Το «Ίδρυμα της Ανοιχτής Κοινωνίας», έγινε αποδεκτό από μια ολόκληρη γενιά της ρωσικής νεολαίας. Οι Ρώσοι αντέδρασαν οργισμένα στην ανάμειξή του. Σχετικό άρθρο της Chrysia Freeland, δημοσιεύτηκε στους «Financial Times», στις 19/1/1995.
Κατηγόρησαν τον Σόρος, ότι τα ιδρύματά του επιδίωκαν ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο του ρωσικού οικονομικού συστήματος και ότι οργάνωσαν τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και τις ξένες επενδύσεις στη χώρα και άρχισαν να τον υποψιάζονται για σχέσεις με τη CIA. Ο Σόρος όμως συνέχισε τη δράση του, «στοχοποιώντας» τα ρωσικά Μ.Μ.Ε., τα σχολεία και τα άλλα εκπαιδευτικά και επιστημονικά ιδρύματα. Αφού ξόδεψε 250 εκατομμύρια δολάρια για τη «μεταρρύθμιση των οικονομικών και των ανθρωπιστικών επιστημών στα Λύκεια και στα πανεπιστήμια», ο Σόρος ίδρυσε το «Διεθνές Ίδρυμα για την Επιστήμη», δίνοντας 100 εκατομμύρια δολάρια για παρεμφερείς σκοπούς. H FSK, η ρωσική «Ομοσπονδιακή Υπηρεσία
Αντικατασκοπείας», κατηγόρησε για «κατασκοπεία» τα ιδρύματα του Σόρος που έδρευαν στη Ρωσία, καθώς πρόσεξαν ότι τα Ιδρύματα του Σόρος, δρούσαν παράλληλα με το Ίδρυμα Ford, το Ίδρυμα Heritage, τα αμερικανικά πανεπιστήμια Harvard, Columbia και Duke και με υποστήριξη από το αμερικανικό Πεντάγωνο και τις μυστικές υπηρεσίες. Η FSK κατηγόρησε τον Σόρος ότι οι χορηγίες του σε 50.000 Ρώσους επιστήμονες προωθούσαν τα δικά του συμφέροντα, καθώς αποκτούσε τον έλεγχο χιλιάδων επιστημονικών ανακαλύψεων και νέων τεχνολογιών και συγκέντρωσε τα κρατικά και εμπορικά μυστικά της Ρωσίας.
Έμμεσα, τουλάχιστον, ο Σόρος είχε εμπλακεί και στον πόλεμο της Τσετσενίας. Ο Fred Cuny, αξιωματούχος του State Department, το 1995 είχε αναπτύξει στην Τσετσενία έντονη δραστηριότητα, φαινομενικά για ανθρωπιστικά ζήτημα, ωστόσο οι Ρώσοι τον κατηγόρησαν ότι ήταν πράκτορας της CIA, με ειδική αποστολή να βοηθήσει την εξέγερση των Τσετσένων. Ο Τομ Κλάνσι, στο, πασίγνωστο, στο εξωτερικό βέβαια, βιβλίο του «The Sum of all Fears», γράφει ότι η εξέγερση των Τσετσένων, ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής αποσταθεροποίησης, την οποία οι Η.Π.Α. αντιμετώπιζαν με συμπάθεια, ενώ ίσως και να την καθοδηγούσαν. Ο Fred Cuny, ο οποίος παρεμπιπτόντως εργαζόταν και σε ένα από τα ιδρύματα του Σόρος, κάποια στιγμή έφυγε από την Τσετσενία και χάθηκαν τα ίχνη του. Προφανώς η CIA και ο Σόρος, φρόντισαν να τον προστατεύσουν…
Η κυβέρνηση των Η.Π.Α., βοηθούσε εξόφθαλμα τον Σόρος και τα ιδρύματά του. Χαρακτηριστικά, το 1999 η γνωστή και σε μας Αμερικανίδα ΥΠΕΞ Μαντλίν Ολμπράιτ, δέσμευσε τα 500 εκατομμύρια δολάρια της εγγύησης που έδινε η Αμερικανική Τράπεζα Εισαγωγών-Εξαγωγών στη ρωσική πετρελαϊκή εταιρεία Tyumen, με την αιτιολογία ότι η πράξη αυτή στρεφόταν εναντίον των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων. Η Tyumen επιθυμούσε ν’ αγοράσει εξοπλισμό και υπηρεσίες από την εταιρεία Halliburton του Ντικ Τσέινι, Υπουργού Αμύνης των Η.Π.Α. το 1991 και Αντιπροέδρου της χώρας, επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του νεότερου (2001-2009) και την ABB Lummus Global. Ο Σόρος ήταν μέτοχος σε μια εταιρεία, που ήθελε να πάρει τη συμφωνία, σε βάρος της Tyumen.
