Η Διακήρυξη των Αθηνών έλεγε πως Ελλάδα και Τουρκία θα πρέπει να αποφεύγουν τις εντάσεις ακολουθώντας την οδό της καλής γειτονίας.
Στην Άγκυρα αυτό το έχουν καταλάβει ως εξής όπως όλα δείχνουν: Οι Έλληνες θα κάθονται ήσυχοι και εμείς θα συνεχίζουμε ακάθεκτοι με τον αναθεωρητικό μας δόγμα και την προετοιμασία των Ενόπλων Δυνάμεών μας για επιχειρήσεις στο Αιγαίο.
Σε αυτό το πλαίσιο η Στρατιά Αιγαίου προχώρησε σε αποβατική άσκηση στην περιοχή της Φώκαιας.
Σε σχετική ανάρτηση το τουρκικό υπουργείο Άμυνας αναφέρει: «Πραγματοποιήθηκαν «Κοινές Αμφίβιες Εκπαιδεύσεις» με τη συμμετοχή μονάδων μας που υπάγονται στη Διοίκηση Ομάδας Εργασίας Αμφιβίων και στοιχείων που συνδέονται με τη Διοίκηση Στρατού Αιγαίου».
https://x.com/tcsavunma/status/1737473878899691588?s=20
Παράλληλα εκδίδοντας μια ακόμα παράνομη οδηγία προς ιπταμένους (NΟΤΑΜ), η Άγκυρα επιχειρεί να κόψει στα δύο το Αιγαίο δεσμεύοντας πέντε περιοχές από βορρά προς νότο για σχεδόν ένα ολόκληρο μήνα και συγκεκριμένα από τις 22 Δεκεμβρίου 2023 έως τις 16 Ιανουαρίου 2024 για άσκηση Έρευνας και Διάσωσης και προστασίας του Περιβάλλοντος.
Η Αθήνα αντέδρασε λέγοντας τα προφανή. Ότι η Άγκυρα δεν έχει καμιά δικαιοδοσία να εκδίδει ΝΟΤΑΜ μέσα στο FIR Αθηνών, πως τμήματα των περιοχών που θέλει να δεσμεύσει η Τουρκία επικαλύπτουν και ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο, πως μόνο η Ελλάδα είναι αρμόδια για επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης εντός του FIR Αθηνών και πως επιπλέον, η Τουρκία, αγνοώντας το μήνυμα συντονισμού της ΥΠΑ, όχι μόνο αψηφά την ασφάλεια της γενικής αεροπορικής κυκλοφορίας εντός του FIR Αθηνών αλλά επίσης προκαλεί διακοπή στην πολιτική αεροπορία με την αίτηση μακροπρόθεσμης κράτησης εναέριου χώρου και μπλοκάροντας τα πιο οικονομικά επίπεδα πτήσης, θέτει σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα και την τακτικότητα της διεθνούς κυκλοφορίας πολιτικής αεροπορίας.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία εξέδωσε και ΝΟΤΑΜ με την οποία ενημέρωσε για επιχείρηση Έρευνας και Διάσωσης απέναντι από το Αγαθονήσι αναφέροντας ωστόσο πως η ακτίνα ερευνών θα είναι στα 6 ναυτικά μίλια, κάτι που δεσμεύει και χώρο εντός του FIR Αθηνών κάνοντας την Ελλάδα να εκδώσει αντι ΝΟΤΑΜ επισημαίνοντας την τουρκική παρασπονδία…
Τι αναφέρει το Ελληνικό ΥΠΕΞ σε σχέση με την Έρευνα και Διάσωση
Η έρευνα και διάσωση για αεροπορικά ατυχήματα διέπεται από το Παράρτημα 12 της Σύμβασης του Σικάγο του 1944 και τους Κανόνες και Συστάσεις του ICAO. Η ελληνική περιοχή ευθύνης για έρευνα και διάσωση, σε περιπτώσεις αεροπορικών ατυχημάτων, έχει καθορισθεί με περιοχική συμφωνία αεροναυτιλίας στο πλαίσιο Συνδιάσκεψης του ICAO το 1952 και συμπίπτει με το FIR Αθηνών.
Όσον αφορά την έρευνα και διάσωση σε περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων, η Ελλάδα ασκεί τον συντονισμό των εν λόγω επιχειρήσεων εντός του FIR Αθηνών, από τότε που αυτό δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ΄50. Η ανάληψη από την Ελλάδα αρμοδιοτήτων για ναυτική έρευνα και διάσωση εντός του FIR Αθηνών αντικατοπτρίζει τη γεωγραφική πραγματικότητα στην περιοχή, δεδομένων των διάσπαρτων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, που επιτρέπουν την πλέον άμεση, ταχεία και αποτελεσματική, από επιχειρησιακής άποψης, παροχή υπηρεσιών για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Άλλωστε, τούτο συνάδει και με σχετικές συστάσεις του IMO και του ICAO περί ανάγκης σύμπτωσης των περιοχών Έρευνας και Διάσωσης, τόσο για αεροπορικά, όσο και για ναυτικά ατυχήματα, με τα όρια των FIRs.
