Στο αγαπημένο Μοναστήρι, της προστάτιδός της Παναγίας Ακρωτηριανής Σεριφιώτισας Θεραπεύτριας, όπως είναι το προσωνύμιο που έχει δώσει η ίδια η Παναγία, βρέθηκε χθες η Αρχιλοχίας της Αεροπορίας Στρατού, Βασιλική Πλεξίδα, σύμφωνα με άρθρο από kranosgr.com
Τρία χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα, με την πτώση του μοιραίου ελικοπτέρου Χιούι, στο Σαραντάπορο Ελασσόνας, όπου έχασαν τη ζωή τους τέσσερα στελέχη του Στρατού Ξηράς, η μόνη διασωθείσα της μοιραίας πτώσης, Αρχιλοχίας Πλεξίδα, είχε αποδώσει τη σωτηρία της σε θαύμα της Παναγίας Ακρωτηριανής.
Έκτοτε, κάθε χρόνο βρίσκεται στο Μοναστήρι, όπου μαζί με το σύζυγό της και συναδέλφους από το Στρατό Ξηράς και κυρίως από την Αεροπορία Στρατού, τιμούν τη χάρη της Παναγίας.
Όπως ανέφερε η ίδια, ”Κομβική αυτή η τρίτη χρονιά για την Πατρίδα μας και την Ορθοδοξία μας,που μας αξίωσε ο Θεός να εορτάσουμε την Πανήγυρη της μίας εκ των τριών Θαυματουργών εικόνων, της Παναγίας μας της Μεταλλειορυχίτισας και ταυτόχρονα την Ευχαριστήρια Λειτουργία για την διάσωση μου από την Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας μας της Ακρωτηριανής Σερφιώτισας Θεραπεύτριας, έπειτα από την πτώση του ελικοπτέρου στις 19 Απριλίου του 2017.Πλήθος κόσμου ήρθε να προσκυνήσει και να ευχαριστήσει την Χάρη της Παναγίας μας! Εύχομαι αυτές τις δύσκολες ώρες που διανύουμε,η Παναγία μας να μας έχει όλους υπό την σκέπην της και με την δύναμη του Θεού, αλλά και με την Πίστη μας να κατατροπώσουμε τον εχθρό, ορατό και αόρατο.
Η Βασιλική Πλεξίδα όπως κάθε χρόνο έκανε κατάθεση ψυχής, περιγράφοντας με συγκλονιστικά λόγια το θαύμα το οποίο έζησε.
«Απογειωθήκαμε στις 07:20 το πρωί από το αεροδρόμιο του Στεφανοβικείου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, μέσα σε μισή ώρα από τότε που απογειωθήκαμε. Πετούσαμε κοντά στο Σαραντάπορο. Μέσα σε λίγα λεπτά – εγώ ασχολιόμουν με το φάκελο του ελικοπτέρου έκανα κάτι τελευταίες εγγραφές- σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ότι ήμασταν μέσα σε μια χαράδρα. Ακούω κατευθείαν το μπαμ. Χτυπήσαμε… Θυμάμαι τον εαυτό μου να χτυπά και το κεφάλι μου να πηγαίνει μπρος-πίσω. Ασυναίσθητα έκανα κατευθείαν το σταυρό μου. «Παναγία μου, φώναξα, σώσε με!» Είχα όλα τα «όπλα» μαζί μου. Την «ασπίδα» μου. Το άγιο Τετραυάγγελο, την εικονίτσα της Παναγίας, το λαδάκι της, τον Αγιασμό της Ναζαρέτ και την εικόνα της Γεροντίσσης Ανθούσας, όλα.
ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ –ΜΕ ΑΡΠΑΞΕ ΚΑΙ ΜΕ ΞΕΡΙΖΩΣΕ
«Αμέσως βλέπω την Παναγία ολοζώντανη με τον κόκκινο μανδύα της, τα χρυσά κεντήματα και το χρυσό στεφάνι στο κεφάλι της. Ήταν πανέμορφη. Το Πρόσωπό Της έλαμπε και είχε λευκή επιδερμίδα. Όλο το ελικόπτερο ευωδίασε με τη θεία χάρη Της. Ήμουν στο κάθισμα. Με αγκαλιάζει μαζί μ’ αυτό και νιώθω να με «ξεσηκώνει». Την ένιωσα έντονα αυτή την εξύψωση. Ξερρίζωσε το κάθισμα μαζί με το πάτωμα και με βγάζει από το ελικόπτερο, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω πως. Σαν να έκανε «εγχείρηση» στη λαμαρίνα και με έβγαλε. Το πως δεν το γνωρίζω. Η Παναγία ξέρει. Με έβγαλε και με ακούμπησε πάνω σ’ ένα θάμνο πίσω και αριστερά από το χώρο όπου διαδραματιζόταν το ατύχημα. Διάφορα αντικείμενα, θραύσματα και εξαρτήματα του ελικοπτέρου πεταγόντουσαν και βρέθηκαν στη δεξιά πλευρά του χώρου του ατυχήματος. Η Παναγία ήθελε να με προφυλάξει από τραυματισμό γι’ αυτό και με τοποθέτησε αριστερά για να είμαι ασφαλής και μάλιστα με ελαφρώς γυρισμένη την πλάτη προς το σκηνικό, για να μην δω τις φρικτές εικόνες των συναδέλφων μου και της συντριβής του ελικοπτέρου. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που αν είχα κι αυτές τις εικόνες μέσα μου δεν θα μπορούσα να συνέλθω».
Τα πράγματά μου παραδόξως βρέθηκαν όλα δίπλα μου. Η τσάντα, το κινητό μου τηλέφωνο -το οποίο δεν είχε πάθει τίποτα όπως και των υπολοίπων που χτυπούσαν ασταμάτητα- και μια εικονίτσα της Παναγίας, η οποία βρέθηκε ακουμπισμένη πάνω μου. Με ρωτούσαν αν είχα βάλει εγώ την Εικόνα επάνω μου, αλλά δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο. Είχα πάντα μια εικονίτσα της Παναγίας στην τσέπη της φόρμας πτήσεώς μου, αλλά όλα τα ελικόπτερα έχουν την Εικόνα Της μπροστά στο πιλοτήριο. Λογικά αυτή η Εικόνα βρέθηκε πάνω μου. Το πως δεν γνωρίζω.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ ΤΗΣ ΔΕΗ
«Μετά το ελικόπτερο συνέχισε να ανατρέπεται και απ΄ότι μάθαμε η Παναγία οδήγησε το ελικόπτερο να πέσει πάνω στην κεντρική κολώνα της ΔΕΗ, κόβοντάς την φέτες. Το καλώδιο από την κολώνα της ΔΕΗ δεν επέτρεψε η Παναγία να πέσει κάτω. Όταν πήγαμε όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, στεκόταν με θαυμαστό τρόπο σαν να το κρατούσε ένα αόρατο χέρι προς τα πάνω, το οποίο δεν εξηγείται γιατί αν το καλώδιο ακουμπούσε κάτω, θα παίρναμε όλοι φωτιά, επειδή το βουνό ήταν ποτισμένο με καύσιμο. Από το πρωί απ’ ότι μάθαμε έψαχναν αεροσκάφη και ελικόπτερα να μας εντοπίσουν αλλά δεν μπορούσαν με τίποτα γιατί το σημείο ήταν πολύ δύσβατο. Κανείς δε μπορούσε να μας δει από ψηλά, μόνο αν ερχόταν κάποιος πεζός».
