Η τουρκική κυβέρνηση αναζητά λύσεις για τον εκσυγχρονισμό της πολεμικής αεροπορίας της, η οποία βασίζεται κυρίως στα F-16 C/D παλιάς γενιάς καθώς και στα F-4E Phantom II. Τους τελευταίους μήνες, η Άγκυρα συζήτησε έτσι την πιθανή αγορά Su-57 "Felon" ή Su-35 "Flanker-E" από τη Ρωσία... και είπε ότι εξετάζει πιθανή συνεργασία με τη ρωσική αεροναυτική βιομηχανία για να πραγματοποιήσει, το Πρόγραμμα πολεμικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς TF-X.
Τα πράγματα φαίνεται πως “σκούρυναν” απότομα για τους γείτονες, με την τελείως ξαφνική και μη αναμενόμενη αγορά μαχητικών τύπου Rafale από την Πολεμική μας Αεροπορία. Το 2023 λοιπόν, η Ελλάδα θα έχει σε υπηρεσία 18 μαχητικά Rafale + 6, οπλισμένα μέχρι τα «δόντια», και επίσης έναν σημαντικό αριθμό μαχητικών F-16V.
Θεωρούμε πως δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, πως η ισορροπία πάνω από το Αιγαίο έχει διαταραχθεί υπέρ της Ελλάδας. Κι αν δεν έχει συμβεί ακόμη, θα ξεκινήσει εντός του 2023-24 ( ολοκλήρωση παραλαβής των Rafale) . Συνεπώς, η Τουρκία πρέπει να βρει ικανό αντίδοτο, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίσει τα ελληνικά F-16V αλλά, το κυριότερο, τα Rafale.
Πιστεύουμε πως οι Τούρκοι δεν πρόκειται να αγοράσουν αμερικανικά μαχητικά, από τη στιγμή που έχει πλέον ενεργοποιηθεί ο CAATSA. Συνεπώς, λύσεις όπως το F-15EX ή το F/A-18E/F BlockIII δεν είναι πιθανές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως κάθε χρόνο που οι S-400 μένουν σε τουρκικά χέρια, οι κυρώσεις CAATSA θα χειροτερεύουν. Αυτά, από ΗΠΑ μεριά.
Η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτή την κατάσταση αυξάνεται. Ο πρόεδρος Ερντογάν, έκανε δήλωση για τις εναλλακτικές.
«Η δήλωση του Ερντογάν από τις ΗΠΑ σχετικά με τα προβλήματα στην προμήθεια των F-16, έφερε στο νου το ερώτημα αν εννοούσε πιθανή αγορά Eurofighter Typhoon , Rafale, Gripen ή J-10 και SU-35», αναφέρει τουρκικό ΜΜΕ και συνεχίζει:
«Μία από τις επιλογές είναι το μαχητικό αεροσκάφος Eurofighter Typhoon 4,5 γενιάς, που παράγεται σε κοινοπραξία από τέσσερις χώρες της Ευρώπης. Οι εταίροι της περιλαμβάνουν το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία».
Eurofighter Typhoon
Το Typhoon είναι πράγματι ένα μαχητικό εναέριας υπεροχής, αντίστοιχο του F-15, Su-35, Rafale. Ειδικά το τελευταίο Tranche φέρει ένα εκπληκτικών δυνατοτήτων ραντάρ AESA, με μηχανική κεραία (!), αλλά κι ένα πανίσχυρο ηλεκτρο-οπτικό σύστημα, που ναι, μπορεί άνετα να εντοπίζει στόχους σαν το Rafale σε μεγάλες αποστάσεις, και φυσικά θα μπορεί να εξαπολύει εναντίον του πυραύλους Meteor. Αυτός είναι και ο λόγος, που αρκετοί αμυντικοί αναλυτές στην Τουρκία, υπερθεματίζουν για μια προσπάθεια αγοράς αεροσκαφών Typhoon.
