"Ανώτερος αμερικανός αξιωματούχος αποκάλυψε ότι Ιρανοί πιλότοι εκπαιδεύτηκαν στη Ρωσία για να πετούν Sukhoi Su-35 Flanker-E πολλαπλών ρόλων και πρότεινε ότι το Ιράν ενδέχεται να αρχίσει να παραλαμβάνει αυτά τα μαχητικά μέσα στον επόμενο χρόνο", αναφέρει σε άρθρο του έγκριτο ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζον Κίρμπι, στις 9 Δεκεμβρίου, επικαλέστηκε τις εκτιμήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για να διατυπώσει ισχυρισμούς κατά της Ρωσίας ότι προσφέρει στο Ιράν «ένα πρωτοφανές επίπεδο στρατιωτικής και τεχνικής υποστήριξης που μετατρέπει τη σχέση τους σε μια ολοκληρωμένη αμυντική συνεργασία».
Σύμφωνα με τον Kirby, η Ρωσία και το Ιράν εξετάζουν το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν μια γραμμή συναρμολόγησης drone στη Ρωσία για να υποστηρίξουν τον πόλεμο της Μόσχας στην Ουκρανία, ενώ η Ρωσία εκπαίδευσε Ιρανούς πιλότους στα μαχητικά Su-35.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χαρούμενος ο Λουκασένκο: Ρωσία και Λευκορωσία κατάφεραν να ξεπεράσουν τις πιθανές αρνητικές συνέπειες των κυρώσεων
«Αυτά τα μαχητικά αεροσκάφη θα ενισχύσουν σημαντικά την αεροπορία του Ιράν σε σχέση με τους περιφερειακούς γείτονές του», είπε.
Η πρόσφατη αποκάλυψη του Kirby ακολουθεί μια ανακοίνωση του διοικητή της Iρανικής Πολεμικής Αεροπορίας (IRIAF) τον Σεπτέμβριο ότι σχεδιάζει να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη Su-35 από τη Ρωσία, λίγο μετά την έναρξη των αναφορών ότι εκατοντάδες ιρανικά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV), έφτασαν στη Ρωσία.
«Αυτό το θέμα είναι στην ημερήσια διάταξη και ελπίζουμε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε αυτά τα μαχητικά γενιάς 4++ στο μέλλον», δήλωσε ο Αντιπτέραρχος Hamid Vahedi, Διοικητής της IRIAF, στο πρακτορείο ειδήσεων Borna στις 4 Σεπτεμβρίου.
Υπήρχαν εικασίες πέρυσι ότι τα Su-35E που αρχικά παρήχθησαν για την Αίγυπτο θα μπορούσαν να πουληθούν στο Ιράν, καθώς η συμφωνία με την Αίγυπτο σταμάτησε αφού οι ΗΠΑ απείλησαν το Κάιρο με κυρώσεις στο πλαίσιο του νόμου Countering America’s Adversaries Through Sanctions (CAATSA).
Η απόκτηση ρωσικής κατασκευής μαχητικών αεροσκαφών Su-35 θα αντιπροσώπευε μια σημαντική αναβάθμιση της εναέριας ικανότητας μάχης του Ιράν, η οποία αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει κυρίως τα αμερικανικής κατασκευής F-4 Phantom II, F-14 Tomcat και F- της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. 5E/F Tiger II και εγχώριες διπλότυπες εκδόσεις τους, τα οποία κληρονομήθηκαν όλα μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και είναι πολύπλοκο να διατηρηθούν.
Εκτός αυτού, το Ιράν διαθέτει έναν μικρό αριθμό σοβιετικών μαχητικών MiG-29 Fulcrum και βομβαρδιστικών Su-24, τα γαλλικής κατασκευής Mirage F1 και την έκδοση εξαγωγής του κινεζικής κατασκευής Chengdu J-7 που ονομάζεται F-7, η οποία είναι μια έκδοση του σοβιετικού μαχητικού MiG-21 που έχει κατασκευαστεί με άδεια.
