Αναχώρησαν, σήμερα, από την Ελλάδα οι πρώτοι 177 πρόσφυγες για οικογενειακή επανένωση στη Γερμανία. Η αναχώρηση των προσφύγων έγινε με ειδική πτήση τσάρτερ από το Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος προς το Μόναχο της Γερμανίας.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, οι πρόσφυγες που αναχώρησαν προέρχονται κατά κύριο λόγο από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Η αναχώρησή τους εντάσσεται στο πλαίσιο της διοικητικής διευθέτησης μεταξύ Ελλάδας – Γερμανίας, η οποία προβλέπει την ολοκλήρωση των οικογενειακών επανενώσεων που έχουν ήδη εγκριθεί από τη Γερμανία, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες αντίστοιχες πτήσεις, κατά το επόμενο χρονικό διάστημα.
Ο Έλληνας Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, μιλώντας σήμερα σε ημερίδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, με θέμα τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, υποστήριξε ότι είναι αναγκαία η αναβάθμιση της Συνθήκης του Δουβλίνου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Ελλάδα 70.000 άνθρωποι που έχουν αιτηθεί άσυλο από το 2015 και μετά. Αναφερόμενος σε αύξηση των εισροών των προσφύγων, ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής χαρακτήρισε ως δυσκολότερη την κατάσταση στη Σάμο, παρά το γεγονός ότι στο επίκεντρο της δημοσιότητας βρίσκεται η περίπτωση της Λέσβου. «Στόχος, μόλις ελαφρύνουμε τη Λέσβο, είναι να επικεντρωθούμε στη Σάμο και στη Χίο ώστε να απαλυνθούν αυτά τα νησιά», σημείωσε ο κ. Βίτσας.
Αναλύοντας τις θέσεις του περί ανάγκης αναβάθμισης της Συνθήκης του Δουβλίνου, ο κ. Βίτσας εκτίμησε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χωρισμένη σε τρεις ομάδες όσον αφορά τη διαχείριση του προσφυγικού: την ομάδα των οκτώ χωρών Βίζενγκραντ που εμμέσως ζητά αναθεώρηση της Συνθήκης της Γενεύης, η ομάδα των χωρών στις οποίες ανήκει και η Ελλάδα που προωθεί ευρωπαϊκές λύσεις, και τέλος η ομάδα των ισχυρών χωρών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, που επιχειρούν συμβιβασμούς.
Σύμφωνα με τον κ. Βίτσα, η ελληνική πρόταση κινείται σε τρεις άξονες. Καταρχάς στην προώθηση έντονης διπλωματικής δραστηριότητας για ειρηνικές λύσεις στις εμπόλεμες περιοχές ή σε περιοχές όπου επαπειλείται πόλεμος. Δεύτερον, στην παροχή οικονομικής ενίσχυσης υπό παρακολούθηση σε χώρες όπου οι συνθήκες διαβίωσης οδηγούν τους ανθρώπους σε μετανάστευση. Και τρίτον, στη δίκαιη κατανομή της αλληλεγγύης και της ευθύνης σε όλη την Ευρώπη, με κριτήρια που θα βασίζονται στο ΑΕΠ, τον πληθυσμό και την έκταση κάθε χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Βίτσας υποστήριξε ότι «απαραίτητο είναι να επιβάλλονται ποινές για όσες χώρες δε συμμετέχουν στην αλληλεγγύη».
