Η κρίση στη Συρία συνεχίζεται απαρατήρητη. Κρατάει βασικά μαθήματα για τη Δύση για τον Πούτιν, ωστόσο έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη από τον υπόλοιπο κόσμο.
Η Δύση κατηγορεί για εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τον Άσαντ που υποστηρίζεται από τη Ρωσία, ακόμη και όταν ορισμένοι ηγέτες θέλουν να επαναφέρουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ, για πολλούς (τον αρχιτέκτονα αυτών των εγκλημάτων).
Παράλληλα σε μια ενημέρωση σήμερα Πέμπτη, 10 Φεβρουαρίου, ο Σύμβουλος του Επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου Oleksiy Arestovich είπε ότι η πιο δύσκολη κατάσταση στην Ουκρανία παρατηρείται τώρα στη Μαριούπολη. Μετά το χθεσινό χτύπημα στο μαιευτήριο, σύμφωνα με τον Αρέστοβιτς, έγινε σαφές ότι η Ρωσία άλλαξε τακτική και πέρασε στη «συριακή επιλογή».
"Μετά το χθεσινό χτύπημα στο μαιευτήριο, έγινε σαφές ότι ο εχθρός είχε επιτέλους αλλάξει τακτική. Μη μπορώντας να νικήσει τις δυνάμεις μας στο πεδίο της μάχης, μεταπήδησε στη "Συριακή επιλογή" - την περικύκλωση και τον τρόμο των μεγάλων και μικρών πόλεων για να προκαλούν τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία και ψυχολογικό αντίκτυπο στον άμαχο πληθυσμό", είπε ο Αρέστοβιτς.
Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο πρόεδρος της Ουκρανίας , Volodymyr Zelenskiy, σε αντίθεση με τον Άσαντ, δεν υποδέχεται τον Πούτιν με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά για να ανταποκριθούμε στην έκτακτη ανάγκη της Ουκρανίας, υπάρχουν μαθήματα που η Δύση μπορεί και πρέπει να μάθει από την κατάσταση στη Συρία.
Ο πρώην επικεφαλής της ομάδας της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου για τη Συρία, είπε ότι η Δύση κάνει το ίδιο λάθος στην απάντησή της στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία όπως έγινε στη Συρία πριν από μια δεκαετία, ζητώντας την εφαρμογή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Ουκρανία.
Σε ένα άρθρο που έγραψε για την εφημερίδα The Independent , ο Reza Afshar, ο πρώην επικεφαλής της ομάδας που είναι υπεύθυνη για την πολιτική για τη Συρία στο Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου (FCO), τόνισε ότι τα ευρωπαϊκά και τα δυτικά έθνη δεν έχουν διδαχθεί από τα λάθη που έκαναν( πολιτική μη επίθεσης προς τη Ρωσία στη Συρία και αλλού).
Καθώς ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία μαίνεται σε ολόκληρη τη χώρα μετά το ξέσπασμα της λαϊκής επανάστασης το 2011, ο Afshar «είδε τον αριθμό των νεκρών να ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες». Το 2015, η Ρωσία στη συνέχεια παρενέβη και ανάπτυξε τις δυνάμεις της για να βοηθήσει τον Άσαντ «να δολοφονήσει άμεσα αμάχους», να ισοπεδώσει πόλεις και να ανατινάξει νοσοκομεία.
Η Δύση απέκλεισε το ενδεχόμενο βοήθειας για την προστασία των αμάχων, λόγω φόβου άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία. «Ο ίδιος φόβος κινδυνεύει τώρα να οδηγήσει την Ουκρανία σε παρόμοια μοίρα», αναφέρει.
Ενώ οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να προελαύνουν προς την ουκρανική πρωτεύουσα, Κίεβο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να την καταλάβουν, έχει, ως αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες αμάχων και ζημιές σε αστικές υποδομές, με τη Μόσχα να διαπράττει τις ίδιες φρικαλεότητες και εγκλήματα πολέμου που διέπραξε σε περιοχές όπου παρενέβη πριν από δύο σχεδόν δεκαετίες.