Η εισαγωγή των Su-35 θα φέρει μια άνευ προηγουμένου βελτίωση στη δύναμη της ιρανικής Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς είναι ένα από τα πιο εξελιγμένα μαχητικά που παράγονται από τη Ρωσία. Το πιο σημαντικό, θα παρέχει στο Ιράν ικανότητα αεροσκαφών 4,5 γενιάς.
Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα είναι εάν αυτά τα μαχητικά Su-35 μπορούν να προστατεύσουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν από τα μαχητικά stealth πέμπτης γενιάς του Ισραήλ F-35I Adir, τα οποία η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (IAF) βελτιώνει συνεχώς για ένα πιθανό μελλοντικό χτύπημα κατά του Ιράν και του πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης υποστήριξαν τον Ιούνιο ότι η IAF επέκτεινε την εμβέλεια των μαχητικών αεροσκαφών F-35 stealth για να πετάξουν στο Ιράν χωρίς να χρειάζονται ανεφοδιασμό στον αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι αυτά τα μαχητικά δεν θα χρειάζεται πλέον να βασίζονται στον στόλο της IAF με μόλις επτά δεξαμενόπλοια Boeing 707 για να φτάσουν στο Ιράν.
Εάν αληθεύει, αυτή είναι μια σημαντική εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψη την αυξανόμενη ανησυχία για τη δυνατότητα επιβίωσης των παραδοσιακών αεριωθούμενων αεροσκαφών ανεφοδιασμού εντός ή κοντά στον αμφισβητούμενο εναέριο χώρο.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις από τον Kirby σχετικά με την εκπαίδευση Ιρανών πιλότων σε Su-35 στη Ρωσία προκάλεσαν συζητήσεις για το πώς το Flanker-E 4,5 γενιάς θα τα καταφέρει ενάντια στο μαχητικό stealth F-35 5ης γενιάς.
Το Flanker δεν θα δει το Stealthy F-35 να έρχεται
Γενικά, οι συζητήσεις στον δυτικό Τύπο επικεντρώθηκαν γύρω από το θέμα ότι ενώ το Su-35 είναι πιο ευέλικτο από το F-35 έχοντας πλεονεκτήματα στη μάχη εντός οπτικής εμβέλειας (WVR), το F-35 έχει αναπτυχθεί κυρίως για εκτός οπτικής εμβέλειας μάχη (BVR).
Έτσι, όντας ένα μαχητικό stealth εξοπλισμένο με εξαιρετικά προηγμένους αισθητήρες που προσφέρουν εξαιρετική επίγνωση στο πεδίο της μάχης, το F-35 θα έβλεπε το Su-35 να έρχεται από μακριά πριν το Flanker-E μπορέσει να δει το F-35.
Με αυτόν τον τρόπο, το F-35 θα μπορούσε να εκτοξεύσει τον πύραυλο αέρος-αέρος του προς το Su-35, καταστρέφοντας το Flanker με τον πιλότο του να πέφτει χωρίς να γνωρίζει ποιος τον χτύπησε.
Το Su-35 είναι εξοπλισμένο με το ραντάρ πολλαπλών λειτουργιών Irbis-E παθητική ηλεκτρονικά σαρωμένη συστοιχία (PESA). Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μπορεί να ανιχνεύσει τυπικούς εναέριους στόχους σε εμβέλεια έως και 200 χιλιομέτρων στην κανονική λειτουργία αναζήτησης όγκου. Οι τυπικοί εναέριοι στόχοι γενικά θεωρείται ότι έχουν διατομή ραντάρ (RCS) 3 m².
Ενώ βρίσκεστε σε λειτουργία αναζήτησης, η εμβέλεια ανίχνευσης μπορεί να επεκταθεί έως και 350-400 χιλιόμετρα.
Για να λάβουν μια κατάλληλη εκτίμηση της πιθανής εμβέλειας ανίχνευσης του Irbis-E για ένα F-35, οι EurAsian Times συμβουλεύτηκαν τον Σμήναρχο Κωνσταντίνο Ζικίδη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (HAF), πρώην Υποδιοικητή στην Αποθήκη Τηλεπικοινωνιών και Ηλεκτρονικών της HAF (ETHM).
