Μπορεί το ενδιαφέρον της Διεθνούς κοινότητας να είναι εστιασμένο στους πολέμους σε Γάζα και Ουκρανία, ωστόσο υπάρχουν πολύ σημαντικές εξελίξεις που διαδραματίζονται στην Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική, οι οποίες θα επηρεάσουν το Ευρωπαϊκό και γενικότερα Δυτικό σύστημα ασφαλείας.
Οι πρόσφατες εξελίξεις σε Μάλι και Νίγηρα δείχνουν ότι οι γαλλόφωνες αφρικανικές χώρες στο Σαχέλ απομακρύονται από την σφαίρα επιρροής του Παρισιού.
Το κενό που δημιουργείται αποτελεί μια ευκαιρία για τους αντιπάλους της Δύσης ,ιδιαίτερα τις Κίνα, Ρωσία και Ιράν, οι οποίοι προωθούν ολοένα και ποιό ενεργά τα συμφέροντά τους στην Αφρική, ενώ και η Τουρκία από την πλευρά της εμφανίζεται δυναμικά στο προσκήνιο.
Η «ήπια» προσέγγιση της Τουρκίας στην Αφρική
"Η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας στην Αφρική βασίζεται σε μια προσεκτική ισορροπία ήπιας και σκληρής δύναμης.
Όπως εξήγησε σε πρόσφατη συζήτηση σε πάνελ η Elif Çomoğlu Ülgen, γενική διευθύντρια Ανατολικής και Νότιας Αφρικής στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, το πολιτικό-πολιτιστικό άνοιγμα στην ήπειρο κέρδισε δυναμική με τον πολλαπλασιασμό των τουρκικών πρεσβειών σε όλη την Αφρική και την επέκταση των πτήσεων αεροπορικών εταιρειών, που συνδέουν πλέον την Άγκυρα με πολλές αφρικανικές πρωτεύουσες.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η Τουρκία έχει υπογράψει συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με πέντε αφρικανικά έθνη, το Μαρόκο, την Τυνησία, τον Μαυρίκιο, το Σουδάν και την Αίγυπτο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Μπαράζ» συλλήψεων στην Τουρκία: Xειροπέδες σε 304 άτομα που θεωρούνται ύποπτα για δεσμούς με το Ισλαμικό Κράτος
Από το 1980 έως το 2017, ο όγκος του εμπορίου μεταξύ της Τουρκίας και αρκετών αφρικανικών χωρών αυξήθηκε δραματικά.
Για παράδειγμα, το εμπόριο Τουρκίας-Αλγερίας τριπλασιάστηκε, ενώ το εμπόριο Τουρκίας-Αιγύπτου αυξήθηκε κατά πέντε φορές. Η βελτίωση των σχέσεων συνοδεύτηκε επίσης από την επέκταση των προσπαθειών για την προώθηση της τουρκικής γλώσσας και πολιτισμού στην ήπειρο.
Σήμερα, χιλιάδες Αφρικανοί φοιτητές σπουδάζουν σε τουρκικά πανεπιστήμια ή στην τουρκοκυπριακή κοινότητα με τη βοήθεια τουρκικών υποτροφιών.
Επιπλέον, τα σχολεία Maarif της Τουρκίας παρέχουν εκπαίδευση στην τουρκική γλώσσα σε περίπου είκοσι χιλιάδες μαθητές σε είκοσι τέσσερις αφρικανικές χώρες.
Η «σκληρή ισχύς» της Τουρκίας
Εκτός από τη χρήση ήπιας ισχύος, η Τουρκία έχει αναπτύξει "σκληρή ισχύ" ,με τη μορφή της αναπτυσσόμενης αμυντικής διπλωματίας και της οικοδόμησης στρατιωτικής συνεργασίας με τις Αφρικανικές χώρες.
Η θετική δυναμική στις σχέσεις Τουρκίας-Αφρικής οδήγησε επίσης σε στενότερη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και του στρατού, ειδικά σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις.
Καθώς η Τουρκία παλεύει με το δικό της πρόβλημα τρομοκρατίας με το PKK μπορεί λόγω εμπειρίας να συνδράμει τους Αφρικανούς εταίρους της που αντιμετωπίζουν τις δικές τους προκλήσεις από τρομοκρατικές ομάδες.
