Η καινοτομία της στρατιωτικής τεχνολογίας επιτρέπει τον τρόπο πολέμου της Ρωσίας και ενημερώνει νέες έννοιες λειτουργίας και στρατιωτική σκέψη σχετικά με τον μελλοντικό πόλεμο, ειδικά τα ασύμμετρα πλεονεκτήματα έναντι ισχυρότερων ανταγωνιστών.
Τα νέα οπλικά συστήματα, που ονομάστηκαν superoruzhie του Putin («σούπερ όπλα») και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 2018, σηματοδοτούν την πρόθεση της Ρωσίας να καινοτομήσει στον αμυντικό-βιομηχανικό τομέα, για να αντιμετωπίσει την αντιληπτή συμβατική στρατιωτική υπεροχή μεγάλων ανταγωνιστών, όπως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με την dailyrecord, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν αναπτύξει ένα ευρύ φάσμα εξαιρετικά προηγμένων όπλων τα τελευταία χρόνια, δίνοντάς τους την επιλογή να «καταρρίψουν» το ΝΑΤΟ χωρίς να εμπλακούν πυρηνικά.
Καθώς το ΝΑΤΟ άρχισε να απαντά στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία , ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε οποιονδήποτε, «μπορεί να μπει στον πειρασμό να παρέμβει στα τρέχοντα γεγονότα» θα αντιμετωπίσει «συνέπειες που δεν έχετε συναντήσει ποτέ στην ιστορία σας».
Οι περισσότεροι, πίστεψαν αμέσως ότι αυτά τα λόγια ήταν μια πυρηνική απειλή, ωστόσο, η Ρωσία έχει ένα ευρύ φάσμα προηγμένων νέων όπλων, που ονομάζονται superoruzhie του Πούτιν ή «σούπερ όπλα», που θα μπορούσαν να έχουν φρικτό αντίκτυπο στην Ουκρανία και μακρύτερα, χωρίς να διακινδυνεύσουν τις αναπόφευκτες συνέπειες μιας πυρηνικής σύγκρουσης.
Το Kh-47M2 Kinzhal, ένας υπερηχητικός αεροβαλλιστικός πύραυλος αέρος-εδάφους είναι γρήγορος, πετά με περίπου 7.600 mph και ευκίνητος, εκτελώντας γρήγορους ελιγμούς που θα τον βοηθούσαν να αποφύγει οποιοδήποτε τρέχον σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ.
Ανεπιβεβαίωτες αναφορές, υποδηλώνουν ότι ένας αριθμός αναχαιτιστών MiG-31 οπλισμένοι με πυραύλους Kinzhal στάλθηκαν από την αεροπορική βάση Soltsy στη ναυτική αεροπορική βάση Chernyakhovsk, μεταξύ Λευκορωσίας και Πολωνίας, στις αρχές Φεβρουαρίου 2022.
Το Kinzhal, που προορίζεται για την εξόντωση πλοίων αλλά και χερσαίων στόχων, είναι ένας ασταμάτητος πύραυλος που μπορεί να οπλιστεί με πυρηνικές ή ισχυρές εκρηκτικές κεφαλές, καθώς και να προκαλέσει σοβαρές ζημιές απλά χτυπώντας τον στόχο του με μεγάλη ταχύτητα.
Αλλά ένα άλλο από τα σούπερ όπλα του Πούτιν, δεν χρειάζεται να χτυπήσει καθόλου τον στόχο του για να τον απενεργοποιήσει εντελώς. Ο ραδιοηλεκτρικός πύραυλος Alabuga μιμείται τον Ηλεκτρομαγνητικό Παλμό (EMP) που δημιουργείται από μια πυρηνική βόμβα.
Πιστεύεται ότι είναι ικανό να χτυπά οποιοδήποτε ηλεκτρονικό κύκλωμα σε ακτίνα τριών μιλίων, καταστρέφοντας εξοπλισμό που ελέγχεται από υπολογιστή και μειώνοντας τους εχθρικούς πυραύλους, τον εξοπλισμό ραντάρ και ακόμη και τις δεξαμενές σε άχρηστα σκραπ.
