Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σαν σήμερα ξεκίνησε.
Διεθνές έγκριτο ΜΜΕ επιχειρεί σε άρθρο του , επιχειρεί μια σε βάθος ανάλυση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην εν λόγω πολεμική αναμέτρηση, εξάγοντας πολύτιμα συμπεράσματα, λάθη, παραλείψεις , κυριότερα σημεία του οποίου κατά την άποψη μας είναι τα ακόλουθα:
"Αυτό που απέδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ότι όλοι μας, ξεκινώντας από τον Ρώσο πρόεδρο, κάναμε αλαζονικά λάθος σχεδόν σε όλα.
Ένα μεγάλο μάθημα που πρέπει να πάρουμε όλοι μας , αλλά ειδικά οι άνθρωποι στην εξουσία, από την επίθεση του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία πριν από ένα χρόνο έχει να κάνει με την πνευματική ταπεινοφροσύνη και τις καταστροφικές συνέπειες της απουσίας της.,
Αυτό συμβαίνει γιατί όχι μόνο ο Ρώσος Πρόεδρος, αλλά σχεδόν όλοι έχουν κάνει λάθος, σχεδόν για τα πάντα.
Ο Πούτιν έκανε προφανώς λάθος για την Ουκρανία ως χώρα.
Βυθιζόμενος στην ιστοριογραφία των τσαρλατάνων, είχε πείσει τον εαυτό του ότι η Ουκρανία δεν είναι ένα έθνος από μόνο του, αλλά ένα απλό παράρτημα της Μεγάλης Ρωσίας.
Τον περασμένο χρόνο, οι Ουκρανοί απέδειξαν το αντίθετο, ότι είναι πολύ ανεξάρτητοι, έχοντας μια ταυτότητα που προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό ενάντια στον ιμπεριαλισμό του Κρεμλίνου.
Από αυτή την ψευδαίσθηση, ο Πούτιν σκόνταψε σε εκατοντάδες άλλες σαφείς και σιωπηρές πλάνες, αυταπάτες και λάθη. Υπέθεσε, για παράδειγμα, ότι οι Ουκρανοί είτε θα χαιρετούσαν τους εισβολείς Ρώσους ως απελευθερωτές είτε θα έτρεχαν με την πρώτη εμφάνιση ενός ρωσικού τανκ.
Αντίθετα, πολεμούν σαν ήρωες.
Ο Πούτιν ήταν εξίσου σίγουρος ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskiy είτε θα εξοντωνόταν μέσα σε λίγες ώρες από την επίθεση, είτε θα έπαιρνε την οικογένειά του και θα διέφυγε στο εξωτερικό. Αντίθετα, ο Zelenskiy όχι μόνο στάθηκε στη θέση του, αλλά έγινε ένας από τους πιο εμπνευσμένους ηγέτες στην ιστορία.
Ο Πούτιν έκανε λάθος και για τη Δύση
Από τις προηγούμενες επιθέσεις του εναντίον της Γεωργίας το 2008 ή της Κριμαίας και του Ντονμπάς από το 2014 ,κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα ενωθούν ποτέ για να τον κοιτάξουν κατάματα.
Ήταν σίγουρος ότι οι δυτικές πρωτεύουσες θα συρρικνώνονταν από τον πυρηνικό εκφοβισμό του και ότι δεν θα έπαιρναν ποτέ ρίσκα για λογαριασμό χωρών στη σφαίρα επιρροής «του» παρά στη «δική τους».
Επιπλέον, ήταν βέβαιος ότι, με τη μακρά και εσκεμμένη διπλωματία του με αγωγούς, είχε καταστήσει χώρες όπως η Γερμανία τόσο εξαρτημένες από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο που δεν θα τολμούσαν να του αντιταχθούν σε τίποτα.
Δεν είχε λοιπόν καμία αμφιβολία ότι η Δύση, παρακμιακή όπως την έβλεπε, θα έβαζε για άλλη μια φορά το κέρδος και την άνεση πάνω από αρχές όπως η εθνική κυριαρχία και η διεθνής τάξη ειρήνης.
Λάθος από όλες τις απόψεις.
Ο ρόλος ΝΑΤΟ-ΕΕ
Το ΝΑΤΟ πάντα μια διττή συμμαχία, σπάνια ήταν τόσο ενωμένο όσο είναι σήμερα, και είναι έτοιμο να δεχθεί άλλα δύο μέλη, τη Φινλανδία και τη Σουηδία, ως άμεση απάντηση στην εισβολή του Πούτιν.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εταίροι της στην Ομάδα των Επτά περνούν το ένα πακέτο κυρώσεων μετά το άλλο.
Η Γερμανία, μόνο κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του πολέμου, μείωσε την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο από περισσότερες από τις μισές εισαγωγές της σε ακριβώς μηδέν.
