Τις τελευταίες ημέρες στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, υπάρχει έντονα ο προβληματισμός για αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ.
Ο Μπουλέντ Αρίντς, πρώην Πρόεδρος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας και ένας από τους ιδρυτές του Κόμματος AK, απάντησε στη δήλωση του αρχηγού της ομάδας του Κόμματος του Εθνικιστικού Κινήματος- MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσελί που είπε: «Ακόμα και η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι στην ημερήσια διάταξη».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τεντώνει το σχοινί η Τουρκία! Η Ελλάδα παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τις συμφωνίες
Ο Αρίντς είπε, «Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να αξιολογηθεί. Δεν τα βλέπω ως πολύ σοβαρά πράγματα. Ας φύγουμε λοιπόν από το ΝΑΤΟ. Να κλείσουμε το Συνταγματικό Δικαστήριο. Δεν έχω συνηθίσει σε αυτό το στυλ πολιτικής».
Για το θέμα έγινε αναφορά και από τον Πρόεδρο του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Ο Κιλιτσντάρογλου κοινοποίησε την ανάρτησή του:
«Ο Μπαχτσελί πρότεινε επίσης την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι απαραίτητο για την Τουρκία, αλλά θα ήθελα να δω πόσο ειλικρινείς είναι ως κυβέρνηση. Οι ΗΠΑ γέμισαν την Ελλάδα με βάσεις. Οι στόχοι τους είναι ξεκάθαροι. Αν φέρουν το κλείσιμο των αμερικανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Τουρκία, θα στηρίξουμε τη Βουλή με το πνεύμα των Εθνικών Δυνάμεων. Είμαστε ενάντια στους ξένους στρατιώτες στη γη μας όσο και ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ότι χρειαστεί. Είστε έτοιμοι λοιπόν, εσείς που έχετε τη νομή της εξουσίας; Ας είναι αυτό το χαρτί της ειλικρίνειας σας. Το CHP είναι έτοιμο, περιμένουμε», είπε.
Αυτές οι αντιδράσεις δείχνουν ότι, η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη. Έλαβε χειροκροτήματα σε κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου. Το Πεντάγωνο παραμένει ευγνώμων για την επέκταση των αμυντικών δεσμών ΗΠΑ-Ελλάδας. Ενώ η Ελλάδα υπερασπίστηκε σθεναρά την Ουκρανία , η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, έπαιξε ένα διπλό παιχνίδι, προωθώντας έναν μύθο της αναγκαιότητας προς την Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να επωφεληθεί από την τραγωδία και βοηθώντας τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν να αποφύγει τις κυρώσεις.
Κατά τη διάρκεια των συναντήσεών του στον Λευκό Οίκο, ο Κ. Μητσοτάκης ήταν προετοιμασμένος, παρέχοντας πληροφορίες με χάρτες των επανειλημμένων εναέριων παραβιάσεων της Τουρκίας, στα ελληνικά ύδατα και εδάφη. Μεταξύ του πρεσβευτικού σώματος, η Ελληνίδα πρέσβειρα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου χαίρει φήμης για την οξύνοια, την ευγλωττία ενώ ο Τούρκος πρεσβευτής Μουράτ Μερκάν, από την άλλη πλευρά, έχει τη φήμη ότι είναι ευγενικός αλλά επιφανειακός, οι δηλώσεις του είναι αποκομμένες από την πραγματικότητα ή οποιαδήποτε σχέση με την πολιτική πραγματικότητα στην Άγκυρα. Η επιτυχία του Μητσοτάκη και η υποδοχή που έτυχε, ήταν οι λόγοι που ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν στη συνέχεια έχασε την ψυχραιμία του.
Η συμπεριφορά του Ερντογάν, δεν συνάδει με τον χαρακτήρα που αναμένεται από τις χώρες του ΝΑΤΟ . Ενώ η Τουρκία αγωνίστηκε με δικτατορία και στρατιωτικά πραξικοπήματα κατά τη διάρκεια της σχεδόν 100χρονης, μετα-οθωμανικής ιστορίας της, η κατάσταση σπάνια ήταν τόσο κακή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Διαδοχικά, ο Ερντογάν έχει βάλει στο στόχαστρο Κούρδους , φιλελεύθερους, κεμαλιστές, όσους έχουν ιστορικό υπηρεσίας στη Δύση ή στο ΝΑΤΟ, τους πρώην Γκιουλενιστές συμμάχους του, ακόμη και πρώην μέλη του δικού του πολιτικού κόμματος. Από τον Ιούλιο του 2016, ο Ερντογάν διέταξε τη σύλληψη 100.000 πολιτικών αντιπάλων και απέλυσε περισσότερους από 150.000 άλλους.
Η εγχώρια καταστολή της Τουρκίας είναι αρκετά κακή, αλλά η υποστήριξή της στην τρομοκρατία κάνει τα πράγματα χειρότερα. Δεν θα υπήρχε Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία, αν η Τουρκία δεν παρείχε στην ομάδα και στα προηγούμενα της ασφαλές καταφύγιο, αν όχι υλικοτεχνική ή υλική υποστήριξη.