Ο Ζικίδης εξήγησε ότι λαμβάνοντας υπόψη τα επίσημα δεδομένα του Irbis-E, η εμβέλεια ανίχνευσης έναντι ενός τυπικού στόχου 1 m² RCS γίνεται στα 152 χιλιόμετρα.
Ο Ζικίδης σημείωσε περαιτέρω ότι η κανονική λειτουργία αναζήτησης όγκου προσφέρει συνήθως 50% πιθανότητα ανίχνευσης (Pd) ενός στόχου, ενώ η παρακολούθηση ενός στόχου απαιτεί Pd 90%, επομένως με βάση αυτό, το εύρος παρακολούθησης του Irbis-E για έναν τυπικό στόχο 1 Το m² RCS θα πρέπει να είναι 95 χιλιόμετρα.
Το RCS ενός αεροσκάφους stealth F-35 πιστεύεται ότι είναι 0,01 m². Ένα Su-35, εξοπλισμένο με ραντάρ Irbis-E, θα πρέπει να μπορεί να ανιχνεύει ένα F-35 στα 48 χιλιόμετρα και να το παρακολουθεί στα 30 χιλιόμετρα, σύμφωνα με τον Ζικίδη.
«Είναι προφανώς πολύ αργά για την εκτόξευση οποιουδήποτε είδους πυραύλου σε τέτοια απόσταση, λαμβάνοντας υπόψη ότι το F-35 θα είχε εντοπίσει και παρακολουθήσει το Su-35 πολύ νωρίτερα», είπε στους EurAsian Times.
Προσοχή στην εξαιρετική ευκινησία του Su-35!
Η εμβέλεια ανίχνευσης ενός F-35 για ένα Su-35 πιστεύεται ότι είναι περίπου 150 χιλιόμετρα, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχει πολύ χρόνο το πρώτο για καταρρίψει το τελευταίο.
Ωστόσο, είναι επίσης σημαντικό να ληφθεί υπόψη η εξαιρετική ικανότητα ελιγμών ενός Su-35, σε συνδυασμό με τα διάφορα αντίμετρα με τα οποία θα μπορούσε να εξοπλιστεί, όπως ένας δέκτης προειδοποίησης ραντάρ για τον εντοπισμό του ραντάρ AIM-120 AMRAAM και άλλες εκπομπές, πιθανώς ένα σύστημα προειδοποίησης προσέγγισης πυραύλων, ένας έξυπνος παρεμβολέας για παρεμβολές εξαπάτησης και ίσως ακόμη και ένα συρόμενο δόλωμα.
Εάν το Su-35 εντοπίσει τον πύραυλο και καταφέρει να τον αποφύγει, σε αυτή την περίπτωση, το F-35 θα έχει εγκαταλείψει την κατά προσέγγιση τοποθεσία του και το Flanker μπορεί στη συνέχεια να εκτοξεύσει έναν πύραυλο προς τη γενική κατεύθυνση του F-35.
Επίσης, το Irbis-E, λόγω της ικανότητάς του να περιστρέφεται, προσφέρει στο Flanker-E μια πολύ ευρύτερη γωνία «εμφάνισης» 120 μοιρών από την κεντρική γραμμή του πίδακα αντί για τις συνηθισμένες 60 μοίρες.
Εδώ εμφανίζεται η ικανότητα περιστροφής του Irbis-E. Προσφέρει πολύ μεγαλύτερο οπτικό πεδίο και επιτρέπει χαμηλότερη ανιχνευσιμότητα για το Su-35 λόγω της ενισχυμένης επίγνωσης της κατάστασης για τον πιλότο σε περίπτωση ελιγμών .
Έτσι, ένας πιλότος Su-35 μπορεί να παρακολουθεί τους πυραύλους που έχουν ήδη εκτοξευθεί προς τη γενική κατεύθυνση του F-35 με το ραντάρ του να κοιτάζει λοξά και να τους ενημερώνει ανάλογα.
Επίσης, ο Σμήναρχος Ζικίδης σημειώνει ότι για τις μάχες BVR, η τυπική ρωσική πρακτική είναι η εκτόξευση δύο βλημάτων, ο ένας με ενεργό ραντάρ, ακολουθούμενος από τον δεύτερο με υπέρυθρη καθοδήγηση λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, κάτι που θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση για το F-35.
