Για πρώτη φορά από τότε που ο Βλαντίμιρ Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, φαίνεται ότι θα μπορούσε να νικήσει, αναφέρει σε ανάλυσή του το περιοδικό Economist, επιρρίπτοντας ευθύνες γι’ αυτό στις ανεπαρκείς πολιτικές της Δύσης.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας έβαλε τη χώρα του σε πολεμικό βηματισμό και ενίσχυσε την εξουσία του. Έχει προμηθευτεί στρατιωτικές προμήθειες από το εξωτερικό και συμβάλλει στο να στραφεί ο «παγκόσμιος νότος» ενάντια στην Αμερική. Το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι υπονομεύει την πεποίθηση στη Δύση ότι η Ουκρανία μπορεί -και πρέπει- να εξέλθει από τον πόλεμο ως μια ευημερούσα ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Η Δύση θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα για να απογοητεύσει τον κ. Πούτιν. Εάν το επέλεγε, θα μπορούσε να αναπτύξει βιομηχανικούς και οικονομικούς πόρους που της Ρωσίας συγκριτικά είναι πενιχροί. Ωστόσο, η μοιρολατρία, ο εφησυχασμός και η συγκλονιστική έλλειψη στρατηγικού οράματος παρεμποδίζουν, ειδικά στην Ευρώπη. Για τη δική της, καθώς και για χάρη της Ουκρανίας, η Δύση πρέπει επειγόντως να αποτινάξει τον λήθαργο της.
Η Δύση θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα για να απογοητεύσει τον κ. Πούτιν. Εάν το επέλεγε, θα μπορούσε να αναπτύξει βιομηχανικούς και οικονομικούς πόρους που κάνουν εκείνους της Ρωσίας να φαίνονται πενιχροί. Ωστόσο, η μοιρολατρία, ο εφησυχασμός και η σοκαριστική έλλειψη στρατηγικού οράματος παρεμποδίζουν, ειδικά στην Ευρώπη. Για τη δικό της καλό, καθώς και για χάρη της Ουκρανίας, η Δύση πρέπει επειγόντως να αποτινάξει τον λήθαργο της.
Ο λόγος για τον οποίο μια νίκη του Πούτιν θεωρείται πλέον εφικτή είναι ότι αυτή θα αφορά την αντοχή και όχι την κατάληψη εδάφους. Κανένας από τους δύο στρατούς δεν είναι σε θέση να διώξει τον άλλο από τη γη που ελέγχει αυτή τη στιγμή. Η αντεπίθεση της Ουκρανίας έχει κολλήσει, κι έρχεται χειμώνας. Η Ρωσία χάνει πάνω από 900 άνδρες την ημέρα στη μάχη για την κατάληψη της Αβντίιβκα, μιας πόλης στην περιοχή του Ντονέτσκ, σε έναν πόλεμο που μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια.
Ο λόγος για τον οποίο μια νίκη του Πούτιν είναι δυνατή είναι ότι η νίκη αφορά την αντοχή και όχι την κατάληψη εδάφους. Κανένας από τους δύο στρατούς δεν είναι σε θέση να διώξει τον άλλο από το έδαφος που ελέγχει αυτή τη στιγμή. Η αντεπίθεση της Ουκρανίας έχει σταματήσει. Η Ρωσία χάνει πάνω από 900 άνδρες την ημέρα στη μάχη για την κατάληψη της Αβντίιβκα, μιας πόλης στην περιφέρεια του Ντονμπάς. Αυτός είναι ένας πόλεμος υπερασπιστών και μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια.