Πάνω απ 'όλα, η Δύση δίνει στους Ουκρανούς περισσότερα όπλα κάθε φορά που ο Πούτιν κλιμακώνει τις επιθέσεις του, όπως οβίδες, αντιαεροπορικά συστήματα και τώρα άρματα μάχης.
Ο Πούτιν "διάβασε" λάθος και τον υπόλοιπο κόσμο
Ήταν σίγουρος, αφού ο ίδιος και οι συνάδελφοί του αντιδυτικοί αυταρχικοί στο Πεκίνο διακήρυξαν μια «φιλία» χωρίς όρια λίγο πριν από την επίθεσή του, ότι η Κίνα θα ήταν πάντα η πλάτη του.
Όμως ο ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, ένιωσε έκπληκτος από την εισβολή και τρομοκρατήθηκε από τις επακόλουθες απειλές του Πούτιν. Οι Κινέζοι δεν έχουν στραφεί ακόμη εναντίον της Ρωσίας, αλλά έχουν αρχίσει διακριτικά να περιορίζουν την στήριξη τους στις «χωρίς όρια» επιλογές του Πούτιν.
Εν τω μεταξύ, χώρες που προηγουμένως ήταν υπό τον αντίχειρα του Πούτιν, όπως το Καζακστάν , όχι μόνο δεν υποκύπτουν στη δύναμή του, όπως περίμενε ο Πούτιν , αλλά ξασφαλίζουν νέες συμφωνίες με την Άγκυρα, το Πεκίνο και άλλες χώρες.
Έτσι, ο Πούτιν έκανε λάθος που πίστευε τις ιστορίες που άκουσε από τους επιλεγμένους ιστορικούς, συμβούλους, στρατηγούς και τσιράκια του εντός της Ρωσίας, όπως και από τους συνεργάτες και τους συκοφάντες του στο εξωτερικό. Δεν καταλάβαινε τίποτα για την πραγματικότητα. Το πιο σημαντικό, είναι ότι δεν καταλάβαινε καν αρκετά ώστε να αναγνωρίσει τα παραπάνω μόνος του.
Εμείς οι υπόλοιποι κάναμε λάθη με αμέτρητους τρόπους
Τους μήνες που προηγήθηκαν της επίθεσης, οι περισσότεροι άνθρωποι στη Δύση, όπως στην Κίνα και στον υπόλοιπο κόσμο, ένιωθαν σίγουροι, παρά τις αμερικανικές πληροφορίες που έδειχναν τη συσσώρευση ρωσικών στρατευμάτων, ότι ο Πούτιν δεν θα εισέβαλε ποτέ και πως μπλοφάρει.
Ακόμη και πολλοί Ρώσοι δεν είδαν την επίθεση να έρχεται, μέχρι τα ίδια τα στρατεύματα που είχαν προγραμματιστεί να είναι η εμπροσθοφυλακή που διέσχιζαν την Ουκρανία. Ο ίδιος ο Ζελένσκι δεν μπορούσε ακόμη να φανταστεί ένα σενάριο τόσο εξωφρενικό όσο αυτό που έγινε στην πραγματικότητα. Κανείς, όπως αποδείχθηκε, δεν κατάλαβε την κατάσταση του μυαλού του Πούτιν.
Μόλις ξεκίνησε η επίθεση, η συντριπτική πλειονότητα των αυτοαποκαλούμενων ή γνήσιων δυτικών «ειδικών» απλώς ήξερε ότι η Ρωσία θα κυρίευε τον μικρότερο και ασθενέστερο γείτονά της. Θυμάμαι συζητήσεις στη Γερμανία πριν από ένα χρόνο που επικεντρώθηκαν στο ερώτημα εάν η εισβολή θα διαρκούσε δύο ή τέσσερις ημέρες. Το αποτέλεσμα τέτοιων συζητήσεων ήταν πάντα ότι ο οπλισμός των Ουκρανών ήταν άσκοπος, γιατί έτσι κι αλλιώς θα έχαναν.
Παρερμηνεύσαμε και τις δύο πλευρές
Πρώτον, υποτιμήσαμε τραγικά τη πολεμική ανδρεία και τη θέληση των Ουκρανών, από την παράξενη ικανότητά τους να αυτοσχεδιάζουν, μέχρι την αψήφισή τους απέναντι στη ρωσική γενοκτονία.
Η πρώτη ένδειξη ότι είχαμε μια εσφαλμένη αντίληψη ήρθε όταν οι Αμερικανοί προσφέρθηκαν να διώξουν τον Ζελένσκι από την Ουκρανία και εκείνος απάντησε: «Χρειάζομαι πυρομαχικά, όχι βόλτα».
Δεύτερον, όλοι υπερεκτιμήσαμε πολύ τον ρωσικό στρατό.
