Η τελευταία του είδους της, η κλάση ελαφριών καταδρομικών De Zeven Provincien ήταν τα τελευταία εναπομείναντα καταδρομικά τύπου "gun cruiser". Στην πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ικανότητά τους να εκτελούν εξαιρετικά ισχυρούς πυροβολισμούς και βομβαρδισμούς, να επιβιώνουν άμεσα χτυπήματα λόγω της θωράκισής τους και να επιχειρούν παρατεταμένες και ανεξάρτητες αποστολές μεγάλων ταχυτήτων στην θάλασσα, αυτά τα πλοία ήταν τα μόνα 'πραγματικά' καταδρομικά που υπηρετούσαν στο τέλος της ζωής τους.
Η ιστορία των πολεμικών αυτών πλοίων είναι εξίσου περίεργη με την παρουσία τους σε ένα μοντέρνο πολεμικό ναυτικό . Το πρώτος σκάφος καθελκύστηκε στις 9 Μαΐου 1939, ενώ το δεύτερο στις 5 Σεπτεμβρίου του 1939. Ο αρχικός τους σκοπός ήταν να αντικαταστήσουν τα παλαιότερα ελαφριά καταδρομικά κλάσης Java. Τα νέα πλοία είχαν ισχυρότερα όπλα και τις αντιαεροπορικές δυνατότητες που χρειάζονταν το ολλανδικό ναυτικό εκείνη την περίοδο. Όταν όμως η Γερμανία εισέβαλλε στην χώρα το 1940, τα πλοία δεν είχαν ολοκληρωθεί πλήρως. Οι γερμανικές δυνάμεις προσπάθησαν να ολοκληρώσουν την κατασκευή τους, όμως οι προσπάθειές τους απέτυχαν, κυρίως εξαιτίας των σαμποτάζ των Ολλανδών αντιστασιακών. Μετά τον πόλεμο, οι ζημιές από τα σαμποτάζ ήταν αρκετά μικρές ώστε το πρόγραμμα να συνεχισθεί. Τα De Zeven Provincien είχαν πλέον τροποποιηθεί ριζικά.
Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως τα ονόματα των πλοίων άλλαζαν συνεχώς κατά την κατασκευή τους. Ένα άλλο παράξενο συμβάν είναι πως τα βασικά όπλα Μ42 152/53 που χρησιμοποιήθηκαν στα De Zeven Provincien δεν ήταν αυτά που παραγγέλθηκαν από την αρχή, άλλα αντίγραφα που κατασκευάστηκαν μετά τον πόλεμο. Τα πρωτότυπα όπλα χρησιμοποιήθηκαν στα σουηδικά καταδρομικά κλάσης Tre Kronor, τα οποία υπηρέτησαν και αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Και τα δύο σκάφη της κλάσης De Zeven Provincien έλαβαν μέρος σε αρκετές στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στις δεκαετίας του '50, του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70. Η βασική μπαταρία του De Zeven Provincien αντικαταστάθηκε το 1964 από εκτοξευτές για τους RIM-2 Terrier πυραύλους επιφάνειας-αέρος. Το ίδιο θα γινόταν και στο δεύτερο πλοίο της κλάσης αλλά η αντικατάσταση ακυρώθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Το πλήρωμα του πλοίο έφτανε τους 564 άντρες ενώ τυπικές αποστολές του διαρκούσαν 90 μέρες. Το μήκος του έφτανε τα 187 μέτρα, ενώ είχε ύψος 12,25 μέτρων. Το κανονικό του εκτόπισμα ήταν περίπου 9.700 τόνων ενώ σε πλήρη φόρτωση έφτανε μέχρι και τους 12.150 τόνους. Η μέγιστη ταχύτητά του έφτανε τους 32 κόμβους, ενώ το πλοίο είχε εμβέλεια 7.000 ναυτικών μιλίων (13.000 χιλιομέτρων) όταν έπλεε με ταχύτητα 12 κόμβων.
Το δεύτερο πλοίο αποσύρθηκε από το ολλανδικό ναυτικό το 1973 ενώ το πρώτο πλοίο αποσύρθηκε το 1974. Και τα δύο αγοράστηκαν το ίδιο έτος από το πολεμικό ναυτικό του Περού και μετονομάστηκαν σε BAP Almirante Grau και BAP Aguirre. Στο δεύτερο πλοίο έγιναν αρκετές αλλαγές: οι Terrier εκτοξευτές αντικαταστάθηκαν με ελικοδρόμια για τρία ελικόπτερα και προστέθηκαν εκτοξευτές για τους αντιπλοϊκούς πυραύλους OTOMAT. Περαιτέρω αναβαθμίσεις που σκοπό είχαν να γίνουν την δεκαετία του ΄90, τελικά ακυρώθηκαν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Το πλοίο παρέμεινε σε υπηρεσία με το πολεμικό ναυτικό του Περού μέχρι και τις 23 Μαΐου του 1973. Το Aguirre αποσύρθηκε το 1999 με το 2000. Από την στιγμή που δεν υπήρχε καμία οικονομική επιλογή για νέα καταδρομικά και κανένα πρόγραμμα ελαφριού καταδρομικού υπό ανάπτυξη, τα Almirante Grau και Aguirre πλοία ήταν αναντικατάστατα.
