Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι μια συνάντηση μεταξύ Ζελένσκι και Πούτιν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό αναφέρει η τουρκική έκδοση της Milliyet .
«Εάν μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε μια τέτοια σύνοδο ηγετών στην Κωνσταντινούπολη μας και τελικά επιτύχουμε θετικές αλλαγές, η Τουρκία θα είναι πολύ χαρούμενη γι' αυτό», είπε ο αρχηγός του κράτους.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει γυρίσει το εκκρεμές για τον Πρόεδρο Ερντογάν, από τον «ευρασιανισμό» που τελικά βρίσκεται στην καρδιά του πίσω στον παραδοσιακό «ατλαντισμό» της Τουρκίας.
Ο ρόλος που παίζει η Άγκυρα στις προσπάθειες διαμεσολάβησης της ειρήνης μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, με βάση τη θέση της Τουρκίας ως μέλους του ΝΑΤΟ που έχει καλούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Ουκρανία, κερδίζει επίσης τα εύσημα του Ερντογάν από τη Δύση.
Έχοντας επίγνωση της στρατηγικής θέσης της Τουρκίας στον χάρτη, όσον αφορά τη Ρωσία και τους κρίσιμους ενεργειακούς δρόμους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, από την πλευρά τους, φαίνεται να έχουν επίσης παραμερίσει την αντιπάθειά τους για τον Ερντογάν λόγω των αυταρχικών και αντιδημοκρατικών τρόπων του.
Οι πρόσφατες επισκέψεις υψηλού επιπέδου στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Γερμανού Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς, του Ολλανδού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει την Τουρκία σε μια εποχή όπως αυτή.
Ο Ερντογάν είχε επίσης συνομιλίες με τους Ευρωπαίους ηγέτες, τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης έκτακτης συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία στις Βρυξέλλες.
Πολλοί είδαν με «καλό μάτι» την απόφαση της Άγκυρας να περιορίσει την πρόσβαση στα ρωσικά θωρηκτά, από τη Μεσόγειο Θάλασσα στη Μαύρη Θάλασσα, ασκώντας τα δικαιώματά της βάσει της Σύμβασης του Μοντρέ του 1936 για τα Τουρκικά Στενά.
Όλα αυτά, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με ότι ήταν η κατάσταση πριν από λίγο καιρό, όταν ο Ερντογάν δεν έχασε ποτέ την ευκαιρία να εκφράσει τη βαθιά του αντιπάθεια για τη Δύση, με πολλούς στη Δύση να του απαντούν με τον ίδιο τρόπο.
Οι δεσμοί της Τουρκίας με την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είχαν φτάσει στον «πάτο», ως αποτέλεσμα της επιθετικής προσέγγισης της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν με βάση τους ισλαμιστές.
Οι πολιτικές του Ερντογάν είχαν επίσης, πληρώσει οποιαδήποτε πρόοδο στην προσπάθεια ένταξης της Άγκυρας στην ΕΕ, ενώ δυσχέραιναν την αμοιβαία επωφελή μακροπρόθεσμη στρατηγική συνεργασία με την Ευρώπη.
Ο Ερντογάν επίσης, δεν έκρυψε στο παρελθόν την επιθυμία του να δημιουργήσει μια θέση για την Τουρκία, σε μια ομάδα χωρών που θα μείωνε την εξάρτησή της από τη Δύση.
Οι δεσμοί με τη Ρωσία κατείχαν πάντα μια ιδιαίτερη θέση γι 'αυτόν. Ήλπιζε ότι η στενή του φιλία με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και η κοινή τους αντιπάθεια προς τη Δύση θα διευκόλυνε αυτό.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την οποία η Άγκυρα έχει κατηγορήσει ως κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων, δεν του άφησε καμία επιλογή σε αυτό το θέμα.
Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν βρισκόταν σε δίλημμα όσον αφορά τους δεσμούς με τη Δύση και την ισλαμιστική-εθνικιστική προσέγγισή του στην εξωτερική πολιτική πριν ξεσπάσει η ουκρανική κρίση.
Η αυξανόμενη διεθνής απομόνωση της Τουρκίας και το σοβαρό οικονομικό κόστος που επέφερε, καθώς και η απώλεια της πολιτικής υποστήριξης στο εσωτερικό για την κακοδιαχείριση της οικονομίας, είναι αυτό που τελικά τον ανάγκασε να κάνει αυτήν την στροφή.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι, πρέπει να βελτιώσει την οικονομία εάν θέλει να βελτιώσει τις πιθανότητές του στις προεδρικές εκλογές το 2023. Γνωρίζει επίσης ότι, αυτό θα απαιτήσει βελτιωμένους δεσμούς με τη Δύση.
Το ίδιο ισχύει και για τους δεσμούς της Τουρκίας με περιφερειακές χώρες όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Είναι και αυτές χώρες που είχαν «ξενερώσει» με τον επιθετικό του τόνο.
Η πρόσφατη επαφή του με το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έδειξε ότι η Άγκυρα, βρισκόταν ήδη στα πρόθυρα μιας αλλαγής στον προσανατολισμό της εξωτερικής της πολιτικής.