Τόσο ο Σόρος, όσο και η BP Amoco, πίεζαν για να αποτρέψουν αυτή τη συμφωνία και η Ολμπράιτ έκανε τα πάντα για να τους βοηθήσει…
Σόρος και νομισματική κερδοσκοπία
Ο Σόρος βέβαια, άρχισε να γίνεται διάσημος από τη νομισματική κερδοσκοπία. Το 1992 κέρδισε 1 δισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε μία μέρα κερδοσκοπώντας με την αγγλική λίρα και χαρακτηρίστηκε ως «ο άνθρωπος που κατέστρεψε την Τράπεζα της Αγγλίας». Κατηγορήθηκε ότι «κερδοσκοπώντας σε βάρος της στερλίνας, βγάζει λεφτά από τους Βρετανούς φορολογουμένους», αλλά η απάντησή του ήταν αποστομωτική: «Όταν κερδοσκοπείς στις διεθνείς χρηματαγορές, είσαι απελευθερωμένος από τους ηθικούς φραγμούς που αντιμετωπίζει ένας συνηθισμένος επιχειρηματίας. Προσωπικά, όταν ασχολούμαι με τις διεθνείς χρηματαγορές, δεν με απασχολούν ηθικές φύσεως ζητήματα», γράφει στο βιβλίο του «Soros on Soros…», στο οποίο αναφερθήκαμε και παραπάνω.
Το 1997, ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας Μαχατίρ Μοχαμάντ, τον κατηγόρησε ανοιχτά για τη συμμετοχή του στις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον του νομίσματος της χώρας του. Σχετικό άρθρο, έγραψε ο T. Spencer στο περιοδικό «Fortune» τον Δεκέμβριο του 1999. Ο Ταϊλανδέζος ακτιβιστής Busaba Sivasomboom, δήλωσε:
«Θεωρούμε τον Τζορτζ Σόρος ένα είδος δράκουλα που ρουφάει το αίμα των λαών». Οι Κινέζοι τον αποκαλούν «κροκόδειλο», επειδή οι οικονομικές και ιδεολογικές του επεμβάσεις στην Κίνα ήταν διαρκείς και ακόρεστες, αλλά και επειδή οι κερδοσκοπικές του δραστηριότητες, οι οποίες του απέφεραν εκατομμύρια δολάρια, διέλυσαν τη μαλαισιανή και την ταϊλανδέζικη οικονομία…
Σόρος και ηγέτες ξένων χωρών
Φυσικό είναι, μέσα απ’ όλες αυτές τις παράνομες οικονομικές ραδιουργίες, ο Σόρος να έχει αποκομίσει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι εταιρείες του, εκτός των άλλων, ελέγχουν ακίνητα στην Αργεντινή, τη Βραζιλία και το Μεξικό καθώς και τράπεζες στη Βενεζουέλα.