Ωστόσο, το πεδίο της μάχης διαμορφώνει την πολιτική. Το μομέντουμ επηρεάζει το ηθικό. Εάν η Ουκρανία υποχωρήσει, οι αντιδράσεις στο Κίεβο θα γίνουν πιο ισχυρές. Το ίδιο θα κάνουν και οι φωνές στη Δύση που λένε ότι η αποστολή χρημάτων και όπλων στην Ουκρανία είναι λάθος. Τουλάχιστον το 2024, η Ρωσία θα είναι σε ισχυρότερη θέση να πολεμήσει, επειδή θα έχει περισσότερα drones και βλήματα πυροβολικού, επειδή ο στρατός της έχει αναπτύξει επιτυχημένες τακτικές ηλεκτρονικού πολέμου εναντίον ορισμένων ουκρανικών όπλων και επειδή ο κ. Πούτιν θα ανεχθεί φρικτές απώλειες μεταξύ των δικών του ανδρών. Η εντεινόμενη ξένη υποστήριξη εξηγεί εν μέρει το πλεονέκτημα της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης. Ο Πούτιν έχει αποκτήσει drones από το Ιράν και οβίδες από τη Βόρεια Κορέα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
''Ο Πούτιν προτρέπει τις Ρωσίδες να κάνουν πάνω από οκτώ παιδιά εν μέσω των θανάτων στον πόλεμο στην Ουκρανία''
Έχει εργαστεί για να πείσει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου Νότου ότι δεν έχει πολλά να κερδίσει σε αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Η Τουρκία και το Καζακστάν έχουν γίνει δίαυλοι για αγαθά που τροφοδοτούν τη ρωσική πολεμική μηχανή. Ένα δυτικό σχέδιο για τον περιορισμό των εσόδων από το ρωσικό πετρέλαιο με τον περιορισμό της τιμής του αργού στα 60 δολάρια το βαρέλι απέτυχε επειδή μια παράλληλη δομή συναλλαγών αναδύθηκε πέρα από τη Δύση. Η τιμή του αργού από τη Ρωσία είναι 64 δολάρια, αυξημένη σχεδόν κατά 10% από τις αρχές του 2023.
Ο Πούτιν κερδίζει επίσης επειδή ενίσχυσε τη θέση του στο εσωτερικό. Λέει τώρα στους Ρώσους, κάτι παράλογο, ότι είναι παγιδευμένοι σε έναν αγώνα επιβίωσης ενάντια στη Δύση. Μπορεί στους απλούς Ρώσους να μην αρέσει ο πόλεμος, αλλά τον έχουν συνηθίσει. Η ελίτ ελέγχει ασφυκτικά την οικονομία και βγάζει πολλά χρήματα. Ο Πούτιν μπορεί να αντέξει οικονομικά να πληρώσει τους μισθούς μιας ζωής στις οικογένειες εκείνων που πολεμούν και πεθαίνουν.
Μπροστά σε όλα αυτά, δεν είναι περίεργο ότι η διάθεση στο Κίεβο είναι πιο σκοτεινή. Η πολιτική επέστρεψε, καθώς οι άνθρωποι μάχονται για επιρροή. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, και ο Βάλερι Ζαλούζνι, ο ανώτερος στρατηγός του, έχουν διαφωνήσει. Εσωτερική δημοσκόπηση δείχνει ότι τα σκάνδαλα διαφθοράς και οι ανησυχίες για το μέλλον της Ουκρανίας έχουν πλήξει τη θέση του Ζελένσκι στους ψηφοφόρους.
Οι δυτικές κυβερνήσεις επιμένουν ότι είναι αφοσιωμένες όσο ποτέ στην Ουκρανία. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις σε όλο τον κόσμο δείχνουν ότι πολλοί το αμφισβητούν. Στην Αμερική, η κυβέρνηση Μπάιντεν αγωνίζεται να κάνει το Κογκρέσο να απελευθερώσει χρηματοδότηση αξίας άνω των 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η προεκλογική εκστρατεία του επόμενου έτους θα μπει σύντομα στην τελική ευθεία. Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ εκλεγεί πρόεδρος, έχοντας υποσχεθεί ειρήνη σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Αμερική θα μπορούσε ξαφνικά να σταματήσει εντελώς να προμηθεύει όπλα.
