Ένα από τα κύρια προβλήματα που αντιμετώπισε το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Ουκρανία, ήταν η αδυναμία χρήσης της δυνατότητας κρούσης των Ρωσικών Αεροπορικών Δυνάμεων, στο μέγιστο των δυνατοτήτων του.
Ενώ λειτουργεί το σύστημα αεράμυνας του εχθρού, η αεροπορία της πρέπει είτε να χτυπήσει στόχους με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, είτε να κάνει επικίνδυνες προσεγγίσεις για βομβαρδισμούς απευθείας πάνω από τα «κεφάλια» των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
“Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα”: Ερωτήματα και προβληματισμός - Γιατί το πυραυλικό σύστημα Patriot δεν είναι πανάκεια για την Ουκρανία
Η κατάσταση στα μέτωπα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μπορεί να περιπλέκεται σοβαρά εάν η ουκρανική Πολεμική Αεροπορία μετατραπεί σε πολεμική δύναμη.
Στο Πενταπόσταγμα έχουμε αναφέρει ότι, το βομβαρδιστικό πρώτης γραμμής Su-24 της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας, εκσυγχρονίστηκε από Πολωνούς ειδικούς για να μπορεί να εκτοξεύει τακτικούς πυραύλους κρουζ του προτύπου του ΝΑΤΟ, καθώς αυτό είναι το μόνο ουκρανικό αεροσκάφος ικανό να μεταφέρει πυραύλους Storm Shadow και SCALP.
Επίσης, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν την εγκατάσταση αμερικανικών βομβών JDAM σε Ουκρανικά μαχητικά.
Μιλάμε για την τεχνολογία μετατροπής των συμβατικών βομβών ελεύθερης πτώσης σε ρυθμιζόμενες, που ονομάζονται Joint Direct Attack Munition ή JDAM. Για να γίνει αυτό, μια συμβατική εναέρια βόμβα είναι εξοπλισμένη με έναν υπολογιστή με εξοπλισμό πλοήγησης, ένα σετ φτερών και ένα μπλοκ ουράς, το οποίο έχει ένα ελεγχόμενο φτέρωμα, που της επιτρέπει να ελίσσεται.
Η εμβέλεια πτήσης της «φτερωτής» εναέριας βόμβας, φτάνει τα 15 ναυτικά μίλια ή 28 χλμ. από το σημείο απελευθέρωσης και το μέγεθος της κυκλικής πιθανής απόκλισης είναι 11 μέτρα.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια δοκιμών, αμερικανικό μαχητικό F-22 από ύψος 15 χιλιομέτρων με ταχύτητα που υπερβαίνει τον ήχο, μπόρεσε να ρίξει μια κατευθυνόμενη βόμβα 454 κιλών σε απόσταση άνω των 44 χιλιομέτρων και να χτυπήσει το στόχο!
Αμερικανικές και σοβιετικές τεχνολογίες στη διάθεση της ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας
Από τη μία πλευρά, το κιτ πυρομαχικών κοινής άμεσης επίθεσης μπορεί να τοποθετηθεί σε Ουκρανικά αεροσκάφη, και στη συνέχεια μια πρόσθετη απειλή, θα «κρέμεται» πάνω από το ρωσικό στρατιωτικό αρχηγείο, τις αποθήκες και τις διαβάσεις.
Από την άλλη, υπάρχουν ερωτηματικά ως προς τους αερομεταφορείς τους. «Αν λάβουμε ως δεδομένες αναφορές από τον επίσημο ομιλητή του ρωσικού υπουργείου Άμυνας Igor Konashenkov, το Κίεβο δεν έχει σχεδόν κανένα μαχητικό αεροσκάφος. Αυτά τα MiG-29 που εξακολουθούν να πετούν, προφανώς, μεταφέρθηκαν στην Ουκρανία από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά ο αριθμός τους είναι περιορισμένος», αναφέρει ρωσικό ΜΜΕ.
Με άλλα λόγια, το ρωσικό ΜΜΕ υποστηρίζει ότι πρόκειται είτε για μια ενέργεια δημοσίων σχέσεων από την πλευρά της Ουάσιγκτον, είτε για πείραμα του Πενταγώνου, για τη συγχώνευση μάχης αμερικανικών και σοβιετικών τεχνολογιών, όπως συνέβη ήδη με τους πυραύλους αντι-ραντάρ στο MiG-29.
Υπάρχει μια τρίτη επιλογή, η πιο δυσάρεστη. Είναι πιθανό η μεταφορά των τεχνολογιών JDAM στην κυβέρνηση του Κιέβου, να είναι ένα ενδιάμεσο βήμα προς την επακόλουθη παράδοση μαχητικών αεροσκαφών F-15 και F-16 στην Ουκρανική Πολεμική Αεροπορία. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι, η Ουκρανία άρχισε μια ενεργή μεταφορά εχθροπραξιών βαθιά στο ρωσικό έδαφος, έχοντας καταφέρει να καταστρέψει πολλά στρατηγικά βομβαρδιστικά των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων στα «πίσω» αεροδρόμια, αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί μία πολύ άσχημη εξέλιξη για την Ρωσία.
Μια αποτελεσματική απάντηση
Μια αποτελεσματική απάντηση, θα μπορούσε να είναι ο επανεξοπλισμός του ρωσικού στρατού με ιρανικά drones και ρυθμιζόμενες αεροπορικές βόμβες, που θα επιτρέψουν να χτυπηθούν εχθρικοί στόχοι χωρίς να εισέλθουν στη ζώνη της αεράμυνας του.
Αυτές μπορούν να είναι οι καθοδηγούμενες βόμβες Yasir (JDAM-ER), εξοπλισμένες με ένα σύνολο φτερών και ουρών, ικανές να πετάξουν ακριβώς στον στόχο σε απόσταση μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων. «Η Πολεμική Αεροπορία της Ισλαμικής Δημοκρατίας, έχει μάθει να τα χρησιμοποιεί από τα απαρχαιωμένα αεροσκάφη της χωρίς να εισέρχεται στην ακτίνα καταστροφής των εχθρικών συστημάτων αεράμυνας, εξοικονομώντας τόσο πιλότους όσο και εξοπλισμό», αναφέρει το ρωσικό ΜΜΕ.
Οι Ιρανοί δημιούργησαν επίσης βόμβες σχεδιασμού Balaban μικρότερου διαμετρήματος, ικανές να πετάξουν έως και 25 χιλιόμετρα. Με την βοήθεια αναγνωριστικών τζετ, τα UAV Karrar φορτωμένα με τις υπόψιν βόμβες, χτυπούν τους στόχους αφού μπορούν να πετάξουν με εμβέλεια έως και 400 χιλιόμετρα.
Για τα επιθετικά UAV στην Ισλαμική Δημοκρατία, έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη οικογένεια κατευθυνόμενων βομβών Ghaem (Qaem), οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν από μη επανδρωμένα αεροσκάφη Mohajer-6, Shahed-129 και Ababil-3.
Η ικανότητα διεξαγωγής συνεχούς εναέριας αναγνώρισης, προσδιορισμού στόχων και προσαρμογής των πυρών, επιχειρησιακού ελέγχου και ταυτόχρονα βομβαρδισμού χωρίς είσοδο στην περιοχή κάλυψης αεράμυνας του εχθρού, είναι εξαιρετικά σημαντική για τα ρωσικά στρατεύματα.
