Σήμερα το Dassault Aviation Rafale F4 είναι αναμφισβήτητα το καλύτερο στον τομέα των αεροσκαφών μάχης και το μόνο αεροσκάφος ικανό να ανταγωνιστεί την αυξανόμενη πανταχού παρουσία του αμερικανικού Lockheed-Martin F-35A Lightning II .
Ωστόσο, σύμφωνα με το avionslegendaires, το αεροπλάνο παραμένει λάθος σε ένα σημείο: ο ηλεκτρονικός πόλεμος, και πιο συγκεκριμένα η καταστολή της άμυνας του εχθρού εδάφους-αέρος! «Αυτή είναι η κληρονομιά τόσο των γαλλικών πολιτικών αποφάσεων όσο και μιας ορισμένης βιομηχανικής παραίτησης υπέρ των συμμάχων μας», αναφέρει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χαμένη “παρτίδα” για την Tουρκική ΠΑ: Οι εναλλακτικές για μαχητικά που θα "κοντράρουν" τα Rafale εάν χάσει και τα F-16
Αντικειμενικά σήμερα, το Dassault Aviation Rafale F3-R της Αεροπορικής και Διαστημικής Δύναμης και του Γαλλικού Ναυτικού είναι απόλυτα κατάλληλο για τρεις αποστολές. Αυτά είναι η αεράμυνα και πιο συγκεκριμένα η αεροπορική υπεροχή, η πυρηνική αποτροπή και η επίγεια επίθεση σε σταθερούς ή κινούμενους στόχους. Αυτό είναι καλό, αυτό είναι το μόνο που ζητάμε, συν τακτική αναγνώριση όπου το αεροσκάφος παραμένει πολύ ανταγωνιστικό. Όλα αυτά καθιστούν το Rafale ένα πολύ υψηλής ποιότητας μαχητικό και οι εξαγωγικές πωλήσεις του το πιστοποιούν.
«Ωστόσο, υπό το πρίσμα του πολέμου που διεξάγεται στην Ουκρανία και εκείνου που φαίνεται να διαφαίνεται ολοένα και περισσότερο στη ζώνη Ασίας-Ειρηνικού, δικαιούμαστε σαφώς να αναρωτηθούμε εάν το γαλλικό αεροσκάφος θα ήταν ικανό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις υψηλής έντασης», αναφέρει το avionslegendaires.
Βασικά, είναι το Rafale απλώς καλό στο να συντρίβει τους τζιχαντιστές σε ένα καταφύγιο στο Ιράκ και με μοτοποδήλατα στη μέση του Σαχέλ ή είναι πραγματικές οι δυνατότητές του ενάντια σε δυνάμεις όπως η Κίνα ή η Ρωσία; «Έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε την ερώτηση. A priori θα τείνουμε να απαντήσουμε ναι, αλλά δεν είναι τόσο κερδοφόρο.
Γιατί τα προάστια της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης δεν έχουν καμία σχέση με αυτά του Μπαμάκο ή του Τιμπουκτού. Η Ρωσία είναι μια αναμφισβήτητη περιφερειακή δύναμη που προστατεύει τις πόλεις και τις μεγαλουπόλεις της από τους κινδύνους εναέριων εισβολών», αναφέρει.
Τρέχοντα αεροσκάφη όπως το Dassault Aviation Rafale F4 ή το Airbus DS Typhoon Tranche 4 σχεδιάστηκαν για να ανταποκρίνονται στα πιο συμβατικά ραντάρ αεράμυνας, που λειτουργούν σε μήκη κύματος που κυμαίνονται από δύο έως σαράντα gigahertz. Ωστόσο, η Κίνα και η Ρωσία αναπτύσσουν ολοένα και περισσότερο ραντάρ με χαμηλότερα μήκη κύματος, κάτω από ένα gigahertz.
Και σήμερα όλα μας κάνουν να πιστεύουμε ότι σε περίπτωση σύγκρουσης υψηλής έντασης, τα συμμαχικά αεροσκάφη θα έρθουν αντιμέτωπα με ένα πραγματικό στρώμα ραντάρ αεράμυνας που θα αποτελείται από πολύ διαφορετικά μήκη κύματος και θα επιτρέπει την ανάπτυξη συστημάτων DCA πάλι διαφορετικά μεταξύ τους.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η χρήση μονάδων SEAD ( για την Καταστολή της Αεράμυνας του Εχθρού ) θα είναι απαραίτητη για τους Συμμάχους. «Μόνο που η Γαλλία απουσιάζει είκοσι πέντε χρόνια, παράδειγμα, η εγκατάλειψη του πυραύλου κατά ραντάρ AS.37 Martel, ένα όπλο που, ας θυμηθούμε, απέδειξε στην εποχή του τις καταστροφικές του ικανότητες από αεροπλάνα όπως το Dassault Mirage IIIE ή το SEPECAT JaguarA», αναφέρει το avionslegendairesκαι συνεχίζει:
«Σήμερα τα γαλλικά πληρώματα περιορίζονται σε μη προωθούμενα κατευθυνόμενα πυρομαχικά όπως το τοπικά κατασκευασμένο A2SM ή το GBU-12 που αγοράζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ειδικά αυτές οι δύο βόμβες δεν σχεδιάστηκαν για αυτό».
Ωστόσο, η ύπαρξη ικανότητας SEAD πρέπει να συνοδεύεται από μια πλήρη αναθεώρηση της αρχιτεκτονικής ηλεκτρονικού πολέμου του Dassault Aviation Rafale F4. Παρά την εξαιρετική δουλειά των μηχανικών του κατασκευαστή αεροσκαφών και των κατασκευαστών εξοπλισμού MBDA και Thales, το σύστημα Spectra δεν θα επαρκεί πλέον στο πλαίσιο υψηλής έντασης.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι πρόκειται για ένα αμυντικό σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου, που καθιστά δυνατή την αύξηση της ικανότητας επιβίωσης του δικινητήριου αεροσκάφους σε ένα εντατικό περιβάλλον αέρος-αέρος και εδάφους-αέρος. Το Spectra δεν προοριζόταν ποτέ για επιθετικό ηλεκτρονικό πόλεμο, επομένως απλά δεν είναι κατάλληλο για αυτό.
Φυσικά, το Rafale μπορεί πάντα να βασίζεται στην παθητική ανίχνευση των οπτικών του «μετωπιαίου» τομέα. Το γεγονός ότι το OSF είναι αδύνατο να μπλοκαριστεί από εχθρικό σύστημα το κάνει ακόμη πιο κατάλληλο για την αποστολή κατά των ραντάρ. Τέλος, η ηλεκτρονική σάρωση του ραντάρ ενεργής κεραίας RBE2 κάνει το Rafale F4 ακόμα πιο συνεπές σε μια μελλοντική αποστολή SEAD.
«Δικαιούμαστε λοιπόν να αναρωτηθούμε γιατί δεν γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση;», διερωτάται το avionslegendaires και συνεχίζει αναφέροντας:
«Θα ήταν πρόθυμοι η Dassault Aviation και το Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων να περιμένουν το μελλοντικό Rafale F5 ή ακόμα και ένα υποθετικό Super Rafale για να ενσωματώσει αυτή την ικανότητα επιθετικού ηλεκτρονικού πολέμου; Το μέλλον θα δείξει. Διαφορετικά, μπορούμε πάντα να ζητήσουμε από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ να εξασφαλίσει την αποστολή με το Boeing EA-18G Growler» .
