“Ο Οκτώβριος είναι ένας πολύ επικίνδυνος μήνας για την Ελλάδα. Ιδιαίτερα οι τελευταίες εβδομάδες. Και αυτό γιατί στις 3 Νοεμβρίου θα έχουμε τις αμερικανικές εκλογές.
Ο Ερντογάν θεωρεί ότι πριν πέσει ο Τραμπ, και πριν προλάβει να αναλάβει ο Μπάιντεν, είναι μια ρευστή και γεμάτη σύγχυση περίοδος που μπορεί να επιτεθεί στην Ελλάδα για να καταλάβει το Καστελόριζο ή και άλλα νησιά, ώστε να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο σχετικά με την ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου”.
Αυτή είναι η άποψη του Michael Rubin (Μάικ Ρούμπιν) του American Enterprise Institute, ενός “αρχιερέα” της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, του οποίου οι προβλέψεις συνήθως γίνονται γεγονότα.
Ο Ρούμπιν έχει επικηρυχθεί με το ποσό των 800.000 δολαρίων από ανθρώπους του Ερντογάν, ως ένας από τους ιθύνοντες νόες του πραξικοπήματος της 2ας Αυγούστου 2016, αναφέρει το bankingnews.gr
Το κίνημα, που παρολίγον να κοστίσει την ζωή στον Ερντογάν, ήταν μια ύστατη προσπάθεια του Ομπάμα και του “ρεύματος” Κλίντον για απαλλαγή από έναν Τούρκο ηγέτη που χάλαγε τα σχέδια για μια Νέα Μέση Ανατολή, στην οποία ένα Μεγάλο Κουρδιστάν είναι ο κύριος άξονας των γεωπολιτικών σχεδίων των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Παρά την φαινομενική αντιπαλότητα Τραμπ – Ερντογάν για τους πυραύλους S-400 (στην πραγματικότητα το Κογκρέσο έχει μπλοκάρει την παράδοση των F-35, όχι ο Τραμπ), o νυν πρόεδρος των ΗΠΑ βλέπει την Τουρκία ως ικανό αντικαταστάτη της αμερικανικής παρουσίας στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Τραμπ θέλει απεγνωσμένα να απεμπλακεί από το χάος του Ιράκ και της Συρίας αλλά και την “μαύρη τρύπα” του Αφγανιστάν, και να στρέψει τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στον Ειρηνικό Ωκεανό εναντίον της Κίνας, την οποία θεωρεί την κύρια απειλή κατά των ΗΠΑ.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι ο αμερικανικός στόλος που μεσολαβούσε ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό, για να αποφευχθεί σύγκρουση (όπως στα Ίμια) τώρα δεν υφίσταται.
Γι αυτό άλλωστε ο υπουργός εξωτερικών Ν. Δένδιας συναντήθηκε με τον Πομπέο, για να ζητήσει αμερικανική παρουσία στην περιοχή νοτίως της Κρήτης.
Ο άλλος στρατηγικός σύμμαχος, το Ισραήλ, επίσης δεν έχει στρατιωτική παρουσία στην περιοχή και είναι ολοφάνερο ότι δεν σκοπεύει να εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά της Τουρκίας.
Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία, ξεκάθαρα στηρίζουν τον Ερντογάν, με μόνη την Γαλλία να στέλνει πολεμικά πλοία στην περιοχή.
Αλλά και η γαλλική συμμετοχή σε ένα ελληνο-τουρκικό επεισόδιο πρέπει να θεωρείται απίθανη.
Μόνον αν απειληθούν, τα γαλλικά πλοία και μαχητικά θα απαντήσουν για αυτοάμυνα, και τίποτα παραπάνω.
Όλα αυτά αφήνουν την Ελλάδα μόνη της στις 2-3 ημέρες ενός σύντομου πολέμου με την Τουρκία.
Οι Σύμμαχοι θα εμφανιστούν αργότερα μόνον ως ειρηνοποιός και κατευναστική δύναμη και των δύο (θυτών και θυμάτων), αφού η Ελλάδα θα έχει υποστεί απώλειες σε προσωπικό και ίσως σε νησιωτικά εδάφη.
Αυτή η “ειρήνευση” δεν θα μας συμφέρει, γιατί θα διαπραγματευόμαστε δικά μας νησιά, που θα έχουν καταληφθεί – μια νέα Κύπρος '74.
Δυστυχώς, στον πιθανό επικείμενο πόλεμο δεν βοηθά κανένα από τα εξοπλιστικά προγράμματα, όπως των F-16 Viper, των φρεγατών Bell@hara, κλπ. καθώς αφορούν τα επόμενα πέντε με 10 έτη.
Οι κινήσεις ετοιμότητας πλέον μετρώνται σε εβδομάδες και πρέπει να είναι ταχύτατες και σκληρές, ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους.
-Τώρα, κιόλας, πρέπει να αυξηθεί η θητεία σε 16 μήνες, ώστε οι νυν υπηρετούντες να μείνουν μέχρι το τέλος του 2020, ενισχυόμενοι με τις σειρές στρατολόγησης που ακολουθούν. Αυτό θα πολλαπλασιάσει σημαντικά την ποσοτική ισχύ στα νησιά (και τον Έβρο), ανεβάζοντας την αναλογία επιτιθέμενου – αμυνόμενου, στην οποία υπολογίζουν τώρα οι Τούρκοι.
-Δεύτερον, θα πρέπει να γίνει ανάκληση πιλότων που έχουν αποστρατευθεί ώστε να επανδρωθούν σε πλήρη πολεμική σύνθεση οι Μοίρες. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύσει και για το ΠΝ, ώστε να επανδρώσει όσο περισσότερα πλοία μπορεί.
-Τρίτον, θα πρέπει να γίνουν άμεσα – ακόμη και σε διπλή τιμή – αγορές νέων τορπιλών από τα αποθέματα του Γαλλικού ή/ και του Γερμανικού στόλου για τα υποβρύχια Type 214, ώστε εντός του Σεπτεμβρίου να έχουν ήδη καταστεί επιχειρησιακά αξιοποιήσιμες.
-Τέταρτον, θα πρέπει να αγοραστούν μεγάλες ποσότητες ανταλλακτικών για μαχητικά και πλοία, σε οποιαδήποτε τιμή, άμεσα από αποθέματα συμμαχικών και μη χωρών.
-Πέμπτον, όλα τα αρματαγωγά (και τα Zubr) πρέπει να καταστούν επιχειρησιακά, το ίδιο ισχύει και για τα τα 25 Chinook, έστω και με εγκατάλειψη των ΝΗ-90, των οποίων τα προβλήματα δεν υπάρχει πλέον χρόνος για να αντιμετωπιστούν.
Τέτοιες κινήσεις θα εξασφαλίσουν ποσοτική αύξηση όλων των Κλάδων των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να καλυφθεί πλήρως το μέτωπο Αιγαίου – Έβρου, θα αναβαθμίσουν ποιοτικά τον υποβρυχιακό στόλο, και θα ανεβάσουν κατακόρυφα την ικανότητα ταχείας αντίδρασης των στρατηγικών εφεδρειών (32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών και Αλεξιπτωτιστές) ώστε να έχουμε ικανότητα άμεσης ανακατάληψης νήσων και αντεπίθεσης.
Αυτές οι κινήσεις όχι μόνο θα αυξήσουν άμεσα την αποτρεπτική ισχύ της Πατρίδος, αλλά θα στείλουν προς όλους ένα ξεκάθαρο μήνυμα που μέχρι τώρα δεν εκπέμψαμε.
Το ότι εμείς “είμαστε εδώ και αναμένουμε”.
