Ενημερώθηκε τις τελευταίες ημέρες του περασμένου Φεβρουαρίου από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ότι «τα σύνορα άνοιξαν», μάζεψε όλα τα πράγματά του και έφυγε για να κυνηγήσει το όνειρό του, που δεν είναι άλλο από το να ζήσει κάποια στιγμή στην Ευρώπη.
Φτάνοντας, ωστόσο, στα ελληνοτουρκικά σύνορα αντιλήφθηκε ότι η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Κατάλαβε ότι δεν υπήρχαν ανοιχτά σύνορα, ότι οι ελληνικές δυνάμεις αποτρέπουν με κάθε τρόπο τις απόπειρες προσφύγων και μεταναστών να περάσουν τη συνοριογραμμή, ότι Τούρκοι αστυνομικοί προτρέπουν με μανία και φανατισμό πρόσφυγες και μετανάστες να κάνουν επεισόδια, ενώ στο τέλος αντιλήφθηκε ότι οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στον καταυλισμό προσφύγων, θέλοντας να δώσουν ένα τέλος σε όλο αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το χειρότερο είναι ότι όταν ο κόσμος γύρισε από τα σύνορα πίσω στην ενδοχώρα τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο, καθώς οι περισσότεροι είχαν πουλήσει όλα τα υπάρχοντά τους πιστεύοντας ότι ξεκινάει το πολυπόθητο ταξίδι τους για την Ευρώπη.
γράφει ο Αλέξανδρος Καλαφάτης
Το ethnos.gr ήρθε σε επαφή με τον Nariz μέσω Facebook, με τον 22χρονο να ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι επιθυμεί να δώσει συνέντευξη με ψευδώνυμο για να μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, χωρίς να έχει προβλήματα με τις τουρκικές Αρχές. Ο Nariz ήταν ένας από τους πολλούς πρόσφυγες που έκαναν καθημερινά live μεταδόσεις από τον Έβρο, μέσω των social media.
«Απέδρασα από τη Συρία πριν από τέσσερα χρόνια λόγω του πολέμου. Εκεί βίωσα τι σημαίνει πόλεμος και στο τέλος κατάλαβα ότι είναι αδύνατο να ζήσω άλλο στην πατρίδα μου. Έφυγα με στόχο να φτάσω στην Ευρώπη, να σπουδάσω και να πιάσω μία δουλειά για να βοηθήσω την οικογένειά μου, τους γονείς και τα αδέρφια μου που έμειναν πίσω, γιατί δεν μπόρεσαν να περάσουν τα σύνορα. Τα τελευταία χρόνια ζω στην Τουρκία. Εδώ οι μισθοί είναι της πείνας, ενώ δεν υπάρχει καμία αναγνώριση των δικαιωμάτων μας».
Για τις 27 ημέρες που πέρασε στην ελληνοτουρκική μεθόριο περιγράφει πως ξεκίνησαν όλα και πως εξελίχθηκαν: «Άκουσα στις ειδήσεις ότι το τουρκικό κράτος ανοίγει τα σύνορα για τους πρόσφυγες. Έτσι και εγώ μάζεψα ότι είχα και πήγα στα σύνορα. Εκεί διαπίστωσα ότι τα σύνορα άνοιξαν μόνο από την τουρκική πλευρά και όχι από την ελληνική και πως η Ελλάδα δεν συμφωνούσε με αυτή την απόφαση. Έμεινα εκεί για καιρό, χωρίς να κάνω τίποτα. Χωρίς αρκετό φαγητό και με πολύ κρύο. Όταν αρχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος των συνόρων μήπως και καταφέρουμε να βρούμε έναν τρόπο να πάμε απέναντι, δεχτήκαμε δακρυγόνα και σφαίρες από τις ελληνικές δυνάμεις για να μην περάσουμε στην ελληνική πλευρά».
Τούρκοι: «Κάντε επεισόδια»
Ο Nariz είδε πολλά κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που ξεσπούσαν στα σύνορα. Επιβεβαιώνει, μάλιστα, τους ισχυρισμούς ότι Τούρκοι στρατοχωροφύλακες υποκινούσαν τα επεισόδια: «Ναι, είδα Τούρκους αστυνομικούς να λένε σε μετανάστες να κάνουν επεισόδια. Τους έλεγαν να πετάνε πέτρες και άλλα αντικείμενα. Δεν μπορούσα όμως να τους βιντεοσκοπήσω να το κάνουν. Ήταν πολύ επικίνδυνο, γιατί ήταν φανατισμένοι με αυτό που έκαναν».
Ο Σύρος πρόσφυγας προσθέτει ότι οι Τούρκοι ήταν αυτοί που έβαλαν τη φωτιά στον καταυλισμό των προσφύγων που είχε στηθεί απέναντι από τις Καστανιές, όταν τελικά αποφάσισαν ότι θα μεταφέρουν τον κόσμο πίσω στην ενδοχώρα: «Οι Τούρκοι αστυνομικοί έβαλαν φωτιά στις σκηνές την ώρα που οι πρόσφυγες κοιμόντουσαν. Δεν άφησαν τίποτα πίσω τους. Το σκηνικό στα σύνορα από την αρχή μέχρι το τέλος σχεδιάστηκε από το τουρκικό κράτος. Την τελευταία ημέρα έβαλαν τη φωτιά και μετά ανάγκασαν με τη βία τον κόσμο να αποχωρήσει από τα σύνορα. Η συμπεριφορά τους ήταν απάνθρωπη».
Το σοκ της επιστροφής
Τι συνέβη, όμως, στη συνέχεια, αφότου δηλαδή οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έφυγαν από τα σύνορα; «Έπαθαν όλοι σοκ. Γύρισαν πίσω αλλά τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Υπήρχε κόσμος που πούλησε ότι είχε για να φύγει. Έμειναν όλοι στο έλεος του Θεού. Η Τουρκία δεν αποζημίωσε κανέναν. Το μόνο που έκανε ήταν να δώσει στον καθένα από 100 τουρκικές λίρες (15 δολλάρια)». Στην ερώτηση γιατί κατά τη γνώμη του η Τουρκία «έσπρωξε» τον κόσμο στην ελληνοτουρκική μεθόριο, ο Nariz απαντά: «Πιστεύω ότι λόγω του πολέμου στη Συρία, όπου πεθαίνουν αθώα παιδιά και γυναίκες, η Τουρκία πήρε την απόφαση να ανοίξει τα σύνορά της, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν δύο εκατομμύρια πρόσφυγες στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, οι οποίοι θέλουν να ζήσουν ειρηνικά μακριά από τους πολέμους. Βλέποντας λοιπόν ότι ο αριθμός των προσφύγων στην Τουρκία θα αυξηθεί, προσπάθησε να απομακρύνει κόσμο από τη χώρα».