O πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν θέλει να διασφαλίσει ότι τα παλιά και μακροχρόνια λάθη θα διατηρηθούν, αφού στην Κούβα, η Προεδρική Διακήρυξη 3447 του Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι που επέβαλε εμπάργκο σε κάθε εμπόριο με το νησιωτικό κράτος... γιορτάζει τα 60α γενέθλιά της.
Η εν λόγω διακήρυξη ήταν γεμάτη με ψυχροπολεμική δικαιοσύνη και ιερότητα. Η Κούβα υπό τον επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο, φρέσκια από την ανατροπή ενός αγαπημένου και αιματοβαμμένου κακοποιού της Ουάσιγκτον, του Φουλχένσιο Μπατίστα, ήταν «ασύμβατη με τις αρχές και τους στόχους του αμερικανικού συστήματος». Οι ΗΠΑ ήταν «έτοιμες να λάβουν όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την προώθηση της εθνικής και ημισφαιρικής ασφάλειας απομονώνοντας την παρούσα κυβέρνηση της Κούβας και έτσι μειώνοντας την απειλή που συνιστά η ευθυγράμμισή της με τις κομμουνιστικές δυνάμεις».
Ένα χρόνο αργότερα, ο Κένεντι επικαλέστηκε το Trading with the Enemy Act με σκοπό να επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής του εμπάργκο, καλύπτοντας το εμπόριο, τα ταξίδια και τις οικονομικές συναλλαγές εκτός από αυτές που αδειοδοτήθηκαν από τον Υπουργό Οικονομικών, σύμφωνα με τις οδηγίες του προέδρου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρωσία: Το «γαϊτανάκι» βάσεών της στην Λατινική Αμερική καλά κρατεί-Νέα παρέμβαση Μεντβέντεφ
Πριν από την απαγόρευση της εισαγωγής στις ΗΠΑ όλων των αγαθών κουβανικής προέλευσης και όλων των αγαθών που εισάγονται από ή μέσω της Κούβας, ο Κένεντι είχε ένα συγκεκριμένο πάθος που ήθελε να ικανοποιήσει. Ο πολυμήχανος γραμματέας Τύπου Πιερ Σάλιντζερ διατάχθηκε να σαρώσει την Ουάσιγκτον και να συγκεντρώσει όσα περισσότερα κουβανέζικα πούρα (το H. Upmann Petit Upmann ήταν το αγαπημένο του) μπορούσε μέχρι το πρωί. Η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία: βρέθηκαν 1.200 πούρα.
Ενεργώντας με κατάλληλη προεδρική υποκρισία, ο Κένεντι θα μπορούσε στη συνέχεια να εξουσιοδοτήσει τη διακήρυξη. Όπως θυμάται ο Σάλιντζερ, «Ο Κένεντι χαμογέλασε και άνοιξε το γραφείο του. Έβγαλε ένα μακρύ χαρτί το οποίο υπέγραψε αμέσως. Ήταν το διάταγμα που απαγόρευε όλα τα κουβανικά προϊόντα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα κουβανέζικα πούρα ήταν πλέον παράνομα στη χώρα μας», γράφει στο Southfront ο Dr. Binoy Kampmark, λέκτορας του πανεπιστημίου RMIT.
Ήταν πολύ σύμφωνο με την παράδοση αυτοεμπλουτισμού και καιροσκοπισμού της ίδιας της οικογένειας του Κένεντι. Ο πατέρας του, Τζο Κένεντι, χρησιμοποίησε τις προσπάθειές του στο τελευταίο μέρος του 1933 για να συλλάβει βρετανικές εισαγωγικές πράξεις για να διανείμει μια σειρά από οινοπνευματώδη ποτά, όπως το τζιν Gordon, το σκωτσέζικο ουίσκι Haig και το Dewar's. Η μύτη του πατέρα Κένεντι είχε πάρει το σωστό πολιτικό άρωμα: η καταστροφική εποχή της ποτοαπαγόρευσης πλησίαζε στο τέλος της και δύσκολα θα έχανε την ευκαιρία να την εκμεταλλευτεί. Μέχρι το τέλος του 1934, τα καθαρά κέρδη είχαν τετραπλασιαστεί.