Επομένως, το F-35 μπορεί να χρειαστεί να γυρίσει αν αστοχήσει στην πρώτη του προσπάθεια, οπότε θα είναι ακόμα πιο ευάλωτο επειδή το RCS του πίσω τμήματός του δεν είναι τόσο χαμηλό όσο το μπροστινό.
Για αυτούς τους λόγους, ένας πιλότος F-35 πρέπει να θέλει να καταστήσει σχεδόν αδύνατη τη διαφυγή του Flanker-E, για τον οποίο ο πύραυλος πρέπει να εκτοξευθεί όταν το Su-35 βρίσκεται εντός της ζώνης μη διαφυγής του πυραύλου (NEZ).
Ενώ οι πραγματικές τιμές NEZ για το AIM-120 παραμένουν μυστικές, σύμφωνα με ανοιχτές πηγές, είναι περίπου 30 χιλιόμετρα.
Αυτό σημαίνει ότι ένα F-35 θα πρέπει να περιμένει μέχρι το Su-35 να φτάσει περίπου 30 χιλιόμετρα πριν εκτοξεύσει τον πύραυλο του. Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η αποστολή του F-35 δεν θα είναι η καταπολέμηση του Su-35 αλλά η εκτέλεση επιδρομών αέρος-εδάφους εναντίον στόχων υψηλής αξίας του Ιράν, όπως οι πυρηνικές εγκαταστάσεις.
«Στην πραγματικότητα, εάν ένα F-35 σε μια μυστική αποστολή ανίχνευε ένα Su-35, πιθανότατα θα έστριβε και θα επέστρεφε στη βάση για να πολεμήσει μια άλλη μέρα. Σε μια αποστολή κρούσης, δεν θα εκτιμούσατε τη συντροφιά ενός υπερελιγμού εχθρικού μαχητή. Εξάλλου, το F-35 σχεδιάστηκε για να είναι αεροσκάφος κρούσης, όπως υποδηλώνει το αρχικό του όνομα (JSF).
Επισήμανε περαιτέρω ότι το F-35 μπορεί να μην είναι μόνο του σε μια πραγματική κατάσταση. Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες επιχειρήσεις των ΗΠΑ, θα μπορούσαν να υπάρχουν αερομεταφερόμενα ραντάρ για να παρέχουν μια συνολική εικόνα και άλλα μαχητικά κοντά, όπως τα F-15 Eagles, F-15E Strike Eagles ή τα F-16 Fighting Falcons, για εμπλοκή αέρος-αέρος μάχη.
Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, δεν θα παραμείνει πλέον μια «κρυφή» αποστολή."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι το F-35 , έχει τη δυνατότητα να εντοπίσει το Su-35 νωρίτερα από ότι αυτό και συνεπώς να εκτοξεύσει πρώτο και με χρονική διαφορά πύραυλο αέρος-αέρος για να το καταρρίψει.
Ωστόσο αν με μια σειρά αντιμέτρων και χειρισμών του Su-35 καταφέρει να αποφύγει την κατάρριψη, τότε το F-35 θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση και το Ρωσικό μαχητικό θα είχε περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει.
Παρόλα αυτά τα F-35 δεν θα πετούσαν μόνα τους, αλλά συνοδευόμενα από άλλα αεροσκάφη όπως αερομεταφερόμενα ραντάρ για να παρέχουν μια συνολική εικόνα και άλλα μαχητικά τα οποία θα εμπλεκόταν με τα Su-35 σε αερομαχία εντός οπτικής εμβέλειας (WVR).
Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε ότι το χτύπημα δεν θα ήταν μυστικό , βασιζόμενα στα stealth χαρακτηριστικά των F-35.
Τα παραπάνω περνούν από το μικροσκόπιο Ισραήλ και ΗΠΑ, καθιστώντας κατά την εκτίμησή μας πιθανότερη την εκδήλωση αεροπορικής επιδρομής κατά του Ιράν , πριν αυτό προλάβει και αποκτήσει τα Ρωσικά Su-35, οπότε η όλη επιχείρηση θα καταστεί αρκετά πολύπλοκη και δύσκολη...