Τουρκικές εταιρείες έχουν πουλήσει τεθωρακισμένα οχήματα σε αφρικανικές χώρες, ενώ η τουρκική κυβέρνηση έχει δωρίσει τέτοια οχήματα και σε ορισμένες χώρες, με αποτέλεσμα στρατεύματα στην Κένυα, το Τσαντ και τη Σομαλία να καταδιώκουν τρομοκρατικές ομάδες με τη βοήθεια αυτών.
Τουρκικά drones και αμυντική βιομηχανία
Ένας αυξανόμενος αριθμός αφρικανικών εθνών,συμπεριλαμβανομένου του Νίγηρα και της Αιθιοπίας, αναπτύσσουν τουρκικά μη επανδρωμένα εναέρια συστήματα για τη διεξαγωγή επιθέσεων ακριβείας και τη συλλογή πληροφοριών για τρομοκρατικούς στόχους.
Αρκετές ανακοινώσεις Τούρκων αξιωματούχων και η βελτίωση των σχέσεων Τουρκίας-Αφρικής υποδηλώνουν ότι το αποτύπωμα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας στην ήπειρο μπορεί να βαθύνει στο μέλλον.
Είναι σημαντικό, σε αντίθεση με ορισμένες άλλες χώρες που εξοπλίζουν αφρικανικά έθνη, η στρατιωτική πολιτική της Τουρκίας περιλαμβάνει υψηλό βαθμό συνεργασίας, υποστήριξη μετά την πώληση και άλλες μορφές βοήθειας.
Η περίπτωση της Σομαλίας
Με αυτή την έννοια, η Άγκυρα μεταφέρει την αντίληψή της για τις επιχειρήσεις σε αφρικανικές χώρες όπως η Σομαλία.
Εκτός από τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων της Σομαλίας με τουρκικά οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, η Τουρκία ίδρυσε επίσης ένα αμυντικό πανεπιστήμιο, το Camp TURKSOM, στο Μογκαντίσου το 2017 για την εκπαίδευση του στρατού της Σομαλίας.
Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο αποδεικνύει ότι για την Τουρκία και τη Σομαλία, οι στρατιωτικές τους σχέσεις βασίζονται στην ενίσχυση των κοινών τους δυνατοτήτων (και όχι απλώς σε ένα σύνολο συναλλαγών), στην ενίσχυση της ασφάλειας της Σομαλίας και στην προώθηση μιας κοινής ταυτότητας για τις ένοπλες δυνάμεις των δύο εθνών.
Η μη παρεμβατική τουρκική πολιτική στα Αφρικανικά κράτη
Πέρα από τη συμμετοχή της στην αντιτρομοκρατία και τις προσπάθειες οικοδόμησης ικανοτήτων στην Αφρική, η θέση της Άγκυρας στις πρόσφατες υποθέσεις στην περιοχή διαφέρει επίσης από τις θέσεις πολλών άλλων χωρών του ΝΑΤΟ.
Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης πολιτικής αναταραχής στον Νίγηρα, ενώ ορισμένες χώρες διέκοψαν ή απείλησαν να σταματήσουν την ανθρωπιστική βοήθεια απειλώντας με στρατιωτική επέμβαση, η Τουρκία απέφυγε να κάνει τολμηρές κινήσεις.
Αυτή η μη παρεμβατική στάση φαίνεται στενά συνδεδεμένη με τον στρατηγικό στόχο της Άγκυρας να δημιουργήσει μια μακροχρόνια σχέση με τον Νίγηρα και να εξασφαλίσει πιθανώς τη συνέχιση των συμφωνιών στρατιωτικής-ασφαλείας συνεργασίας που υπογράφηκαν μεταξύ Άγκυρας και Νιαμέι (που περιλαμβάνουν την προοπτική να ανοίξει μια στρατιωτική βάση στον Νίγηρα). προστατεύοντας τις επενδύσεις της Άγκυρας στη χώρα, οι οποίες εξαρτώνται από τη σταθερότητά του.
