Όπως είχαμε γράψει και στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, το βουλγαρικό κοινοβούλιο αποφάσισε εχθές να βοηθήσει στρατιωτικά την Ουκρανία στέλνοντας όπλα μετά από μήνες αναβλητικότητας.
Το κύριο ερώτημα είναι ποια ενδιαφέροντα όπλα μπορούν να αγοραστούν από αυτή τη χώρα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συμμετέχει πλέον και η Βουλγαρία στον πόλεμο της Ουκρανίας
Πρώτον, η Βουλγαρία, ως χώρα του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας, διαθέτει πολλά όπλα της εποχής της που προέρχονται από την ΕΣΣΔ. Δεύτερον, έχει το δικό της αμυντικό και βιομηχανικό συγκρότημα, το οποίο απευθύνεται ειδικά στα σοβιετικά μοντέλα.
Υπάρχουν έμμεσες πληροφορίες, σύμφωνα με την ιστοσελίδα defence-ua.com, ότι η χώρα είναι στην πραγματικότητα ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων στην Ουκρανία, αλλά δεν το κάνει άμεσα.
Η μόνη πιθανή εξήγηση για την επίσημη αλλαγή του καθεστώτος είναι οι «κυκλικές προμήθειες», όταν για τα όπλα που μεταφέρθηκαν στην Ουκρανία, η Βουλγαρία θα λάβει την κατάλληλη αποζημίωση από άλλους συμμάχους, κυρίως τις ΗΠΑ και τη Γερμανία.
Η Ελλάδα αντάλλαξε το BMP-1 της με τη γερμανική Marder, μάλλον παρόμοιες «ανταλλαγές» μπορεί να γίνουν με βουλγαρικό εξοπλισμό για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Αν αφήσουμε στην άκρη το θέμα των τεθωρακισμένων , αν και η Βουλγαρία είχε από το 2021, σύμφωνα με το Military Balance, 90 άρματα μάχης T-72 και 160 οχήματα μάχης πεζικού, εκ των οποίων 90 BMP-1 και 70 BMP-23 δικής της τροποποίησης με βάση το 2C1 "Gvozdika" ACS, καθώς και αυτά τα αυτοκινούμενα πυροβόλα όπλα σε ποσότητα 48 μονάδων, ή περίπου 100 MT-LB, τότε είναι δυνατό να επικεντρωθούμε στην αεράμυνα και την αεροπορία. Ειδικά από τότε που οι ΗΠΑ άρχισαν να πιέζουν τη Βουλγαρία για αυτό ακριβώς το θέμα τον Μάρτιο.
Όμως, παρά την παρουσία στη Βουλγαρία 12 μονάδων MiG-29 και αρκετών MiG-29UB, η κατάστασή τους δεν υποδηλώνει τη δυνατότητα μεταφοράς τους σε κατάσταση πλήρους μάχιμης μονάδας. Διότι αυτή τη στιγμή, η Σόφια αναζητά ενεργά μέρος για ενοικίαση μαχητικών αεροσκαφών , επειδή η διάρκεια ζωής των υπαρχόντων μηχανημάτων είναι ήδη στο όριο και τα παραγγελθέντα F-16 καθυστερούν αρκετά χρόνια. Ταυτόχρονα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι αδύνατη η αγορά αυτών των μηχανών, επιπλέον, η ίδια η Βουλγαρία υπολόγιζε σε αυτήν την επιλογή όταν φαινόταν ότι τα F-16 θα έφταναν στην ώρα τους.
Ταυτόχρονα, το επίγειο στοιχείο της αεράμυνας μπορεί να είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον. Και εκτός από το σύστημα αεράμυνας «Wasp» και τα μάλλον ξεπερασμένα, αν και ικανά για μάχη S-125 και «Kub» ή ακόμα και τα S-75, τα Σόφια έχουν κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον.
ZRK «Kub» των Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλγαρίας
Μιλάμε φυσικά για τους S-300 σε άγνωστο αριθμό, πιθανώς έως και οκτώ συστήματα αεράμυνας. Το ζήτημα της αξίας του για την Πολεμική Αεροπορία της Ουκρανίας δεν αξίζει καν να συζητηθεί, ειδικά αφού πρόκειται για μια σχετικά «φρέσκια έκδοση» του S-300PMU, που εμφανίστηκε μόλις το 1989 ως εξαγωγική έκδοση του συγκροτήματος. Και σε κάθε περίπτωση, όπου υπάρχουν συστήματα αεράμυνας, υπάρχουν και αντιαεροπορικοί πύραυλοι.
S-300 της Βουλγαρίας
Όμως η Βουλγαρία διαθέτει ένα σύστημα αεράμυνας, το οποίο, εκ πρώτης όψεως, μπορεί να έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία τώρα. Μιλάμε για S-200 στον αριθμό, σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, μιας μεραρχίας. Πρόκειται για ένα συγκρότημα αντιαεροπορικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς του τέλους της δεκαετίας του '60, το οποίο εξακολουθεί να έχει το πιο σημαντικό πλεονέκτημα - βεληνεκές. Επιτρέπει την καταστροφή στόχων σε εμβέλεια έως και 240 km για την έκδοση S-200B ενός σχετικά μεγάλου ύψους μη ελιγμένου στόχου, γεγονός που το καθιστά απλώς ιδανικό υποψήφιο για βολή σε αεροσκάφη αντιαεροπορικής άμυνας όπως το Α. -50, τα οποία χρησιμοποιούνται ενεργά από τη Ρωσική Ομοσπονδία.