Μετρούσαμε τους στρατιώτες του, τα τανκς και άλλο υλικό. Αλλά δεν είδαμε τη δυσλειτουργία του, που προκαλείται από την ενδημική διαφθορά, αλλά και την κακή κουλτούρα και ηγεσία, ειδικά σε επίπεδο υπαξιωματικών και την απόλυτη ανικανότητα στην τακτική και τη στρατηγική.
Κάναμε εξίσου λάθος για το εκπαιδευμένο μυαλό του Πούτιν στην KGB.
Πολλοί από εμάς υποθέσαμε, μετά από χρόνια παρακολούθησης των τρολ του να σπέρνουν θεωρίες συνωμοσίας στην Δύση, ότι πάντα κέρδιζε τους πολέμους προπαγάνδας ενάντια στις ανοιχτές κοινωνίες, κάτι που δεν έγινε
Γενικότερα, πολλοί από εμάς νιώθαμε σίγουροι ότι ήταν ένας ειδήμων της τακτικής και Στρατηγός, που ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους εχθρούς του.
Ένα χρόνο μετά, ο περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει ότι δεν είναι μια κακιά ιδιοφυΐα , απλώς είναι ένας ψεύτης και ένας εγκληματίας πολέμου.
Το φαινόμενο που κρύβεται πίσω από τις καταστροφικές αποφάσεις του Πούτιν δεν είναι καθόλου νέο. Στην πραγματικότητα, είναι διαχρονικό.
Παραλληλισμός Πούτιν -Κροίσου
Ένας από τους πρώτους στοχαστές που περιέγραψε μια ιστορική προσωπικότητα όπως ο Πούτιν ήταν ο Ηρόδοτος, με την αφήγηση του για τον βασιλιά της Λυδίας Κροίσο, ο οποίος έχασε το βασίλειό του τον έκτο αιώνα π.Χ.
Το πρόβλημα του Κροίσου, όπως και του Πούτιν, ήταν ότι δεν είχε πνευματική ταπεινοφροσύνη. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν έχει απαραίτητα μεγάλη σχέση με τη σεμνότητα αυτή καθαυτή. Αντιθέτως, ορίζεται ως «συνείδηση των ορίων της γνώσης κάποιου» και των «περιορισμών της άποψής του» ή, αν προτιμάτε, ως εκτίμηση του λάθους κάποιου.
Καθώς ο Πούτιν συγκέντρωνε τα πολεμικά συμβούλια του για την προετοιμασία της εισβολής και συνέχιζε να ακούει για την υποτιθέμενη ανωτερότητα των ενόπλων δυνάμεών του, θα μπορούσε επίσης να συμβουλευτεί την υπάρχουσα εμπειρία και γνώση για να μάθει για τα αδύναμα σημεία του.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι συνεδριάσεις του συμβουλίου ασφαλείας του που συγκάλεσε ο Πούτιν εν όψει της εισβολής έμοιαζαν με σκηνοθετημένες παρωδίες ομαδικής σκέψης. Κάποια στιγμή, μάζεψε τους συμβούλους του σε μια τσαρική ροτόντα μέσα στο Κρεμλίνο, καθίζοντας τους σε άβολες καρέκλες σε μεγάλη απόσταση από το τεράστιο γραφείο του και τους έβαλε, έναν προς έναν, να του επαναλάβουν τις δικές του απόψεις. «Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις;» ρώτησε τελικά ο Πούτιν. Προφανώς όχι.
Ο Πουτινισμός φαίνεται βεβαίως να βυθίζεται στην παράνοια για μια υποτιθέμενη εχθρική Δύση."
Εκτίμησή μας είναι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της γεωπολιτικής και στρατιωτικής ισχύος της Ρωσίας εφεξής παγκοσμίως, την εγκαινίαση περιόδου Ψυχρού πολέμου μεταξύ Ρωσίας από την μια και ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από την άλλη, αποστερώντας κέρδη στην Μόσχα λόγω εξαγωγών που διακόπηκαν Ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την ΕΕ, "ανέστησε" το ΝΑΤΟ το οποίο θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο μετά την επικείμενη ένταξη στους κόλπους του 2 νέων κρατών, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, θα αυξήσει τα κέρδη των ΗΠΑ από πώληση υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG στην Ευρώπη, θα στερήσει λόγω κυρώσεων παντελώς και για πολλά χρόνια από την Ρωσική πολεμική βιομηχανία την δυνατότητα πώλησης οπλικών συστημάτων σε Ευωπαϊκές χώρες, αλλά και σε χώρες της Μ.Ανατολής, θα συνεισφέρει στην αύξηση της κερδοφορίας Αμερικανικών πρωτίστως και Ευρωπαϊκών πολεμικών βιομηχανιών από πωλήσεις οπλικών συστημάτων και τέλος θα βάλει Δυτικές εταιρείες στην Ουκρανία, προκειμένου να αποκαταστήσουν τις ζημιές που προκαλεί ο πόλεμος μετά την λήψη του, ρίζνοντας δια παντός το Κίεβο στην αγκαλιά της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.
