Συγκλονίζει η περιγραφή της
Μακεδονία Ξακουστή, 20 1-2019
«Χαλάλι της Πατρίδας μου το γαίμα του παιδιού μου!» ήταν τα λόγια της μάνας του Γρηγόρη Αυξεντίου, όταν έμαθε πως ο ήρωας γιος της κάηκε ζωντανός από τις αγγλικές Δυνάμεις που έπνιξαν στο αίμα την βούληση του Κυπριακού λαού για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα!
Μπορούμε να σταθούμε άξιοι απέναντι σε αυτήν την καρδιόβγαλτη διαβεβαίωση; Η Πατρίδα μας, που στο χώμα της άλικες φυτρώνουν παπαρούνες από το αίμα με το οποίο είναι ζυμωμένο, κινδυνεύει εξ αιτίας της αποκοτιάς των πολιτικών της. Κι όλοι εμείς, με την ιερή απόφαση να διατρανώσουμε την αντίδρασή μας στην κατάπτυστη συμφωνία που παραδίδει το όνομα της Μακεδονίας μας στο κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων, βρεθήκαμε στο Σύνταγμα. Εκεί που το 1843 ο Μακρυγιάννης, με σύσσωμο τον ελληνικό λαό, με σκοπό τη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας, απαίτησε σύνταγμα από τον Όθωνα και το πέτυχε!
Κάτω από την γαλανόλευκη πλημμυρίδα των σημαιών, χιλιάδες κόσμος, μικροί και μεγάλοι, απλοί και μορφωμένοι, άνδρες και γυναίκες από όλα τα διαμερίσματα της Ελλάδας με την ιαχή : « η Μακεδονία είναι μία και ελληνική!» στείλαμε προς τους κρατούντες σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα.
Όλοι οι παρόντες, στο πρωτοφανές σε συμμετοχή συλλαλητήριο, αφήσαμε στην άκρη τις κομματικές μας προτιμήσεις και, προσφέροντας τον κόπο μας με την απ’ άκρου σε άκρου της ελληνικής γης άφιξή μας στην Πρωτεύουσα, δηλώσαμε την γνήσια και αμεθόδευτη λαϊκή μας βούληση.
Ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη, που οι σκοπιανοί, μέσα στο αλυτρωτικό τους παραλήρημα, την ονειρεύονται ως μελλοντική πρωτεύουσα της «Μακεδονίας του Αιγαίου», το βράδυ του Σαββάτου. Η πορεία των πεντακοσίων και πλέον χιλιομέτρων που διανύσαμε ήταν σπαρμένη με ελπίδες. Δεν μπορεί να μην λυγίσει η κυβέρνηση μπροστά στην οργή του κυρίαρχου λαού υπέρ του οποίου και για τον οποίο ασκεί την εξουσία!
Η απόφαση, δυστυχώς, ελήφθη «κεκλεισμένων των θυρών». Μέσα στη Βουλή οι λίγοι, οι εκλεγμένοι από τον ανυποψίαστο λαό, και απ’ έξω οι πολλοί, οι διαμαρτυρόμενοι για την προδοτική συμφωνία Έλληνες να ζητούν το αυτονόητο, ένα απλό δημοψήφισμα, όπου θα εκφραστεί η πραγματική λαϊκή βούληση.
Τα συνθήματα κλιμακώνονταν, οι φωνές δυνάμωναν , οι ομιλητές κατέθεταν της ψυχής τους την αλήθεια κι οι κρατούντες απάντησαν… Όχι με τη φωνή της λογικής, όχι με τη φωνή του εθνικού συμφέροντος, όχι με τη φωνή της έντιμης εξουσίας που σέβεται τον λαό, αλλά με τη φωνή της δύναμης των λίγων που διαθέτουν τα μέσα για να φιμώσουν τη φωνή των αθώων και άοπλων πολλών! Μας έριξαν χημικά!...
Τα μάτια δάκρυζαν και πονούσαν, ο λαιμός έτσουζε, η αναπνοή μας δυσκολευόταν, το στομάχι μας ανακατευόταν. Σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον, σε μια προσπάθεια να αναπνεύσουμε ελεύθερα, προσπαθούσαμε να απομακρυνθούμε από τα εντεταλμένα όργανα της βίας. Ο κυρίαρχος λαός υπό καταδίωξη, η εξουσία σε ρόλο ξεδιάντροπης καταστολής της ειρηνικής αντίδρασης…
Άνθρωποι λιποθυμούσαν, παιδιά έκλαιγαν… κι η κυβέρνηση, εκ του ασφαλούς κρυμμένη πίσω από τα όπλα της καταστολής, παρίστανε τον νικήτη αυτής της ιστορικής αναμέτρησης, που θα περιγράψει έτσι κι αλλιώς η Ιστορία της Πατρίδας.
Η ορθοστασία των τεσσάρων ωρών, στο Σύνταγμα, κάτω από συννεφιά και, στη συνέχεια, ψιλή βροχή, τα χημικά, η πεζοπορία για μεγάλη απόσταση για να πάμε στα λεωφορεία που στάθμευσαν μακριά, το ταξίδι για χίλια διακόσια χιλιόμετρα με λεωφορείο έκαμαν όλο το σώμα μας να πονάει. Επιστρέψαμε στις 3 τα χαράματα της Δευτέρας στη Θεσσαλονίκη κατάκοποι, αλλά ήρεμοι ότι κάναμε το ιερό μας καθήκον απέναντι στην Ιστορία μας. Τα ψεύδη, που ανακοίνωσε η επίορκη ομάδα των δημοσιογράφων σε βάρος του συλλαλητηρίου, έκαναν την ψυχή μας να ματώσει για το άδικο… Στραφήκαμε προς τον Θεό που «το έλεός Του μας καταδιώκει «πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν». Η αναξιότητά μας Του ζήτησε να παρέμβει. Όσο για το συλλαλητήριο, χαλάλι της πολύπαθης Πατρίδας ο κόπος μας!...
Φωτεινή Φωτιάδου- Κωνσταντίνου
Φιλόλογος-Λογοτέχνης