Μπορεί καταρχάς το Typhoon να είναι ικανός αντίπαλος για τα ελληνικά Rafale; Αδιαμφισβήτητα ναι, αλλά μόνο στην έκδοση Tranche 4 με το AESA Captor, ή έστω στην έκδοση Tranche 3A. Όλες οι άλλες εκδόσεις, είναι ικανές μεν, αλλά δεν μπορούν να βρεθούν στο επίπεδο του Rafale F3R. Μπορεί το αεροσκάφος να έχει πανίσχυρους κινητήρες, να είναι βελτιστοποιημένο για αερομαχίες, αλλά δεν προβλέπεται να αερομαχεί με τα Rafale. Ουσιαστικά οι Τούρκοι θα ήθελαν ένα F-14, όταν εμείς θα έχουμε τα Rafale.
Εξάλλου μια τέτοια αγορά (Typhoon), θα συναντούσε σκληρές αντιδράσεις στο εσωτερικό όλων των χωρών του consortium (Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, και η Ισπανία). Θα ήταν η απόλυτη γελοιοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, είτε στη Γερμανία, είτε στην Ισπανία, είτε και στην Ιταλία. Εκτός αυτού, τα αεροσκάφη θα χρειάζονταν πολλά χρόνια να φτάσουν στην Τουρκία, καθώς η γραμμή παραγωγής είναι σχετικά αδύναμη.
Rafale
Μια άλλη εναλλακτική για την Τουρκία είναι το μαχητικό αεροσκάφος Rafale, που παράγεται από τη Γαλλία. Το γεγονός ότι, είναι και 4μισι γενιάς και με διπλό κινητήρα το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στα αντίστοιχα.
Ωστόσο, ας μην κάνουν όνειρα, αφού η πολιτική στάση της Γαλλίας απέναντι στην Τουρκία δείχνει ότι αυτή η διαδικασία δεν θα είναι εύκολη αλλά απαγορευτική.
Με την ελληνική ΠΑ να διαθέτει σε πολύ μεγάλο ποσοστό, μαχητικά αεροσκάφη αμερικανικής προέλευσης πριν αλλά και μετά τη μεταπολίτευση, τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια αποτελεί παράδοση η παρουσία έστω και περιορισμένου αριθμού μαχητικών γαλλικής προέλευσης στον συνολικό στόλο της ελληνικής ΠΑ, μια παράδοση που έχει και συγκεκριμένα επιχειρησιακά οφέλη.
Λίγο ή πολύ οι τύποι των αμερικανικής προέλευσης μαχητικών είναι όμοιοι σε Ελλάδα και Τουρκία, έτσι η παρουσία γαλλικών μαχητικών, αρχικά με τα Mirage F1, στη συνέχεια με την απόκτηση των πιο εξελιγμένων 3ης και 4ης Γενιάς εκδόσεων των μαχητικών Mirage 2000, έχει εκτιμηθεί πως δίνει ένα πλεονέκτημα στο Αιγαίο.
Αυτό συμβαίνει, αφού το εκάστοτε γαλλικό μαχητικό είναι ένα αεροσκάφος που δεν «γνωρίζει» η άλλη πλευρά.
GRIPEN
Το Gripen σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει το προηγούμενο μαχητικό σουηδικής παραγωγής, το Viggen.
Το σουηδικό μαχητικό αεροσκάφος GRIPEN είναι επίσης, ανάμεσα στις επιλογές. Αυτό το μονοκινητήριο αεροσκάφος είναι κοντά στο F-16 από άποψη χωρητικότητας, αλλά δεν παρουσιάζει ανώτερα χαρακτηριστικά σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές του.
Σε αντίθεση με το Viggen, το Gripen δεν διαθέτει δυνατότητα αντίστροφης ώθησης αν και μπορεί να προσγειώνεται και να απογειώνεται εξαιρετικά σε μικρό χώρο. Η Ericsson ανέπτυξε το πολλαπλών λειτουργιών, PS-05/A ραντάρ του Gripen. Το μαχητικό διαθέτει και ευρυγώνια ολογραφική Heads-Up Display (HUD) (διαφανής οθόνη) και έναν λοβό FLIR για επιθετικές και αναγνωριστικές αποστολές.