Η Ελλάδα δήλωσε, το 1975 την περιοχή ευθύνης της για ναυτική έρευνα και διάσωση και στον Διακυβερνητικό Ναυτιλιακό Συμβουλευτικό Οργανισμό (IMCO), προγενέστερο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ). Επίσης, τόσο κατά την υπογραφή όσο και κατά την επικύρωση της Σύμβασης του Αμβούργου του 1979, που ρυθμίζει θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης και υιοθετήθηκε στο πλαίσιο του ΙΜΟ, η Ελλάδα δήλωσε ότι η περιοχή ευθύνης της συμπίπτει με το FIR Αθηνών, δήλωση που συμπεριλήφθηκε και στον νόμο με τον οποίο ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη η εν λόγω Διεθνής Σύμβαση, το 1989 (Ν. 1844/1989).
Σημειώνεται ότι η Σύμβαση του Αμβούργου προβλέπει ότι οι περιοχές ευθύνης των συμβαλλομένων μερών για την παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης, σε περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων, καθορίζονται με συμφωνία των ενδιαφερομένων παράκτιων κρατών. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα έχει υπογράψει Συμφωνίες για συνεργασία σε θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης τόσο με την Ιταλία (2000), όσο και με την Μάλτα (2008) και την Κύπρο (2014), στις οποίες ρητά ορίζεται ότι η εν λόγω ελληνική περιοχή ευθύνης συμπίπτει με το FIR Αθηνών, ενώ εκκρεμεί η υπογραφή αντιστοίχων Συμφωνιών και με τα άλλα γειτονικά κράτη.
Παρά ταύτα, το 1988, η Τουρκία εξέδωσε τον Κανονισμό 1988/13559 (όπως αυτός τροποποιήθηκε από τον Κανονισμό 2001/3275), με τον οποίο όρισε ως περιοχή ευθύνης της για παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης, χωρίς να διευκρινίζει εάν πρόκειται για ναυτικά ή και για αεροπορικά ατυχήματα, περιοχή που, πέραν των FIRs Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας, περιλαμβάνει τμήμα του FIR Αθηνών μέχρι το μέσο περίπου του Αιγαίου, εγκλωβίζοντας μεγάλο τμήμα της ελληνικής επικράτειας εντός τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης. Τον Οκτώβριο του 2020, η Τουρκία με νεότερο Κανονισμό της (3095/2020), ο οποίος αναφέρεται ρητά σε έρευνα και διάσωση για ατυχήματα τόσο θαλασσίων όσο και εναερίων μέσων, επέκτεινε την περιοχή ευθύνης της για έρευνα και διάσωση στην Μεσόγειο – εντός του FIR Αθηνών – προς δυσμάς μέχρι τον 26ο Μεσημβρινό αγγίζοντας τα εξωτερικά χωρικά ύδατα των ανατολικών ακτών της Κρήτης, καταλαμβάνοντας έτι μεγαλύτερο τμήμα ελληνικής επικράτειας (π.χ. νησιά Κάσου και Καρπάθου) και ελληνικής περιοχής έρευνας και διάσωσης.
Η τουρκική αυτή ενέργεια δηλαδή η συμπερίληψη ελληνικών νησιών, ελληνικών χωρικών υδάτων και ελληνικού εναερίου χώρου στην τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης σαφώς παραβιάζει την κυριαρχία της Ελλάδας και τις σχετικές Διεθνείς Συμβάσεις.
Η δε συμπερίληψη τμήματος του FIR Αθηνών στην τουρκική περιοχή ευθύνης, πέραν του ότι στερείται επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, παραβιάζει ελληνικές αρμοδιότητες εκχωρημένες από τον ICAO.
Επίσης, έρχεται σε αντίθεση με την γενική διεθνή πρακτική, αλλά και τις συστάσεις του ΙΜΟ και ICAO, που περιλαμβάνονται στο Διεθνές Εγχειρίδιο Αεροναυτικής και Ναυτικής Έρευνας και Διάσωσης (International Aeronautical and Maritime Search and Rescue Manual - IAMSAR Manual), που προκρίνουν την υιοθέτηση ταυτόσημων περιοχών για την παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης σε ναυτικά και αεροπορικά ατυχήματα. Ομοίως, το παράρτημα 12 της Σύμβασης του Σικάγο συνιστά να συμπίπτουν οι περιοχές έρευνας και διάσωσης με τα όρια των FIRs.
Καθίσταται σαφές από τα ανωτέρω ότι οι όποιες εν προκειμένω τουρκικές αιτιάσεις εξυπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανθρωπιστικής φύσεως επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Η δε νεότερη (Οκτώβριος 2020) επέκταση τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε αυτή να ταυτίζεται με τα όρια του νέου επεκτατικού τουρκικού αφηγήματος της “Γαλάζιας Πατρίδας”, καταδεικνύει ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί την έρευνα και διάσωση ως άλλο ένα όχημα για την προώθηση των αναθεωρητικών και επεκτατικών της βλέψεων σε θαλάσσιες ζώνες πέραν κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.
Σε κάθε περίπτωση, σημειώνεται ότι στην πράξη, η Ελλάδα, μέσω του αρμοδίου ελληνικού Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (Joint Rescue Coordination Center – JRCC) στον Πειραιά, συντονίζει αποτελεσματικά όλες τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, παρέχοντας εν προκειμένω υπηρεσίες σε όλα τα κινδυνεύοντα πλοία και αεροπλάνα εντός της ελληνικής περιοχής ευθύνης.
