Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς ήρθε, όπως πάντα, καλά προετοιμασμένος. Δεν ήταν αρκετό. Μιλώντας για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, έκρινε πως τα λόγια που είναι γραμμένα στα χαρτιά είναι λίγα.
Και ολοκλήρωσε την ομιλία του, στην εκδήλωση στη μνήμη του «Ντούντα» χωρίς πλάνο. Μόνο απ' την καρδιά του. «Έφυγε ένας άνθρωπος που ήταν τα πάντα για εμένα. Δάσκαλος, προπονητής, νονός, φίλος. Άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι πίσω του. Η κληρονομιά του είναι τεράστια. Επιμόρφωσε έναν μεγάλο αριθμό παικτών και τους έκανε καλύτερους ανθρώπους. Τον συνάντησε στα τέλη της δεκαετίας του '70. Με κάλεσε στην Εθνική ομάδα, μου έδειξε μεγάλο σεβασμό. Ακόμη χρησιμοποιώ τις συμβουλές του. Είχε μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Ήξερε να σου εξηγεί, να σε χαλαρώνει, ένα μεγάλο σχολείο. Δεν τα έχω ξεχάσει όλα αυτά για 30 χρόνια», είπε ο Ζοτς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παναθηναϊκός: Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ευχαρίστησε τον «φίλο Ζέλικο» Ομπράντοβιτς και δεν ξέχασε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς
Και συνέχισε με... αυτοσχεδιασμό, καθώς θυμήθηκε πολλές ιστορίες με τον Ίβκοβιτς. Εκείνη, όμως, που ξεχώρισε ήταν εκείνο το βράδυ όπου ο Ντούντα άρχισε να του δείχνει συστήματα γράφοντας με μαρκαδόρο στον τοίχο ενός δωματίου, στις 4 τα ξημερώματα!
Τελείωσε με τη φράση: «Νονέ είσαι εδώ και θα είσαι για πάντα. Σε ευχαριστώ», δείχνοντας την καρδιά του.
Στην εκδήλωση έχουν βρεθεί όλοι οι άνθρωποι του μπάσκετ. Ο Δημήτρης Ιτούδης, μετά την κατάκτηση του Super Cup, ταξίδεψε στη Σερβία, ο Ντέγιαν Μποντίρογκα, ο Ντράγκαν Τάρλατς, ο Ντούσαν Γέλιτς, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς, ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, ο Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, ο Νίκολα Πέκοβιτς, ο Βλάντο Τζούροβιτς, για να αναφέρουμε μερικούς. Ήδη στη Σερβία βρίσκονται και οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ντούσαν Ίβκοβιτς: Επεισόδια και ιστορίες μιας μυθικής διαδρομής
«Το μπάσκετ δεν ήταν μέρος της ζωής του, αλλά η ζωή του»
Το λόγο πήρε και ο Σάσα Ντανίλοβιτς. «Παιδί» του Ίβκοβιτς και αυτός. Μην ξεχνάμε ότι η είδηση του θανάτου του Ντούντα, έκανε τον σκληρό Ντανίλοβιτς να βουρκώσει.
«Το μπάσκετ δεν ήταν μέρος της ζωής του, αλλά η ζωή του. Ηταν σκληρό για εμένα. Είμαι περήφανος, που κατά τη διάρκεια της ζωής του, του είπα ότι τον αγαπάω και τον σέβομαι. Τους προηγούμενους μήνες δεν πέρασε ημέρες που δεν μιλήσαμε. Θα είναι για πάντα ο προπονητής μου, ήταν, είναι και θα είναι».