Το εμπάργκο πυροδότησε μια σειρά από δικαιολογίες και συλλογισμούς για ένα φλεβικό σύστημα που έχει αποδειχθεί χρεοκοπημένο και, σε μεγάλο βαθμό, αναποτελεσματικό. Η Κούβα υπήρξε ο κακός του ημισφαιρίου, σε διάφορα σημεία καταδικασμένη για τη σχέση της με τη Σοβιετική Ένωση, τον σοσιαλισμό της, τις φερόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την υποστήριξή της στις επαναστάσεις στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Ακόμη και πριν έρθει στην εξουσία ο Κένεντι, η κυβέρνηση του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το καθεστώς Κάστρο θα μπορούσε να στερηθεί την υποστήριξή του μόνο «μέσω της απογοήτευσης και της δυσαρέσκειας που προκύπτει από την οικονομική πίεση και τις δυσκολίες». Το υπόμνημα του Απριλίου 1960 από τον Αναπληρωτή Βοηθό Υπουργό Εξωτερικών Λέστορ Ντ. Μάλορι, που επιδιώκει να δικαιολογήσει μια παράνομη παρέμβαση στις υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους, πρότεινε να υιοθετηθούν τέτοιες πολιτικές με «έξυπνο και δυσδιάκριτο» τρόπο για να γίνει «η μεγαλύτερη εισβολή στο άρνηση χρημάτων και προμηθειών στην Κούβα, για μείωση των νομισματικών και πραγματικών μισθών, για την πρόκληση πείνας, απόγνωσης και ανατροπής της κυβέρνησης». Αυτή, στο λεξικό των διεθνών σχέσεων, ήταν η γλώσσα του πολέμου.
Το καθεστώς κυρώσεων ισχύει, ως επί το πλείστον, εδώ και έξι δεκαετίες. Ωστόσο, το 1975, για παράδειγμα, άρθηκε το εμπάργκο στο εμπόριο μεταξύ της Κούβας και των εταιρειών θυγατρικών των ΗΠΑ που εργάζονταν σε τρίτες χώρες. Δύο χρόνια αργότερα, υπό τη διοίκηση Κάρτερ, η πλήρης απαγόρευση ταξιδιού άρθηκε και επιτρέπονται τα εμβάσματα σε μέλη οικογενειών που κατοικούσαν στο νησί.
Αλλά πιο χαρακτηριστικές ήταν οι αποπληκτικές απαντήσεις όπως αυτή του Προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος επέβαλε εκ νέου την ταξιδιωτική απαγόρευση και τοποθέτησε την Κούβα στη λίστα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ με τους Κρατικούς Χορηγούς της Διεθνούς Τρομοκρατίας. Και οι δύο Πρόεδροι Τζορτζ Μπους και ο Μπιλ Κλίντον ώθησαν το δημοκρατικό φετίχ με κάποια επιθετικότητα, συμπεριλαμβανομένου του νόμου για τη δημοκρατία της Κούβας του 1992 και του νόμου για την ελευθερία και τη δημοκρατική αλληλεγγύη της Κούβας του 1996. Αυτός ήταν ο ημισφαιρικός γκανγκστερισμός σε κοινή θέα.
Το 1982, παρά την παραδοχή ότι οι κυρώσεις είχαν αρχικά προκαλέσει σημαντική ζημιά στην «ανάπτυξη και τη γενική εξέλιξη της Κούβας», μια μελέτη της CIA παραδεχόταν ότι το εμπάργκο δεν είχε επιτύχει τους στόχους του. Η κεφαλαιουχική βάση της Κούβας είχε διαφοροποιηθεί, χρησιμοποιώντας μηχανήματα και εξοπλισμό της Σοβιετικής, της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας. Η Αβάνα είχε καταφύγει με δόλιο τρόπο σε εταιρείες-fronting «για να αποκτήσει διάφορους τύπους αμερικανικών προϊόντων, ιδιαίτερα καταναλωτικών αγαθών».
Αν και δεν παραδέχτηκε ότι ήταν μια χονδροειδής αποτυχία, η ίδια μελέτη παρατήρησε πεζά ότι η θέση του Κάστρο παρέμεινε αμετάβλητη. «Οι κυρώσεις συνεπάγονταν μια σοβαρή εξωτερική απειλή, την οποία ο Κάστρο εκμεταλλεύτηκε για να πραγματοποιήσει τη ριζοσπαστικοποίηση όλων των κουβανικών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών θεσμών».