Οι συλλήψεις ηγετών του ISIS είναι προσχηματικές, και δείχνουν μια περιστρεφόμενη πόρτα. Παρά τις αντίθετες ανακοινώσεις, η Τουρκία συνεχίζει όχι μόνο να προστατεύει τη Χαμάς, αλλά και να της επιτρέπει να σχεδιάζει τρομοκρατία από το έδαφός της. Ένας Τούρκος δικαστής του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ζήτησε την καταστροφή του Ισραήλ και η Τουρκία βοήθησε το Ιράν να παραδώσει όπλα στους Λίβυους ισλαμιστές.
Οι απολογητές της Τουρκίας, επισημαίνουν τη συνεισφορά της στον αγώνα για ελευθερία κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας και της κρίσης των πυραύλων της Κούβας, ως λόγο για τον οποίο η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα έπρεπε να βλέπουν την Άγκυρα με άλλο μάτι.
Η θυσία της Τουρκίας τότε ήταν πραγματική, αλλά τα παραδείγματα είναι απαράδεκτα: Αντιπροσωπεύουν τον τύπο της Τουρκίας στην οποία ο Ερντογάν έχει γυρίσει την πλάτη του. Οι Τούρκοι που σήμερα θα συνέβαλαν στην ανάπτυξη στρατευμάτων για την καταπολέμηση της κομμουνιστικής επιθετικότητας ή για να βοηθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, κινδυνεύουν να βρεθούν «φιλοξενούμενοι» στις εκτεταμένες φυλακές της Τουρκίας και όχι στα παλάτια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων του Ερντογάν.
Η Τουρκία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν υπάρχει επίσημος μηχανισμός για την απέλαση των παραστρατημένων μελών. Τουλάχιστον, ο Ερντογάν έχει την εξουσία, αναγκάζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ από τη μια πλευρά και τη Ρωσία από την άλλη, να υποβάλουν προσφορά για την υποστήριξή του. Ωστόσο, η εχθρότητα του Ερντογάν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι διάσημη. Εάν η ιδεολογία και όχι το υλικό κέρδος τον παρακινεί, ωστόσο, κερδίζει περισσότερα από το να είναι ένας «Δούρειος Ίππος» στη συμμαχία που κυβερνάται, από τη συναίνεση παρά από την οικειοθελή έξοδο από αυτήν.
Η δύναμη των χαρτών που παρείχε ο Κ. Μητσοτάκης στις συναντήσεις του, δεν μπορεί να θεωρηθούν υπερεκτιμημένες. Έχουν σημειωθεί εκατοντάδες τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου. Τέτοιες παραβιάσεις δεν είναι ουδέτερες: η Τουρκία δεν μπορεί να παρουσιάσει αντίστοιχα, καμία περίπτωση ελληνικών παραβιάσεων του εναέριου χώρου της ή μη εγκεκριμένων υπερπτήσεων στα εδάφη της. Αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισαν να χρησιμοποιούν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, η Τουρκία άρχισε να παραβιάζει τον εναέριο χώρο και σε αυτήν την τοποθεσία. Η Τουρκία έχει επίσης, απειλήσει με στρατιωτική ισχύ κατά του ελληνικού νησιού Καστελλόριζο.
Αυτό δημιουργεί ένα δύσκολο πρόβλημα. Κάθε φορά που η Τουρκία εντείνει τις εντάσεις με την Ελλάδα, οι διπλωμάτες επιδιώκουν να εκτονώσουν την ένταση και αναλυτές και δημοσιογράφοι μιλούν για την πιθανότητα πολέμου μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ.
Η δυναμική, ωστόσο, θα αλλάξει σημαντικά όταν η Τουρκία αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ. Οποιαδήποτε επίθεση στο Καστελλόριζο, τη Μυτιλήνη, τη Χίο, τη Σάμο, την Ικαρία ή οποιοδήποτε άλλο ελληνικό έδαφος, θα πυροδοτούσε το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ που ορίζει ότι εάν κάποιος σύμμαχος του ΝΑΤΟ πέσει θύμα ένοπλης επίθεσης, είναι παρόμοια με επίθεση σε κάθε μέλος της συμμαχίας και όλα τα μέλη θα απαντήσουν ανάλογα.
Με απλά λόγια, μέσα στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία μπορεί να είναι νταής και να ξεφεύγει με τη συμπεριφορά της. Εκτός ΝΑΤΟ, ωστόσο, ο Ερντογάν θα αντιμετώπιζε πραγματικές συνέπειες για τις ενέργειές του, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, μάταια προσπαθεί ο Σουλτάνος να εκβιάσει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Ο Ερντογάν αρέσκεται να προβάλλει μια εικόνα εξουσίας, αλλά όπως έχει συνειδητοποιήσει ακόμη και ο τουρκικός λαός, στην πραγματικότητα είναι ένας δειλός και φοβισμένος. Μετά από πολλαπλές εκκαθαρίσεις, ο τουρκικός στρατός είναι σήμερα σαν τη Ρωσία, «ένα κέλυφος» του πρώην εαυτού της. Ο Ερντογάν θα παραμείνει στο ΝΑΤΟ ενάντια σε κάθε πίεση, διαφορετικά αν αποφασίσει να ακολουθήσει το δικό του δρόμο θα εκθέσει την Τουρκία στην διεθνή σκηνή με τις πραγματικές του αδυναμίες.
