Ένας Γερμανός καλλιτέχνης κατάφερε να ξεγελάσει την εφαρμογή Google Maps, δείχνοντας πως υπήρχε απίστευτη κίνηση στους δρόμους του Βερολίνου ενώ στην πραγματικότητα ήταν εντελώς άδειοι.
Ο καλλιτέχνης Σάιμον Βέκερτ νοίκιασε 99 Android smartphones, εγκατέστησε 99 κάρτες sim σε αυτά και τα φόρτωσε όλα σε ένα κόκκινο καροτσάκι από αυτό που σέρνουν τα παιδιά, ενεργοποιώντας τα στην εφαρμογή Google maps. Στην συνέχεια, πήρε τους δρόμους του Βερολίνου, σε μια χρονική στιγμή που η κίνηση ήταν ελάχιστη.
Το αντικείμενο του πειράματος, το οποίο διενεργήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά δημοσιεύτηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες για την 15η επέτειο των Google maps, ήταν να δείξει πόσο βασιζόμαστε στην τεχνολογία της εφαρμογής αυτή, παρά τους περιορισμούς της. Επίσης, απαντά σε κάποιες ερωτήσεις που πιθανώς όλοι μας είχαμε σχετικά με το πώς λειτουργεί το Google maps.
Τα προβλήματα στην Google Maps που ανέδειξε το πείραμα
Πιο συγκεκριμένα, ο τρόπος με τον οποίο εκτιμάται η κίνηση στους δρόμους από την Google maps εκτιμάται από την πυκνότητα των τηλεφώνων που επιτρέπουν στην εφαρμογή να έχει πρόσβαση στην τοποθεσία του κάθε χρήστη, όπως επιβεβαίωση εκπρόσωπος της Google. Ως εκ τούτου, με την τεχνολογία της εφαρμογής, η μόνη εξήγηση για τα 99 τηλέφωνα του Βέκερτ σε έναν περιορισμένο χώρο, σήμαινε ότι υπήρχε πυκνή κυκλοφοριακή συμφόρηση. Ο εκπρόσωπος της Google, είπε επίσης, πως το πείραμα του Βέκερτ, βοηθά την Google να καταλάβει πού πρέπει να βελτιώσει την γεωγραφική της θέση. Μπορεί να διακρίνει, για παράδειγμα, τις κινήσεις ενός αυτοκινήτου και μιας μηχανής, αλλά η αναγνώριση της κίνησης επάνω σε ένα καροτσάκι, είναι κάτι που την ξεπερνά.
Στην περίπτωση, πάντως, που μπορεί να αναρωτιέστε γιατί ένα λεωφορείο γεμάτο από άτομα με smartphones δεν δείχνει αυτόματα κυκλοφοριακή συμφόρηση, είναι γιατί ένα λεωφορείο μπορεί εύκολα να αναγνωριστεί μέσω της γεωγραφικής του θέσης καθώς ένα τέτοιο σύμπλεγμα χρηστών ακολουθεί μια προβλέψιμη πορεία και σταματά σε προβλέψιμους χώρους.
Γιατί το έκανε;
Το επόμενο ερώτημα είναι το γιατί; Ο Βέκερτ ήθελε να δείξει πώς βασιζόμαστε στα δεδομένα για να προβλέψουμε την πραγματικότητα ώστε να σχεδιάζουμε τις ενέργειές μας γύρω από αυτό, καθώς εμπιστευόμαστε αυτή την εφαρμογή ως αντικειμενική απεικόνιση της πραγματικότητα, παρότι η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την ερμηνεία των δεδομένων μπορεί να παραπλανήσει.
