Δημοσίευμα του ινστιτούτου Gatestone, προειδοποιεί πως ο Μπάιντεν αγνοεί τις δεσμεύσεις του Μνημονίου της Βουδαπέστης για την Ουκρανία και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη στρατηγική του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος φέρεται να έχει ως στόχο την πλήρη ανακατασκευή του χάρτη ασφαλείας στην Ευρώπη και στον Καύκασο.
Η αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ από τη Μόσχα έχει κλιμακώσει περαιτέρω την ένταση, ξεπερνώντας τα υψηλά όρια που είχε θέσει η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Οι χειρισμοί του Μπάιντεν είναι κατακριτέοι, τόσο από το φιλοπολεμικό Δημοκρατικό κόμμα, όσο και από τους Ρεπουμπλικανούς, και όλα δείχνουν πως η αποσταθεροποίηση στην Ουκρανία, επεκτείνεται και στην Ουάσιγκτον...
"Για να παρακινήσουν την Ουκρανία να εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα που κληρονόμησε με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Ρωσία συμφώνησαν να παράσχουν διαβεβαιώσεις. Εάν η Ουάσιγκτον επέτρεπε στη Ρωσία να καταβροχθίσει την υπόλοιπη Ουκρανία, θα έλεγε στα μη πυρηνικά κράτη ότι πρέπει να έχουν πυρηνικά οπλοστάσια, επειδή δεν μπορούν να βασίζονται στις δυνάμεις των πυρηνικών όπλων για την ασφάλεια.
Οι απειλές του Μπάιντεν δεν ήταν πειστικές και μέχρι στιγμής ο Πούτιν δεν έχει πειστεί. Ο Μπάιντεν επέβαλε αμέσως κυρώσεις στις δύο περιοχές, αλλά δεν επέβαλε κόστος στον αυτουργό, τη Ρωσία. Έχει υποσχεθεί περαιτέρω μέτρα, αλλά μόνο μετά από εισβολή. Επιπλέον, οι κυρώσεις του είναι απίθανο να είναι τόσο αυστηρές ώστε να αναγκάσουν τον Πούτιν να εγκαταλείψει την Ουκρανία. Μάλιστα, στις 15 αυτού του μήνα, ο Μπάιντεν κατέστησε σαφές ότι οι κυρώσεις θα ήταν λιγότερο από απειλητικές για το καθεστώς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πέφτουν κορμιά! Σφοδρές μάχες στο Λουγκάνσκ με νεκρό Ρωσόφωνο - ΗΠΑ: H αναγνώριση των Δημοκρατιών είναι η αρχή της εισβολής
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, σε μια συναισθηματική ομιλία στις 21 αυτού του μήνα, κατέστησε σαφές ότι πιστεύει ότι η Ουκρανία είναι μέρος της Ρωσίας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν πρέπει τώρα να απαιτήσει από τη Μόσχα να αποσύρει τις δυνάμεις της από όλο το ουκρανικό έδαφος, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Το Κρεμλίνο, μεταξύ άλλων, παραβίασε τις διαβεβαιώσεις που έδωσε στο Κίεβο στο Μνημόνιο της Βουδαπέστης. Ο Μπάιντεν, ωστόσο, μέχρι στιγμής έχει δείξει ελάχιστη διάθεση να κρατήσει τη Ρωσία στις υποσχέσεις της.
Τον Δεκέμβριο του 1994, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία και η Ουκρανία υπέγραψαν το Μνημόνιο για τις εγγυήσεις ασφαλείας σε σχέση με την προσχώρηση της Ουκρανίας στη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ευρύτερα γνωστή ως Μνημόνιο της Βουδαπέστης.
Σε αυτό το έγγραφο, τα τρία μέρη ανέλαβαν έξι δεσμεύσεις έναντι της Ουκρανίας. Στη σημαντικότερη από τις δεσμεύσεις, δήλωσαν ότι «επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους προς την Ουκρανία, σύμφωνα με τις αρχές της Τελικής Πράξης του ΔΑΣΕ, να σεβαστεί την ανεξαρτησία και την κυριαρχία και τα υπάρχοντα σύνορα της Ουκρανίας».
«Κάποιοι υποστήριξαν ότι, εφόσον οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εισέβαλαν στην Ουκρανία, τήρησαν τις δεσμεύσεις τους από το Μνημόνιο της Βουδαπέστης», έγραψε ο Steven Pifer του Ινστιτούτου Brookings το 2019. «Αλήθεια, με στενή έννοια. Ωστόσο, κατά τη διαπραγμάτευση των εγγυήσεων Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν στους Ουκρανούς ομολόγους τους ότι, εάν η Ρωσία τους παραβεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ενδιαφερθούν έντονα και θα απαντήσουν».
