Το Lockheed A-12 ήταν ένα μεγάλου υψομέτρου αναγνωριστικό αεροσκάφος με ταχύτητα μεγαλύτερη των 3 μαχ, το οποίο χτίστηκε για την CIA των ΗΠΑ από την Lockheed Martin. Το αεροσκάφος αποτέλεσε την δωδέκατη προσπάθεια της σειράς "Archangel", εξού και η ονομασία του. Το 1959, επιλέχθηκε έναντι των FISH και Kingfish σχεδίων, ως ο νικητής του προγράμματος GUSTO. Αργότερα αναπτύχθηκε και λειτούργησε υπό το πρόγραμμα Oxcart.
Αρχικά, η CIA φαινόταν να προτιμούσε το FISH της Convair λόγω της χαμηλής διατομής ραντάρ του, αλλά κατέληξε στο Α-12 λόγω των καλύτερων χαρακτηριστικών του και της χαμηλότερης τιμής του. Οι μέχρι τότε φήμες της κάθε εταιρείας ήταν άλλος ένας καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή. Η Covair έχει καθυστερήσει το B-58 (και αύξησε το κόστος του), ενώ η Lockheed είχε παράγει το U-2 στα οικονομικά και χρονικά όρια που είχαν συμφωνηθεί. Επιπρόσθετα, η Lockheed είχε ήδη εμπειρία στην εκτέλεση ενός μυστικού προγράμματος.
Το Lockheed A-12 παραγόταν από το 1962 μέχρι και το 1964 και πετούσε από το 1963 μέχρι και το 1968. Το αεροσκάφος αποτέλεσε προκάτοχους του YF-12 πρωτότυπου της αμερικανικής αεροπορίας, του D-21 drone και του θρυλικού SR-71 Blackbird. Το τελευταίο αποτελούσε μία ελαφρώς μεγαλύτερη εκδοχή του Α-12 με δυνατότητα μεταφοράς βαρύτερου εξοπλισμού καμερών και καυσίμων. Το Lockheed A-12 ξεκίνησε αποστολές το 1967 και η τελευταία του επιχείρηση έγινε τον Μάιο του 1968. Το πρόγραμμα και το αεροσκάφος αποσύρθηκαν τον Ιούνιο. Το πρόγραμμα επίσης έγινε γνωστό κατά τα μέσα της δεκαετίας του '90.
Ένας αξιωματικός της CIA ανέφερε: "Το Oxcart επιλέχθηκε από μια τυχαία λίστα κωδικών ονομάτων και δώθηκε στο πρόγραμμα έρευνας και ανάπτυξης του Α-12. Το αεροσκάφος ονομάστηκε και αυτό έτσι μετέπειτα."
Το πληρώματα έδωσαν στο Α-12 την ονομασία Cygnus (Κύκνος), αφού προτάθηκε από τον πιλότο Jack Weeks να συνεχιστεί η συνήθεια της Lockheed να ονομάζονται αεροσκάφη όπως ουράνια σώματα.