Όμως το τουρκικό ΜΜΕ υπενθυμίζει ότι η Σουηδία έχει μια μακροχρόνια πολιτική εμπάργκο, και δεν προμηθεύει την Τουρκία, με οπλικά συστήματα σε καμία αμυντική βιομηχανία. Στην πραγματικότητα, αναφέρει ότι ορισμένα οπλικά συστήματα σουηδικής κατασκευής χρησιμοποιούνται σήμερα ενεργά από την οργάνωση PKK.
«Γι' αυτό πρέπει να ξεπεράσουμε το μαχητικό αεροσκάφος GRIPEN. Σε κάθε περίπτωση, το GRİPEN δεν είναι ένα αεροσκάφος που μπορεί να εξυπηρετήσει την τουρκική αεροπορία και να καλύψει τις ανάγκες της. Επειδή είναι ένα πολύ μικρό αεροσκάφος και λόγω του μικρού του μεγέθους για εναέριες αποστολές, έχει διάφορα μειονεκτήματα, ιδιαίτερα μικρό βεληνεκές», αναφέρει.
Η Ρωσία και η Κίνα είναι επίσης, μεταξύ των χωρών που η Τουρκία προσβλέπει στην προμήθεια αεροσκαφών.
Τα κινεζικά J-10 και τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη SU-35 είναι επίσης τεσσεράμισι γενιάς. Ωστόσο, δεν φαίνεται πολύ πιθανό η Τουρκία να προμηθευτεί με κινεζικά και ρωσικά αεροπλάνα.
Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι τα κινεζικά και ρωσικά αεροσκάφη, δεν είναι πρότυπα του ΝΑΤΟ όπως είναι γνωστό. Επομένως, η υποδομή της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας δεν είναι συμβατή με αυτά τα αεροσκάφη. Εκτός από αυτό, κανένα από τα πυρομαχικά που αναπτύσσονται από την Τουρκία δεν είναι συμβατά με κινεζικά και ρωσικά αεροσκάφη. Επομένως, εάν προμηθευτούν ένα κινεζικής ή ρωσικής κατασκευής πολεμικό αεροπλάνο, θα χρειαστούν τουλάχιστον 10 χρόνια για να προσαρμόσουν την υποδομή τους σε αυτά τα αεροπλάνα.
«Αν προμηθευτούμε ένα κινεζικό και ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος, δηλαδή αν βρούμε άλλη προμήθεια εκτός ΝΑΤΟ στην αμυντική βιομηχανία, η δόση των κυρώσεων CAATSA μάλλον θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Εάν κάνουμε προμήθεια από την Κίνα, νομίζω ότι η δόση αυτής της κύρωσης θα αυξηθεί πολύ περισσότερο», αναφέρει το τουρκικό ΜΜΕ.
Υπάρχουν περίπου 230 πολεμικά αεροσκάφη στον κατάλογο της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας σήμερα. Σχεδόν όλα είναι F-16 4ης γενιάς, με την διαθεσιμότητά τους να πέφτει σε χαμηλά επίπεδα όσο περνάει ο καιρός.
Ωστόσο, πολλές χώρες όπως η Ελλάδα και το Ισραήλ, προμηθεύονται 4μισι ή 5ης γενιάς πολεμικά αεροσκάφη. Αυτό υποχρεώνει την Τουρκία να στραφεί σε άλλες επιλογές.
Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε πως όλα αυτά τα γνωρίζει η ΠΑ. Τα γνώριζε κι όταν επέλεξε να κάνει την κίνηση που λέγεται “ελληνικά Rafale”. Οι εξοπλισμοί είναι παρτίδες σκάκι, για όσους τους αρέσει το “άθλημα”. Στην συγκεκριμένη, η ΠΑ έκανε ρουά ματ. Δεν μπορεί να σωθεί για τους Τούρκους αυτή η παρτίδα. Ας πάμε στην επόμενη…