Για να γίνουμε σαφείς, όπως σημειώνει ο Pifer, η Ουάσιγκτον δεν παρέτεινε μια εγγύηση παρόμοια με το ΝΑΤΟ, αλλά οι ΗΠΑ θα έπρεπε ωστόσο να δράσουν σθεναρά, υποστήριξε, «επειδή είπε ότι θα ενεργούσαν εάν η Ρωσία παραβίαζε το Μνημόνιο της Βουδαπέστης».
«Αυτό ήταν μέρος του τιμήματος που πλήρωσε σε αντάλλαγμα για μια δραστική μείωση της πυρηνικής απειλής για την Αμερική», έγραψε ο Pifer. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κρατήσουν τον λόγο τους».
Για να παρακινηθεί η Ουκρανία να εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα που κληρονόμησε με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης –η Ουκρανία κατέληξε με περίπου 6.000 κεφαλές, το τρίτο μεγαλύτερο οπλοστάσιο στον κόσμο εκείνη την εποχή– οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Ρωσία συμφώνησαν να παράσχουν διαβεβαιώσεις.
Μέχρι στιγμής, η κατάσταση δεν φαίνεται καλή για την Ουκρανία. Το 2014, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσάρτησε την Κριμαία και ουσιαστικά διέλυσε την περιοχή του Ντονμπάς. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Βρετανία επέβαλαν εξοντωτικό κόστος στη Ρωσία για ωμή επιθετικότητα.
«Παιδί μου, μετά από αυτό, κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα», είπε ο Άρθουρ Γουόλντρον από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στο Gatestone. Όπως προτείνει ο Γουόλντρον, η αμερικανική πολιτική έναντι της Ουκρανίας παρέχει ένα φρικτό παράδειγμα.
Αυτή τη φορά, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη για την πρώην σοβιετική δημοκρατία. Η Ρωσία στις 21 Φεβρουαρίου αναγνώρισε τις δύο αποσχισθείσες περιοχές - τις λεγόμενες Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ - στο Ντονμπάς και τώρα φαίνεται έτοιμη να παρασύρει την υπόλοιπη χώρα σε έναν κυκεώνα αποσταθεροποίησης.
Ο Μπάιντεν επέβαλε αμέσως κυρώσεις στις δύο περιοχές, αλλά δεν επέβαλε κόστος στον αυτουργό, τη Ρωσία. Έχει υποσχεθεί περαιτέρω μέτρα, αλλά μόνο μετά από εισβολή. Επιπλέον, οι κυρώσεις του είναι απίθανο να είναι τόσο αυστηρές ώστε να αναγκάσουν τον Πούτιν να εγκαταλείψει την Ουκρανία. Μάλιστα, στις 15 αυτού του μήνα, ο Μπάιντεν κατέστησε σαφές ότι οι κυρώσεις θα ήταν λιγότερο από απειλητικές για το καθεστώς. «Δεν επιδιώκουμε να αποσταθεροποιήσουμε τη Ρωσία», είπε.
Οι απειλές του Μπάιντεν δεν ήταν πειστικές και μέχρι στιγμής ο Πούτιν δεν έχει πειστεί.
«Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει λάβει καθυστερημένα μέτρα για να σταματήσει τη ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας», λέει ο Γουόλντρον. «Πριν από πολύ καιρό, ο Πρόεδρος έπρεπε να είχε δώσει βαριά όπλα στο Κίεβο. Και δεν έχει ενισχύσει ουσιαστικά την Ευρώπη».
Από τον Ψυχρό Πόλεμο, η αμερικανική πολιτική απέναντι στη Ρωσία βασίστηκε στην ιδέα ότι μια αδύναμη Ρωσία ήταν περισσότερο απειλή για τις ΗΠΑ παρά ισχυρή. Ως αποτέλεσμα αυτής της αξιολόγησης, ο Πούτιν δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει μια Αμερική πρόθυμη να χρησιμοποιήσει την εξουσία για να επιβάλει κανόνες.
Όποια και αν ήταν τα πλεονεκτήματα της ανεκτικής και επιεικής προσέγγισης της Ουάσιγκτον, ο Πούτιν χρησιμοποίησε αυτό το εύρος για να διαλύσει τους γείτονες και να ξανασχηματίσει με δύναμη τον χάρτη της Ευρώπης και της περιοχής του Καυκάσου. Είναι πλέον καιρός για τις Ηνωμένες Πολιτείες, να θυμηθούν τις υποσχέσεις που δόθηκαν—τις γραπτές και αυτές που δόθηκαν ανεπίσημα. Ο Πούτιν, άλλωστε, δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία".