Ο Afshar έγραψε ότι η χρήση αυτών των τακτικών στην Ουκρανία, είναι άμεση συνέπεια της αδυναμίας της δυτικής πολιτικής τα τελευταία 15 χρόνια: αδυναμία σε σχέση με τη Ρωσία στη Γεωργία το 2008 και την Ουκρανία το 2014, και αδύναμες απαντήσεις στις περισσότερες κρίσεις εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία δέκα χρόνια, συγκεκριμένα, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της Μιανμάρ και της Βενεζουέλας.
Προκειμένου να προστατεύσουν την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ασφάλεια, είπε, τα δυτικά έθνη πρέπει να εκπλήξουν ( δυσάρεστα ) τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, προστατεύοντας το διεθνές δίκαιο. «Πρέπει να διασφαλίσουμε όχι μόνο ότι ο Πούτιν δεν θα καταφέρει να καταλάβει την Ουκρανία, αλλά ότι θα χάσει περισσότερα από όσα ξεκίνησε: με άλλα λόγια, θα πρέπει να ωθηθεί πίσω στο status quo πριν από το 2014, χάνοντας την Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία».
Αν και παραδέχτηκε ότι η υποστήριξη και τα όπλα από τη Δύση «έχουν και θα κάνουν τη διαφορά», η δημόσια απόρριψη από τη συμμαχία του ΝΑΤΟ στο αίτημα της Ουκρανίας να κλείσει τους ουρανούς στα ρωσικά στρατιωτικά αεροσκάφη «ήταν λάθος».
Ο ίδιος χαρακτήρισε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων «τον μόνο τρόπο για να σταματήσει ο Πούτιν να πάρει την Ουκρανία, εις βάρος των τεράστιων απωλειών αμάχων και να τον αποτρέψει από μελλοντικές ατυχίες» και προέτρεψε τη Δύση «να μην αποκλείσει το κλείσιμο των ουρανών πάνω από την Ουκρανία, εάν γίνει σαφές ότι η Ρωσία οδεύει προς τη νίκη σε βάρος της ζωής των πολιτών».
Αν και αναγνώρισε τον κίνδυνο να στριμωχτεί ο Πούτιν στην γωνία και να διακινδυνεύσει πιθανά πυρηνικά χτυπήματα, ανέφερε ότι «έχουμε ήδη τον κίνδυνο αντιποίνων, ανεξάρτητα από το αν αποφασίσουμε να κλείσουμε τους ουρανούς. Τα μέσα με τα οποία χάνει ο Πούτιν είναι λιγότερο πιθανό να επηρεάσουν την απάντησή του, παρά το ίδιο το γεγονός της απώλειας».
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε, τόνισε ο Afshar, είναι ότι «το διεθνές δίκαιο σχεδιάστηκε για να προστατεύει τους αμάχους από τις φρικτές υπερβολές του πολέμου, αλλά λειτουργεί μόνο εάν επιβληθεί». Προειδοποίησε ότι εάν δεν ληφθούν τέτοια μέτρα και η Ρωσία κατακτήσει την Ουκρανία, «η Δύση θα κολλήσει να υποστηρίζει μια βρώμικη, θανατηφόρα και δαπανηρή εξέγερση για χρόνια, αν όχι δεκαετίες, χωρίς καμία εγγύηση επιτυχίας».
Η ρωσική θέση στη Συρία έχει ωφελήσει σημαντικά τις γεωστρατηγικές της φιλοδοξίες στην Ουκρανία. Επιπλέον, η Ρωσία έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στην εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Δαμασκού και Κριμαίας υποστηρίζοντας μια συμφωνία που συνδέει τα ελεγχόμενα από τη Ρωσία λιμάνια της Λαττάκειας, της Συρίας και της Κριμαίας, παρέχοντας ένα θαλάσσιο πέρασμα που χρησιμεύει ως διέλευση προς τη Ρωσία μέσω της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.
Επιπλέον, η επίτευξη μιας πιθανής διευθέτησης θα μπορούσε επίσης να ανοίξει την πόρτα στη Μόσχα να ανταλλάξει κάποιες θέσεις της στην Ουκρανία με αυτές στη Συρία.