Η μεθοδολογία της Τουρκικής διείσδυσης
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι η Τουρκία έχει διεισδύσει για τα καλά στην Αφρική, ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα, όπως είναι η κατασκευή τζαμιών και έργων κοινής ωφελείας αρχικά προκειμένου να κερδίσει την συμπάθεια του απλού λαού της εκάστοτε αφρικανικής χώρας στόχου, συνεχίζει με την ανάπτυξη εμπορικών και οικονομικών σχέσεων με τουρκικές επενδύσεις μέσω εταιριών και ολοκληρώνετε με συμφωνίες σε θέματα ενέργειας, εξορύξεων και οπωσδήποτε με συμφωνίες σε θέματα ασφάλειας και αμυντικές συμφωνίες που περιλαμβάνουν εκπαίδευση του στρατού αλλά και αγορά οπλικών συστημάτων από την Άγκυρα.
Το "καλύτερο " βέβαια είναι στο τέλος, όπου η Άγκυρα στρατολογεί και εκπαιδεύει μισθοφόρους για τους πολέμους της μέσω ιδιωτικών μισθοφορικών εταιρειών της όπως η SADAT από τις χώρες αυτές.
Επισημαίνουμε ότι τα όρια μεταξύ των μισθοφόρων αυτών και των Ισλαμιστών τρομοκρατών είναι πολύ δυσδιάκριτα
Οι κινήσεις της Ελλάδας
Τα παραπάνω θα πρέπει να απασχολήσουν την Ελλάδα πολύ σοβαρά, η οποία ενεργοποιώντας τους διαύλους της μέσω του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και των ομογενών μας , να προβεί σε πρώτο χρόνο σε περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων της (διπλωματικών-οικονομικών-πολιτιστικών-στρατιωτικών) με ομόθρησκες χώρες της Μαύρης Ηπείρου.
Η μικρή πληθυσμιακά Ελλάδα, έχει ανάγκη από την δημιουργία πολύ στενών σχέσεων με τρίτες χώρες με μεγάλο πληθυσμό και κοινό θρήσκευμα.
Η Αφρική ενδείκνυται πρός τούτο, αφού έχει πολλές χριστιανικές χώρες με μεγάλο πληθυσμό.
Συνεπώς θα πρέπει ως χώρα να δημιουργήσουμε τις υποδομές εκείνες παροχής φίλα προσκείμενου ανθρώπινου δυναμικού από σύμμαχες χώρες σε περίπτωση ανάγκης.
Για αυτό απαιτείται ενεργοποίηση ανάλογων φορέων της χώρας σε θρησκευτικό, διπλωματικό, οικονομικό επίπεδο, με απώτερο στόχο την σύσφιξη αδελφικών σχέσεων που θα οδηγήσουν σε στενή στρατιωτική συμμαχία, εάν είναι δυνατόν στα πρότυπα των σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου, ενώ θα πρέπει να δούμε σοβαρά την δημιουργία μισθοφορικής εταιρείας που θα απλώσει τα πλοκάμια της στην Αφρική.
Ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο πολύπλοκος και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις πολυμερείς με τη συμμετοχή πάρα πολλών κρατών.
Οι λεγόμενοι "Εθνικοί πόλεμοι" του παρελθόντος όπου κατά βάση μια χώρα πολεμούσε ενάντια στην άλλη έχουν τελειώσει προ πολλού, με τους μισθοφόρους να εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο.
Για παράδειγμα, στη Συρία και στον εμφύλιο πόλεμο που βίωσε αλλά και στη Λιβύη η Τουρκία μετείχε με μισθοφόρους, ενώ στην Αφρική μέσω της SADAT προβαίνει σε στρατολόγηση νέων, παράλληλα με την εκπαίδευση του Σομαλικοπυ στρατού.
Θα πρέπει να αναμένουμε τέλος ότι σε περίπτωση στρατιωτικής Ελληνοτουρκικής σύρραξης, ότι οι "γείτονες" θα χρησιμοποιήσουν μαζί με τον στρατό τους, τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις φίλα προσκέιμενων κρατών, πρωτίστως από Αζερμπαϊτζάν-Σομαλία-Πακιστάν, αλλά και μισθοφόρους από τουρκόφωνες χώρες της Υπερκαυκασίας αλλά και από Αφρικανικές χώρες.
Εμείς;