Μια μικρότερη έκδοση με το παρατσούκλι "Ranets", θα μπορούσε να μεταφερθεί σε ένα πεδίο μάχης και ακόμη και να αναπτυχθεί πίσω από τις εχθρικές γραμμές, για να ακρωτηριάσει τα συστήματα διοίκησης και ελέγχου.
Το Listva είναι ένα άλλο ρωσικό όπλο που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, για την υποστήριξη των στρατευμάτων εδάφους που προχωρούν.
Το τηλεχειριζόμενο όχημα εκκαθάρισης ναρκών, χρησιμοποιεί ραδιοκύματα εξαιρετικά υψηλής συχνότητας για να εξουδετερώσει νάρκες και άλλα εκρηκτικά από απόσταση έως και 100 γιάρδες.
Μιλώντας στη Ρωσική Ακαδημία Στρατιωτικών Επιστημών το 2019, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Valery Gerasimov, καυχήθηκε ότι η Ρωσία αναπτύσσει προηγμένα νέα όπλα που θα επέτρεπαν στις ρωσικές δυνάμεις, να «καταλάβουν και να διατηρήσουν την πρωτοβουλία» σε οποιαδήποτε μελλοντική αντιπαράθεση.
Ο Gerasimov πρόσθεσε ότι «για να απαντήσουμε σε μια απειλή πρέπει να δημιουργήσουμε μια απειλή».
«Ενεργώντας γρήγορα», είπε, «πρέπει να προλάβουμε τον αντίπαλό μας με προληπτικά μέτρα, να εντοπίσουμε έγκαιρα τα τρωτά σημεία του και να δημιουργήσουμε την απειλή ότι θα προκληθεί απαράδεκτη ζημιά».
Η ανάπτυξη των «υπερόπλων» που αναφέρθηκαν πιο πάνω, παρέχει τουλάχιστον κάποιες σημαντικές πληροφορίες για τη ρωσική αμυντική βιομηχανία και την ικανότητά της για καινοτομία.
Πρώτον, δείχνει τη χρησιμότητα της αναζωογόνησης και της προσαρμογής παλαιότερων σχεδίων της σοβιετικής εποχής. Αρκετά από τα συστήματα που περιγράφονται εδώ, είτε επινοήθηκαν στην ύστερη σοβιετική περίοδο (π.χ. Avangard) είτε είναι σταδιακές προσαρμογές παλαιότερων συστημάτων (π.χ. Kinzhal).
Δεύτερον, τα νέα όπλα αποκαλύπτουν την ικανότητα των Ρώσων σχεδιαστών να ενσωματώνουν παλιές και νέες τεχνολογίες, για να παράγουν νέες δυνατότητες. Το Kinzhal, για παράδειγμα, ενσωματώνει δύο καθιερωμένες τεχνολογίες – το MiG-31 και το Iskander – για να παράγει μια πραγματικά νέα ικανότητα.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι Ρώσοι σχεδιαστές έχουν δείξει την ικανότητα να εντοπίζουν συντομεύσεις για την καινοτομία, που βασίζονται στη δημιουργική εφαρμογή των υπαρχουσών δυνατοτήτων και όχι στην πιο δαπανηρή –και πιο επικίνδυνη– ανάπτυξη τεχνολογιών από την αρχή.
Από αυτή την άποψη, οι Ρώσοι σχεδιαστές είναι σαφώς αρκετά ρεαλιστές.
Υπάρχει, όπως πάντα , ένα σημαντικό ερώτημα σχετικά με το εάν η Ρωσία και η κυμαινόμενη οικονομία της μπορούν ή όχι να διατηρήσουν την ανάπτυξη αυτών των διαφόρων προηγμένων οπλικών συστημάτων. Οι κυρώσεις ανάγκασαν ήδη τη χώρα να προβεί σε σημαντικές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες από το 2017 και το μέλλον που ακολουθεί άγνωστο, με τις νέες κυρώσεις που της επέβαλαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ σχετικά με το Ουκρανικό θέμα.