Το 2012, στο σημείο των πέντε δεκαετιών των κυρώσεων ΗΠΑ-Κούβας, η κυβέρνηση Ομπάμα έκανε κάποιες μέτριες παραχωρήσεις για να επιτρέψει στις αμερικανικές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στην Κούβα. Αυτή η αλλαγή πολιτικής είχε το δικό της στοιχείο Δούρειου Ίππου. «Με την περαιτέρω χαλάρωση αυτών των κυρώσεων», δήλωσε τότε ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζέικομπ Λιου, «οι Ηνωμένες Πολιτείες βοηθούν στην υποστήριξη του κουβανικού λαού, στην προσπάθειά του να επιτύχει την πολιτική και οικονομική ελευθερία που απαιτείται για την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής, ευημερούσας και σταθερής Κούβας. ”
Στις 17 Δεκεμβρίου 2014, ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε ότι θα «τερμάτιζε μια ξεπερασμένη πολιτική που είχε αποτύχει να προωθήσει τα αμερικανικά συμφέροντα και να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις και μια καλύτερη ζωή για τον κουβανικό λαό στο νησί για αρκετές δεκαετίες». Η νέα πολιτική ομαλοποίησης θα αυξήσει τις δεσμεύσεις μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Αβάνας σε «τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος και θα αυξήσει τα ταξίδια προς, το εμπόριο και την ελεύθερη ροή πληροφοριών προς την Κούβα». Οι λυσσασμένοι αντίπαλοι, ωστόσο, επέμεναν αφρισμένα ότι κανένα μέτρο δεν πρέπει να βοηθά αυτό το "σατανικό κομμουνιστικό κράτος".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βγάζει λαγό η Μόσχα στη Νότια Αμερική! Λατινική "Μπάμπουσκα" με μια ντουζίνα χώρες στο πλευρό της
Η κυβέρνηση Τραμπ προχώρησε στην ανατροπή των προσαρμογών που είχαν γίνει στη σχέση ΗΠΑ-Κούβας. Απαγορεύτηκαν μεμονωμένα ταξίδια Αμερικανών πολιτών στην Κούβα για εκπαιδευτικές και πολιτιστικές αλλαγές. Οι περισσότερες λειτουργίες της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αβάνα ανεστάλησαν. Ο Τραμπ έφτασε ακόμη και στο σημείο να θεωρήσει την Κούβα κρατικό χορηγό της διεθνούς τρομοκρατίας βάσει του νόμου περί διαχείρισης εξαγωγών του 1979.
Τώρα, ο Πρόεδρος Μπάιντεν έχει δείξει μια σχεδόν επιδεικτική έλλειψη ενδιαφέροντος να αμφισβητήσει το καθεστώς των κυρώσεων. Αφού ορκίστηκε πρόεδρος, διατήρησε το σύστημα σε ισχύ, φτάνοντας στο σημείο να επιβάλει συγκεκριμένες κυρώσεις σε στελέχη του κουβανικού υπουργείου Ασφάλειας και Εσωτερικών. Απαντώντας στους ισχυρισμούς περί βαρβαρότητας της κουβανικής κυβέρνησης για την καταστολή των διαδηλώσεων, ο Μπάιντεν δήλωσε τον περασμένο Ιούλιο ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να επιβάλλουν κυρώσεις σε άτομα που είναι υπεύθυνα για την καταπίεση του κουβανικού λαού».
Μερικά μέλη αυτής της αμερικανικής τάξης - που είναι γνωστή ως Κογκρέσο - προτρέπουν την περικοπή των κυρώσεων, αν και οι απόψεις τους παραμένουν μετριοπαθείς και υπολογίζουν στο όνομα του καλοπροαίρετου συμφέροντος. Στα μέσα Δεκεμβρίου, περίπου 114 μέλη έστειλαν επιστολή στον Πρόεδρο ζητώντας «ανθρωπιστικές ενέργειες» για την άρση των οικονομικών κυρώσεων σε τρόφιμα, φάρμακα και άλλες μορφές ανθρωπιστικής βοήθειας. «Η δέσμευση είναι πιο πιθανό να επιτρέψει τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ανοίγματα που μπορεί να επιθυμούν οι Κουβανοί και να διευκολύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Κουβανοί σήμερα».
Από όποια ομάδα στο Κογκρέσο και αν ζητηθεί η γνώμη, από το θορυβώδες κουβανοαμερικανικό λόμπι στη Φλόριντα μέχρι τους προοδευτικούς στα μητροπολιτικά κέντρα, όλοι συμφωνούν με έναν στόχο και την επίτευξή του με κάθε μέσο και τίμημα: την αλλαγή καθεστώτος. Ο ιμπεριαλιστικός γκανγκστερισμός απλώς περιμένει εκ νέου τη στιγμή του.