Η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμαστεί για αυτό το τρομερό ενδεχόμενο - και για να επιβραδυνθεί η αμερικανική βοήθεια, όποιος κι αν είναι στον Λευκό Οίκο. Αντίθετα, οι ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν λες και θα είναι πάντα υπεύθυνος ο μεγαλόψυχος Τζο Μπάιντεν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποσχεθεί στην Ουκρανία 50 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά τα χρήματα μπλοκάρονται από την Ουγγαρία και, ενδεχομένως, ένα δημοσιονομικό χάος στη Γερμανία. Τον Δεκέμβριο η ΕΕ θα πρέπει να σηματοδοτήσει ότι είναι έτοιμη να ξεκινήσει συνομιλίες για την ένταξη της Ουκρανίας. Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι η διαδικασία θα διακοπεί σκόπιμα, επειδή η διεύρυνση είναι δύσκολη και απειλεί κεκτημένα συμφέροντα. Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, καταγράφηκε (κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής φάρσας) να λέει ότι η Ευρώπη είναι κουρασμένη. Θα νόμιζες ότι μια προεδρία Τραμπ θα ενθάρρυνε την υποστήριξη για την Ουκρανία, καθώς η Ευρώπη ανέλαβε την ευθύνη για τη δική της άμυνα. Ένας ηγέτης, μιλώντας ιδιωτικά, προβλέπει ότι η υποστήριξη στην πραγματικότητα θα κατακερματιστεί.
Αυτό θα ήταν καταστροφικό. Μέχρι το 2025 η ένταση του πολέμου μπορεί να αρχίσει να πλήττει τον Πούτιν. Οι Ρώσοι μπορεί να αγανακτούν όλο και περισσότερο με τις αναγκαστικές κινητοποιήσεις, τον πληθωρισμό και την εκτροπή των κοινωνικών δαπανών στον στρατό. Ωστόσο, το να ελπίζει απλώς ότι το καθεστώς του θα καταρρεύσει δεν έχει νόημα. Θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία για χρόνια και αν το κάνει, θα απειλήσει με πόλεμο γιατί αυτή είναι η δικαιολογία του για την εγχώρια καταστολή και τα δεινά του λαού του. Έχει καταστρέψει τις προοπτικές της χώρας του απομονώνοντάς την από την Ευρώπη και οδηγώντας τους πιο δραστήριους ανθρώπους της στην εξορία. Χωρίς πόλεμο, το κενό της διακυβέρνησής του θα εμφανιζόταν πλήρως.
Η Ευρώπη πρέπει, επομένως, να σχεδιάσει έχοντας στο νου τον Πούτιν ως την κύρια μακροπρόθεσμη απειλή για την ασφάλειά της. Η Ρωσία θα επανεξοπλιστεί. Θα έχει εμπειρία μάχης. Η άμυνα της Ευρώπης θα πρέπει να σχεδιαστεί για να αποτρέπει τον Πούτιν από το να αισθάνεται αδυναμία στις τάξεις της - ειδικά εάν αμφιβάλλει για την προθυμία του προέδρου Τραμπ να πολεμήσει σε περίπτωση επίθεσης σε μια χώρα του ΝΑΤΟ.
Ο καλύτερος τρόπος να αποτραπεί ο Ρώσος πρόεδρος θα ήταν η Ευρώπη να επιδείξει την αποφασιστικότητά της δείχνοντας αμέσως ότι είναι πλήρως αφοσιωμένη σε μια ακμάζουσα, δημοκρατική, δυτική Ουκρανία. Τα όπλα έχουν σημασία, ειδικά η αεράμυνα και οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσουν τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού, γι' αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την Αμερική να εγκρίνει την τελευταία δόση βοήθειας. Επειδή τα οπλοστάσια έχουν ήδη εξαντληθεί, χρειάζεται περισσότερη δουλειά για την αύξηση της ικανότητας των δυτικών κατασκευαστών όπλων. Οι κυρώσεις θα μπορούσαν να πιο αποτελεσματικά στοχευμένες για να διαιρέσουν το καθεστώς από την ελίτ.
Η πολιτική δράση στην Ευρώπη είναι επίσης απαραίτητη. Ο Πούτιν θα επιτεθεί στις πόλεις της Ουκρανίας και θα ανατρέψει την κοινωνία της για να σαμποτάρει τη μετατροπή της χώρας σε δυτική δημοκρατία. Ως απάντηση, η Ευρώπη θα πρέπει να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία προοδεύει, με την υπόσχεση για χρήματα και ένταξη στην ΕΕ. Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν αναγνωρίσει το μέγεθος του καθήκοντος - πράγματι, πάρα πολλοί φαίνεται να αποκλίνουν από αυτό. Αυτό είναι ανοησία. Θα πρέπει να θυμούνται τον Λέον Τρότσκι: μπορεί να μην τους ενδιαφέρει ο πόλεμος, αλλά ο πόλεμος ενδιαφέρεται γι’ αυτούς.
