Υπό Αιδεσιμόλ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού
Τριπόλεως
Η νεωτέρα Ελληνική ιστορία βρίθει ιστορικών γεγονότων, και ηρωϊκών πράξεων, που η αχλύς του αέναου αδυσώπητου χρόνου, δεν κατέστη ικανή, να τα σκεπάση και να τα αφανίση. Στέκουν αγέρωχα, και πλέκουν το αιματοβαμμένο στεφάνι της Ελευθερίας. Στέκουν οδοδείκτης και φωταυγής φάρος, γιά τις γενεές που ακολουθούν. Είναι οι ιστορικοί περίοδοι, που ανέδειξαν ως ιστορικήν στάσιν ζωής του Ελληνικού λαού, την αντίστασιν προς όσους επιβουλεύονταν και επιβουλεύονται, την ανεξαρτησίαν, την εδαφικήν ακεραιότητα, την Ελευθερίαν και Δημοκρατίαν. Πρόκειται για χαρακτηριστικόν ιδεώδες που έχει ενσωματωθή στο κύτταρο του Έλληνα πατριώτη.
Η ιστορία συνιστά άσκησιν μνήμης, μέσω της οποίας το παρελθόν μεταφέρεται στο παρόν, και επεκτείνεται στο μέλλον. Η ιστορική μνήμη αποτελεί στοιχείο της Εθνικής ταυτότητος ενός λαού. Μέσα εις την πληθύν των ιστορικών γεγονότων, που έχουν γραφεί εις τας δέλτους της Ελληνικής ιστορίας, με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα, εξέχουσαν θέσιν κατέχει η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Οι Κρήτες μη φειδόμενοι κόπων και θυσιών, επολέμησαν ως άλλοι λεοντόκαρδοι Μαραθωνομάχοι και Σαλαμινομάχοι, την πολεμικήν μηχανήν του Χίτλερ, για να μην μολύνουν οι στυγνοί κατακτηταί τα Άγια χώματα της Μεγαλονήσου. Θαυμάζομεν την τόλμη, την αρετήν, την λεβεντιά, την υπερηφάνεια, την αυτοθυσία, των ηρώων αδελφών Κρητών, για την υπεράσπισιν των ιδανικών, των ιερών και των οσίων, που έκαμαν “το κορμί τους κόσκινο”, και με το αχνιστό αίμα τους, πότισαν κάθε σπιθαμή της Πατρώας γης. Πέρα από όποια εύσημα ανήκουν στον Κρητικόν λαόν, αξίζει να αναφερθή η συμμετοχή των ''ΝΕΟΣΣΩΝ'' της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων των 18 χρόνων αυτών νεαρών. Με την κήρυξιν του πολέμου οι 300 μαθητές της Α΄ τάξεως της Σχολής, ηκολούθησαν εντατικήν εκπαίδευσιν.
Την 24ην Απριλίου 1941, και ενώ τα Γερμανικά αεροπλάνα ''STUKAS'', έσπερνον την φοβέρα και τον τρόμον στην Αθήνα, με το να διαχέωνται, μέχρι την ''ΚΡΗΤΗ'', οι πρωτοετείς ευέλπιδες, απειθαρχήσαντες εις την διαταγήν των προϊσταμένων τους, αποφασίζουν γνωρίζοντας όλους τους κινδύνους, να αναχωρήσουν για την ''ΚΡΗΤΗ'', να πολεμήσουν τον Γερμανικόν εισβολέα.- Αφού γονάτισαν όλοι μαζί μπροστά στο Ηρώον της Σχολής, παρέλαβον την Σημαίαν, την ασπάσθηκαν, και ξεκίνησαν την μεγάλη τους 1 πορεία, για την δόξα.
