Στις 5 Ιανουαρίου, ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι μίλησε με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν. Πριν από αυτό, ο Ερντογάν είχε μια κλήση με τον Πούτιν. Τι λέει αυτό;
Φαίνεται ότι ο Τούρκος «διαιτητής» προσπαθεί να παίξει σε δύο σκακιέρα ταυτόχρονα, και να κερδίσει και στις δύο. Μου φαίνεται επίσης ότι μόνο μεγάλοι μάστερ παγκόσμιας κλάσης μπορούν να το κάνουν αυτό. Με όλο τον σεβασμό στον Ερντογάν, δεν είναι ακόμα σε αυτό το επίπεδο παιχνιδιού, οι ευκαιρίες δεν είναι ίδιες και αυτές οι κινήσεις διαβάζονται πολύ ξεκάθαρα από άλλους παίκτες.
Αυτό είναι ένα παιχνίδι, αφενός, για να ξεγελάσει το μυαλό του Πούτιν, ιδίως μιλώντας για τη δημιουργία ενός είδους κόμβου αερίου. Οι ειδικοί που καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα λένε ότι είναι παράλογο. Η Τουρκία δεν μπορεί ποτέ να κατασκευάσει έναν κόμβο φυσικού αερίου, καθώς δεν υπάρχει τρόπος, πώς και με ποιον να το κάνει, γιατί οι όγκοι που περνούν από την Τουρκία δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να ονομαστούν κόμβος. Αλλά ο Ερντογάν πουλά αυτόν τον μύθο στον Πούτιν, ο οποίος, λόγω της «σοφίας» του, τον τρώει και τον ευχαριστεί αφειδώς.
Κανείς δεν θα κάτσει στο ίδιο τραπέζι μαζί του.
Δηλαδή ο Ερντογάν δουλεύει για να κερδίσει κάποιους βαθμούς για τον εαυτό του. Δεν ξεχνάμε ότι φέτος γίνονται εκλογές στην Τουρκία, τις οποίες ο Ερντογάν πλησιάζει με τρανταχτή θέση και πολλά άγνωστα. Για εσωτερική πολιτική κατανάλωση χρειάζεται και κάποιες νίκες, επιτυχίες, την ψευδαίσθηση για κάτι. Επέλεξε λοιπόν την ψευδαίσθηση ότι είναι ειρηνοποιός, μεσολαβητής, κατανοώντας πλήρως ότι δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν, γιατί είναι εγκληματίας πολέμου.
Ο Ολέκσιγι Ντανίλοβ, επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας, δήλωσε ότι αυτή τη στιγμή, ο αναπληρωτής επικεφαλής της διοίκησης του Πούτιν, Ντμίτρι Κόζακ, ταξιδεύει, συναντά Ευρωπαίους πολιτικούς, ενθαρρύνοντας τους να συμμετάσχουν στην υπογραφή του Μινσκ 3- σαν συμφωνία ειρήνης. Αλλά και τι; Ο Κόζακ ή άλλος εκπρόσωπος της κυβέρνησης Πούτιν μπορεί να πάει και να μιλήσει με εκπροσώπους δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας σε ορισμένες χώρες. Και τι μ 'αυτό;
Οι ηγέτες αυτών των χωρών λένε απότομα και ξεκάθαρα: όχι. Απλώς κοιτάξτε τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν: μιλά για διαπραγματεύσεις, για εγγυήσεις ασφαλείας για τη Ρωσική Ομοσπονδία και μετά δίνει στην Ουκρανία ελαφρά τανκς . Αυτό σημαίνει ότι, και πάλι, για ορισμένους από τους στόχους του, μπορεί να ενεργήσει ως ειρηνοποιός, αλλά στην πραγματικότητα βοηθά την Ουκρανία να νικήσει τον εχθρό.
Οπότε είναι θανάσιμος εχθρός για τη Ρωσία, που καταλαβαίνει τα πάντα.
Από τη μια απειλούν με πυρηνική τρομοκρατία, ενώ από την άλλη, τρέχουν γύρω από πρωτεύουσες και προσπαθούν να πείσουν τους ανθρώπους σε αυτά τα μέρη ότι χρειάζονται κάποιου είδους ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, μέσα από αυτά κάποια άρθρα γραμμένα από όποιον... Αυτό δεν λειτουργεί πλέον, γιατί ο Πούτιν έχει ξεπεράσει όλες τις πιθανές κόκκινες γραμμές και η Δύση το καταλαβαίνει αυτό.
Ας μην τα υπερεκτιμάμε λοιπόν όλα αυτά. Οι Ρώσοι θα. Αναμφίβολα, θα εξακολουθήσουν να γίνονται προσπάθειες να πειστεί η Δύση ότι η Ουκρανία πρέπει να σταματήσει στα σύνορα που ελέγχονται σήμερα από τον ρωσικό στρατό. Βλέπετε, ο Πούτιν δηλώνει επίσης ότι είναι υπέρ των διαπραγματεύσεων, σοβαρών διαπραγματεύσεων, αλλά μόνο με την αναγνώριση από την Ουκρανία νέων εδαφικών πραγματικοτήτων και όλων των επιθυμιών τους. Τι λέει αυτό; Αυτό δείχνει ηλιθιότητα.
Επομένως, ας μην τα πάρουμε όλα αυτά πολύ σοβαρά, αλλά μάλλον ας τα λάβουμε υπόψη και ας τα αντιταχθούμε με έναν μόνο στόχο, να συνεχίσουμε να πείσουμε τους δυτικούς εταίρους μας ότι πρέπει να αρθούν τα τελευταία εμπόδια στην προμήθεια όπλων και ότι η Ρωσία στην παρούσα μορφή της δεν πρέπει να υπάρχει πλέον στον παγκόσμιο χάρτη, γιατί αποτελεί απειλή για όλους, συμπεριλαμβανομένου του Παρισιού, του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον.