ΕΠΙ ΔΥΟΜΙΣΗ ΩΡΕΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ
«Όταν παραπονέθηκαν τα γύρω χωριά ότι έγινε διακοπή του ρεύματος, έστειλε υπάλληλο η ΔΕΗ όπως μου είπε η Παναγία, η οποία μου κρατούσε συντροφιά επί 2,5 ώρες, με είχε στην αγκαλιά της στο κάθισμα. Με κρατούσε ακριβώς όπως απεικονίζεται στην εικόνα. Με κούρνιαζε σαν να ήμουν μωρό στην αγκαλιά της. Εμένα μου φάνηκε δευτερόλεπτο αλλά ήταν 2,5 ώρες. Το ατύχημα έγινε 07:50 με βρήκαν 10:30. Όλο αυτό το διάστημα ήμουν με την Παναγία. Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, του τόπου… τίποτα. Με είχε αγκαλιά και μου έλεγε “Σώπα κόρη μου γιατί φοβάσαι; Είμαι εγώ εδώ. Θα στείλω να σε βρούνε”. Με γέμισε με γαλήνη και ηρεμία, σα να με είχε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Μου μιλούσε χαμηλόφωνα και με μία γλυκύτητα, με ηρεμούσε μου έδινε κουράγιο γιατί ήμουν σε σοκ και μου έλεγε:
-Μην φοβάσαι, σε παρακαλώ, εγώ είμαι εδώ.
Και έτσι ξαφνικά έρχεται ο υπάλληλος της ΔΕΗ, ο οποίος ήλθε μετά από 2,5 ώρες. Εγώ νόμιζα ότι ήλθε κατευθείαν».
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ
Πράγματι, σε λίγο φαίνεται να έρχεται ένας υπάλληλος της ΔΕΗ, ο οποίος ήταν σταλμένος από την υπηρεσία του να δεί γιατί έγινε η διακοπή του ρεύματος.
Τα γύρω χωριά με το που έγινε η διακοπή του ρεύματος, τηλεφωνούσαν στη ΔΕΗ και παραπονιόντουσαν. Έτσι ψάχνοντας να βρούν τη βλάβη, έφτασαν ως εκεί που έπεσε το ελικόπτερο. Ήταν σταλμένοι από την Παναγία. Με το που χάθηκε το σήμα από τα ραντάρ σηκώθηκαν άλλα ελικόπτερα προκειμένου να μας εντοπίσουν, αλλά ήταν αδύνατον. Η Παναγία οδήγησε το στροφείο του ελικοπτέρου στην κολόνα της ΔΕΗ, ώστε να γίνει η διακοπή του ρεύματος. Ο υπάλληλος, όπως έμαθα αργότερα, με το που έφθασε κοντά και με είδε, ένιωσε ένα δέος και ασυναίσθητα έκανε το σταυρό του. Αισθάνθηκε μια ουράνια Παρουσία, μου είπε, και ένιωσε δέος. Δεν ήξερε τι να κάνει και πως να με βοηθήσει. Τότε η Παναγία τον δυνάμωσε και ήρθε κοντά μου. Εκείνη την ώρα χτύπησε πάλι το τηλέφωνό μου, το οποίο δεν είχε σταματήσει να χτυπάει. Εγώ, φυσικά, ήμουν σε τέτοια κατάσταση που ήταν αδιανόητο να το σηκώσω. Το παράδοξο είναι ότι κανένα τηλέφωνο δεν έπαθε τίποτα και όλα χτυπούσαν. Το σήκωσε ο υπάλληλος και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο κουμπάρος μου, ο Λοχαγός Αναγνώστου Αστέριος. Εκείνος έπαιρνε ασταμάτητα. Μόλις η σύζυγός του, η Μαρία με μια φίλη της, τη Σπυριδούλα, είχαν βγεί από την Εκκλησία όπου κάνανε Παράκληση για μένα. Τότε λέει ο κουμπάρος μου: «Διακόσες φορές πήρα. Τι πειράζει να πάρω άλλη μία;». Πήρε, και το σήκωσε ο υπάλληλος, όπως είπα. Εκείνος του είπε ότι είμαι καλά και ότι βρίσκομαι ένα χιλιόμετρο έξω από το Σαραντάπορο. Ειδοποίησαν το Αρχηγείο και έστειλαν ένα ελικόπτερο τύπου Πούμα και με πήρε.
