Πέρασαν κι όλας 7 χρόνια... Αυτό το τετράποδο ήταν πολύ πιο συνειδητοποιημένο από πολλά άλλα δίποδα ζώα... Αυτό το τετράποδο που έγινε μέχρι και θέμα σε μεγάλα ξένα δίκτυα ενημέρωσης είχε ψυχή. Ψυχή που έλειψε από χιλιάδες “αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά” όπως λέει και ο στίχος του τραγουδιού.
Ψυχή βαθιά και τσαγανό... Σε μια εποχή που πολλοί “γαβγίζουν” ασύστολα χωρίς να λένε τίποτε, εκείνος είπε τόσα πολλά με το γάβγισμά του...
Ο “Λουκάνικος”, ο περίφημος σκύλος που αποτέλεσε το σύμβολο των διαδηλώσεων του 2011 (και όχι μόνο), τότε που ο Έλληνας ακόμη πίστευε πως αν διαμαρτυρηθεί, αν αντισταθεί, κάτι θα αλλάξει, την εποχή του θρασύτατου "μαζί τα φάγαμε", πριν από την τρομοκράτηση των μαζών με το φρικτό περιστατικό της Μαρφίν, πριν μας φορέσουν το κοστούμι των μνημονίων και καταπατήσουν κάθε δικαίωμά μας, μας λείπει εδώ και μια πενταετία...
Και μαζί του χάθηκε και κάθε μορφή αντίστασης στο μοιραίο... Μοιραίο, που έγινε πια κομμάτι της ζωής μας. Γιατί όταν εγώ, εσύ και ο “Λουκάνικος” φάγαμε τα δακρυγόνα από τα άμυαλα όργανα της τάξης λες και ήμασταν εμείς οι κουκουλοφόροι, κάναμε πίσω. Δυστυχώς κάναμε πίσω...
Μαζί με τον “Λουκάνικο” χάθηκε λοιπόν κάθε ελπίδα για αντίσταση. Πραγματική αντίσταση, όχι τα τσιτάτα των ψευτοεπαναστατών του ενός ή του άλλου κομματικού χρωματισμού, ούτε τα... καριοφίλια του Αμβρόσιου ή όποια άλλα μπαρουτοκαπνισμενά πλην άσφαιρα συνθήματα, που υπαγορεύουν το “παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους” και τελικά καταλήγουν λόγια του αέρα σε αυτιά βολεμένων ή φοβισμένων “νοικοκυραίων”....
Με κάθε ευκαιρία όσοι χάσουν την κουτάλα είναι μαθηματικώς βέβαιον πως θα ξιφουλκήσουν κατά της εκάστοτε “κυβέρνησης του πόνου και του ολέθρου” που εξουσιάζει την πατρίδα μας. Οι... επαγγελματίες διαμαρτυρόμενοι καλούν μονίμως τον κόσμο έξω από τη Βουλή για αντίσταση.
Δεν γίνεται ρε ρεμπεσκέδες αντίσταση χωρίς της ψυχή του “Λουκάνικου”....
Δεν θέλουμε την Ελλάδα να πουλάει σαν άλλος Φάουστ στο θεό της κατεργαριάς ή της επαναστατημένης μπουρδολογίας την ψυχή της για λίγα χρόνια ευημερίας. Μπορεί ακόμη και τώρα ένα τετράποδο να γίνει ο “Προμηθέας” της αφύπνισης και να μας μεταδώσει, έστω δια της μνήμης του, την ανάγκη να μπει ένα τέρμα στην αρρωστημένη συγκατάβαση και την άθλια ανοχή.
Αλλιώς ας συνεχίσουμε να ζούμε όλοι συμβιβασμένοι τη ζωούλα μας έτσι όπως μας την κατάντησαν και κάποιοι ας θυμόμαστε πως κάπου, κάποτε μαζί τα φάγαμε...τα δακρυγόνα με κάποιο λεβέντικο τετράποδο.