Όπως είναι λογικό, έχει εξαιρετικές σχέσεις με ηγέτες διαφόρων χωρών, αλλά και με προσωπικότητες διεθνούς κύρους, που τον «βοηθούν» στις οικονομικέ του δραστηριότητες. Είχε στενές σχέσεις με τον Χένρι Κίσινγκερ, τον Τσέχο αντικαθεστωτικό (αντικομμουνιστή) και μετέπειτα πρόεδρο της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ(1936-2011), τον Στρατηγό Γιαρουζέλσκι, τελευταίο κομμουνιστή ηγέτη της Πολωνίας (1923-2014), τον Δαλάι Λάμα, που αποτελεί κόκκινο πανί για την Κίνα και τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Μάλιστα, το Ινστιτούτο του Δαλάι Λάμα και το Ίδρυμα «Μιχαήλ Γκορμπατσόφ» έχουν την έδρα τους στο Σαν Φρανσίσκο.
Ο Σόρος, έσωσε τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο από την καταστροφή, καθώς αυτός από τη θέση του διευθυντή είχε οδηγήσει μια εταιρεία άντλησης πετρελαίου σε χρεοκοπία. Ο Σόρος, ιδιοκτήτης εκείνη την εποχή της εταιρείας Harken Energy, εξαγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι της εταιρείας του Μπους λίγο πριν την κατάρρευσή της.
Ο Μπους εκταμίευσε τότε εκατομμύρια δολάρια και ο Σάρος δήλωνε αυτάρεσκα ότι λειτούργησε έτσι προκειμένου να αγοράσει «πολιτική επιρροή» (David Corn, «Bush and the Billionaire, How Insider Capitalism Benefited W», «The Nation», 17 Ιουλίου 2002). Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος, ήταν πρόεδρος των Η.Π.Α. από το 2001 ως το 2009, οπότε μάλλον η βοήθεια του Σόρος, θα εξαργυρώθηκε ποικιλοτρόπως…
Σόρος και Σκόπια
Ο Σόρος άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός και μάλιστα ιδιαίτερα αντιπαθής στη χώρα μας, από την εμπλοκή του στο σκοπιανό, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Όταν η γειτονική χώρα κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία, ως έθνος με το όνομα «Μακεδονία», η οικονομική της κατάσταση ήταν τραγική.
Τον Σεπτέμβριο του 1992, στο πλαίσιο μιας περιοδείας του στα ανά τον κόσμο τμήματα του Ιδρύματός του, ο Σόρος επισκέφθηκε τα Σκόπια. Νωρίτερα, είχε μεταβεί στη Βουλγαρία, όπου ένα μέλος του εκεί ιδρύματός του, παρέθεσε την κυρίαρχη βουλγαρική άποψη, ότι δεν υπάρχει μακεδονική εθνότητα και ότι οι έντονες προσπάθειες να αποκτήσει ταυτότητα το κράτος την Σκοπίων, έκρυβαν αλυτρωτικές διαθέσεις, που είχαν τις ρίζες τους στην εποχή του Τίτο. Ο Σόρος τότε, δεν είχε ιδέα για το «μακεδονικό» Όταν πήγε στα Σκόπια, συνάντησε τον Κίρο Γκλιγκόροφ και τον πρωθυπουργό Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Μετά τις συναντήσεις αυτές άλλαξε τις απόψεις του. Σε μία συνέντευξη τύπου που έδωσε, ανακοίνωσε ότι αυξάνει κατά 1 εκατομμύριο δολάρια τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος του στη χώρα. Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι μετονομάζει το «Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία των Σκοπίων», σε «Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία της Μακεδονίας».
Εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος αυτού, ήταν ο Βλαντιμίρ Μίλτσιν. Το Ίδρυμα Σόρος στα Σκόπια, εξέδιδε προπαγανδιστικά έντυπα, όπως μια συλλογή κειμένων με τίτλο «Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες» (!). Προφανώς, το προνόμιο αυτό το έχουν οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, οι Τούρκοι κλπ, και εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, είμαστε κάποιοι άσχετοι, «φυτευτοί» στον τόπο όπου έζησαν και μεγαλούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Το 1992, ήταν η εποχή που γίνονταν προσπάθειες για την εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης για την ονομασία της γειτονικής χώρας (π.χ. το «Πακέτο Πινέιρο»). Ο Μίλτσιν, ήταν τόσο φανατικός, ώστε δήλωνε: «Εάν αλλάξουν το όνομα, θα πάω στα βουνά και θα πολεμήσω με τους αντάρτες!».
