρευνά του, επιτρέποντας στο Κογκρέσο να έχει λόγο στην κρίση των ανδρών που ηγούνται της στρατηγικής του Μπάιντεν με ελάχιστη προφύλαξη.
Ο Μπάιντεν μπορεί να είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος και μπορεί δικαίως να είναι απογοητευμένος από την καταρρέουσα κληρονομιά του. Οι προσωπικές αποφάσεις είναι πολιτική, ωστόσο, και ο Μπάιντεν είναι υπεύθυνος για εκείνους στους οποίους αυτός και ο Μπλίνκεν ανέθεσαν να ηγούνται της ατζέντας τους.
Το Κογκρέσο, φυσικά, μπορεί να τιμωρήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μέχρι να αποφύγει να παρακάμψει το Κογκρέσο, αλλά οι ηγέτες του Κογκρέσου γνωρίζουν ότι αυτό θα παρέλυε τη διπλωματία σε μια περίοδο εξάπλωσης κρίσεων. Τα χρήματα σταματούν με τον Μπάιντεν και τον Μπλίνκεν. Ασπάστηκαν μια ριζοσπαστική ατζέντα και προσπάθησαν σκόπιμα να παρακάμψουν κάθε έλεγχο και ισορροπία προκειμένου να την εφαρμόσουν ενάντια στη θέληση του Κογκρέσου. Οι ΗΠΑ και ο κόσμος υποφέρουν τώρα.