Ο συνταξιούχος πρεσβευτής Yusuf Buluc, είπε ότι είναι πιθανό μια παρατεταμένη σύγκρουση να προκαλέσει ανυπολόγιστες οικονομικές απώλειες και να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια της Τουρκίας, κάτι που οδήγησε την Άγκυρα να αναλάβει την πρωτοβουλία στην προσπάθεια εδραίωσης της ειρήνης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
«Ήταν σκόπιμο για την Τουρκία, ειδικά κάτω από τον αχαλίνωτο πληθωρισμό και στα πρόθυρα κρατικής χρεοκοπίας, να χρησιμοποιήσει τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά της στοιχεία για να προσπαθήσει να μεσολαβήσει σε μια συμφωνία μεταξύ των μερών», είπε ο Buluc στο Al-Monitor.
Τόνισε, ωστόσο, ότι η άφιξη σε αυτή τη «κορυφαία καμπή για την Τουρκία» οφείλεται στη θέση της Άγκυρας στη δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας.
Ο Οσμάν Σερτ, σύμβουλος μέσων ενημέρωσης του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, τόνισε την αντιφατική τρέχουσα θέση του Ερντογάν, σχετικά με το ΝΑΤΟ σε σύγκριση με την εξαιρετικά επικριτική προσέγγισή του στο παρελθόν στη συμμαχία.
«Η ατμόσφαιρα άλλαξε αφότου το ΝΑΤΟ αναδείχθηκε ως η δύναμη που θα αντιστάθμιζε τη Ρωσία, η οποία αποτελεί επίσης γνήσια απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας, και όταν οι δυτικές πρωτεύουσες ανέβαλαν τις ανησυχίες τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία λόγω των συμφερόντων τους για την ασφάλεια και δημιούργησαν νέες γέφυρες με τον Ερντογάν», αναφέρει.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία όχι μόνο έδωσε μια νέα αίσθηση επείγοντος στην ανάγκη της Τουρκίας να επιδιορθώσει τους δεσμούς της με τη Δύση και τις περιφερειακές χώρες, αλλά ανέδειξε επίσης νέες ευκαιρίες για στρατηγική διεθνή συνεργασία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα.
Αυτό θα είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία και τη Δύση τα επόμενα χρόνια, καθώς η Ευρώπη αναζητά μέσα για να ελαχιστοποιήσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία.
Υπάρχουν άλλα πιθανά οφέλη για την Άγκυρα από την εκ νέου ανακάλυψη της θέσης της Τουρκίας στη δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας.
Για παράδειγμα, έδωσε στον Ερντογάν νέα επιχειρήματα κατά της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών για να τερματιστούν οι επίσημες και ανεπίσημες κυρώσεις και τα εμπάργκο που επιβλήθηκαν στην Άγκυρα .
Μιλώντας σε δημοσιογράφους μετά την πρόσφατη έκτακτη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν υπογράμμισε τη σημασία του μηνύματος ενότητας που θα βγει από τις συνομιλίες στις Βρυξέλλες.
«Τα εμπάργκο που επιβλήθηκαν στην αμυντική μας βιομηχανία από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ πρέπει να αρθούν . Μοιράστηκα τις απόψεις μου για αυτό ανοιχτά με τους ηγέτες», είπε ο Ερντογάν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Δυνάμεις στα σύνορα για να «φιλτράρουν» τους πρόσφυγες
Ακόμη και οι σφόδρα αντιδυτικοί και αντι-ισραηλινοί υποστηρικτές του Ερντογάν, προσπαθούν να εκλογικεύσουν τη σημασία της ένταξης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ τώρα, αν και με κάποια αντιδιαισθητικά επιχειρήματα. Ο Γιουσούφ Καπλάν, ένας έντονα αντιδυτικός και απροκάλυπτα αντισημίτης αρθρογράφος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Yeni Safak, είναι μια ακραία περίπτωση.
Αναφερόμενος στο ΝΑΤΟ ως «σύμφωνο μη επίθεσης που δημιουργήθηκε μεταξύ της ύπουλης υπηρεσίας πληροφοριών της Βρετανίας και της παρανοϊκής-σχιζοειδούς εβραϊκής δύναμης», ο Κάπλαν ισχυρίστηκε ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι ένα εμπόδιο για την Τουρκία.
Ωστόσο, υποστήριξε ότι το να είναι μέρος της συμμαχίας εμπόδισε στην Τουρκία να ανέλθει ένα δικτατορικό καθεστώς, όπως στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν και να δεχθεί επίθεση από το ΝΑΤΟ.
«Η Τουρκία θα ξεκινήσει τη δική της πορεία προς τον πολιτισμό αργά ή γρήγορα και θα δημιουργήσει το δικό της ΝΑΤΟ. Θα ήταν, ωστόσο, σοβαρό λάθος για την Τουρκία να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ σε αυτό το στάδιο», έγραψε ο Kaplan.
Το κατά πόσον ο Ερντογάν, είναι τελικά ειλικρινής στον «ατλαντισμό» που ανακάλυψε εκ νέου παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα. Πολλοί πιστεύουν ότι, μπορεί εύκολα να αλλάξει τακτική και πάλι με βάση το πώς φυσάει ο άνεμος.
Προς το παρόν, όμως, χρειάζεται τη Δύση όσο τον χρειάζεται προφανώς η Δύση.