Η ΑΝΑΡΡΩΣΗ-ΡΕΚΟΡ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ
Με πήγαν κατευθείαν στη Θεσσαλονίκη στο 424 Γ.Σ.Ν.Ε. Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Τα χτυπήματα και τα κατάγματα ήταν πολλά, αλλά όλα επιφανειακά. Είχα ένα σοβαρό κάταγμα σε τέσσερις σπονδύλους στην σπονδυλική στήλη, οριακό με τον νοτιαίο μυελό των οστών, από το οποίο θα μπορούσα να ήμουν παράλυτη. Αλλά η Παναγία δεν το επέτρεψε. Άλλα σοβαρά κατάγματα είχα στο στέρνο, το οποίο ήταν κρίσιμο για την καρδιά μου. Στο αριστερό ζυγωματικό, θλάση στην περόνη του δεξιού ποδιού. Το σαγόνι με τη μύτη μου κρεμόντουσαν σαν σταλακτίτες. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, με το κρανίο να έχει πεταχτεί προς τα έξω, ξεκολλώντας το τριχωτό της κεφαλής. Δεν πειράχθηκε όμως κανένα από τα εσωτερικά μου όργανα ούτε κάποιο νεύρο, ούτε και ο εγκέφαλος. Πολλαπλά τα θαύματα της Παναγίας μας!
«Δεν πόνεσα ποτέ, παυσίπονο δεν πήρα, μου έφερνε ο άντρας μου στην Εντατική το θαυματουργό λαδάκι της Παναγίας. Είχα πάντα μαζί μου στη φόρμα πτήσεως την εικόνα της Παναγίας της Ακρωτηριανής. Τη δεύτερη ημέρα εμφανίστηκε στην Εντατική, και μου είπε να μην ανησυχώ και ότι είναι Εκείνη μαζί μου και μου πήρε όλους τους πόνους. Η Παναγία μου είπε “θέλω να κηρύττεις το θαύμα το οποίο σου έγινε, για να δυναμώσει η πίστη όλων για τα έσχατα γεγονότα που έρχονται”. Εγώ της το υποσχέθηκα. Το θαύμα είναι πολλαπλό, ξεκινά από τη διάσωσή μου μέχρι την ταχεία ανάρρωση την οποία έχω». Μου έκαναν αξονική και με εξέτασαν δεκαπέντε ειδικότητες. Όλοι απορούσαν μαζί μου. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, έλεγαν. Είχαν πει οι γιατροί πως θα κάτσω τέσσερις μήνες στο νοσοκομείο, έπειτα είπαν για δύο μήνες, ώσπου τελικά έκατσα δυόμιση εβδομάδες.
Μεγάλο το θαύμα! Πολλαπλό!
Μου είπε η Παναγία να το βροντοφωνάζω, να το κηρύττω, να το ομολογώ, να δυναμώνει η πίστη των ανθρώπων για τα έσχατα γεγονότα. Ο τρόπος με τον οποίο σώθηκα εγώ είναι ανθρωπίνως αδύνατον να συμβεί!
Μετά την θαυμαστή διάσωσή της από την Παναγία, Ένας από τους γιατρούς που την φρόντιζαν, της αποκάλυψε αργότερα ότι όταν την μετέφεραν εκεί η Βασιλική μύριζε μύρο!
Για αυτό τον λόγο η Βασιλική αφιέρωσε την στρατιωτική φόρμα, που φορούσε όταν έγινε το δυστύχημα, στην Μονή της Παναγίας Ακρωτηριανής στην Σέριφο.