Ο Σόρος δεν επισκέφθηκε την Ελλάδα, δεν «άκουσε» τις απόψεις της χώρας μας και φρόντισε να χορηγήσει δύο δάνεια 25 εκατομμυρίων δολαρίων στα Σκόπια.
Το ποσό αυτό, ίσως φαντάζει σχετικά μικρό. Όμως, η αντιπρόσωπος των Σκοπίων στην Ουάσινγκτον Λιούμπικα Ασέβσκα, δήλωνε: «Ο λαός ακόμα δεν μπορεί να το πιστέψει… Θυμηθείτε, 25 εκατομμύρια δολάρια στη «Μακεδονία», αξίζουν όσο δισεκατομμύρια εδώ… Το γεγονός ότι ο Σόρος βοήθησε την κυβέρνηση είναι πολύ σημαντικό», ενώ ο φίλος του Σόρος, Μόρταν Αμπράμοβιτς, δήλωσε: «Ο Σόρος είναι ο σωτήρας της «Μακεδονίας».
Ο Σόρος δεν έμεινε εκεί. Άρχισε να ασκεί έντονες πιέσεις, στην κυβέρνηση Κλίντον, να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία», κατηγορούσε δημόσια την Ελλάδα και το ελληνοαμερικανικό λόμπι, ενώ προσπαθούσε να πείσει τον Στρόουμπ Τάλμποτ (Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Κλίντον) και άλλα μέλη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας να στηρίξουν τα Σκόπια. Το ίδιο έκανε και με χώρες μέλη της Ε.Ε., ωστόσο η Ελλάδα, που είχε την Προεδρία της Ένωσης το πρώτο εξάμηνο του 1994, μπλόκαρε κάθε προσπάθειά του.
Ο Σόρος δρούσε όχι μόνο δημόσια, αλλά και παρασκηνιακά. Η χρηματοδοτούμενη απ’ αυτόν οργάνωση «Action Council for Peace in the Balkans», δραστηριοποιήθηκε έντονα στα Σκόπια. Τον Φεβρουάριο του 1994, η οργάνωση αυτή εξέδωσε τη «Λευκή Βίβλο για τη Μακεδονία», που περιείχε πλήθος κατηγοριών της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας εναντίον της Ελλάδας.
Γενικά, ο Σόρος χαρακτηρίζεται από ακραίες απόψεις. Εξιδανικεύει τη μία πλευρά και δαιμονοποιεί την άλλη. Και δεν είναι μόνο ένας αδίστακτος κερδοσκόπος, αλλά κάποιος που χρησιμοποιώντας, τουλάχιστον, επιλήψιμες μεθόδους, θέλει να επιβάλλει τις ιδέες του, οι οποίες προφανώς είναι και ιδέες μερικών άλλων, σε όλο τον κόσμο…
Ακόμα και σήμερα, η δράση του Σόρος, μέσω των διαφόρων Μ.Κ.Ο., ιδιαίτερα στο «προσφυγικό-μεταναστευτικό», συνεχίζεται. Με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο μας.
Πηγές: Χέδερ Κόφιν, «Ο Αυτοκρατορικός Μάγος»
Κόλιν Μπρακ: «Ο Κόσμος σύμφωνα με τον Σόρος».
Και τα δύο άρθρα, υπάρχουν στο βιβλίο «ΜΚΟ και παγκοσμιοποίηση στην Ελλάδα», με επιμέλεια του Γιώργου Καραμπελιά, ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, 2014.