Μέσα από πολλές περιπέτειες, έφθασαν την 29ην Απριλίου στο Κολυμπάρι της ''ΚΡΗΤΗΣ'', και περιελήφθησαν στο σχέδιο άμυνας, της ''ΚΡΗΤΗΣ''. Η συμμετοχή τους υπήρξε αξιοθαύμαστος. Ο Θρασύβουλος Τσακαλώτος γράφει στο βιβλίο του η ''ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ''. Πολλές τάξεις διεμόρφωσε η Σρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Πέρασαν πλείστοι όσοι από το Εθνικό αυτό ''ΤΕΜΕΝΟΣ'', και έδωκαν εκατόμβες θυσιών και αίματος. Και ηγέτες πανάξιοι της Πατρίδος μας, υπήρξαν από την μεγάλη αυτή ''Εθνική Κολυμβήθρα'', που επωμίσθησαν τρομακτικές ευθύνες. Ήσαν ο καθένας απ΄' αυτούς οδηγός και εντολοδόχος διαχειριστής αίματος.
Επ' ευκαιρία της επετείου της Μάχης της ΚΡΗΤΗΣ, οφείλω να παραθέσω κατωτέρω ρήσεις διαφόρων ξένων προσωπικοτήτων, δια την ανδρείαν των Ελλήνων, εις μνήμην των πεσόντων, κατά τους απελευθερωτικούς αγώνας, προς παραδειγματισμόν των νεωτέρων. Όταν η Ηπειρωτική Ελλάς, κατελήφθη υπό εχθρικήν υπεροπλίαν, της πολεμικής μηχανής του Χίτλερ, η αντίστασις εξηκολούθησεν από τας νήσους, και δη εις την ηρωϊκήν Μεγαλόννησον Κρήτην.
Ή μπορώ να τονίσω ότι η Ελλάς, εδημιούργησεν το παράδειγμα, το οποίον ο καθείς, από ημάς οφείλει να ακολουθίση, μέχρις ότου οι άρπαγες της ελευθερίας, αχθούν τελικώς εις την δικαίαν εξόντωσίν των. Franklin Roosevelt [28-12-1942]. Oι απώλειες των Γερμανών στην Κρήτην, έσωσαν την γενικήν κατάστασιν εις την Μεσόγειον, διότι κατεστράφη μέγα μέρος από τα αεραγήματα του εχθρού, και τεράστιος αριθμός αεροπλάνων. Προθύμως αναγνωρίζομεν, ότι οι Έλληνες σύμμαχοί μας, είναι οι πρώτοι που με τας υπερόχους νίκας των, εις την Βόρειον Ήπειρον, άνοιξαν τον δρόμον, και κατάφεραν πλήγματα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Αι επιτυχίαι δεν είχαν μόνον τοπικόν χαρακτήρα, και σημασίαν, αλλά επηρέασαν την όλην εξέληξιν του πολέμου.
Η “άμυνα της ΚΡΗΤΗΣ”, έσωσε την Κύπρον, την Συρίαν, το Ιράκ. «Άγγλος Στρατάρχης Weyvell». Ο Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας, Άντονυ Ήντεν, 5.3.1941 έγραφε: «Ελέχθη εις Αθήνας προ 2300 ετών, ότι το μυστήριον της επιτυχίας, είναι η ελευθερία, και το μυστήριον της Ελευθερίας είναι η ανδρεία. Οι Έλληνες δίδουν νέαν ζωήν εις την μεγάλην αυτήν παράδοσιν, «Του λοιπού δεν θα λέγεται, ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. «Winston Churchill». Απαραίτητος και η ομιλία του αιμοσταγούς Αδόλφου Χίτλερ[4-5- 1941]. H αντίστασις των Ελλήνων στρατιωτών, ήτο εξαιρετικώς γενναία.....Ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν με παράτολμον θάρρος, και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον........
Ο Ελληνικός λαός ηγωνίσθη τόσον γενναίως, ώστε και αυτοί οι εχθροί του ακόμη, δεν 2 δύνανται να αρνηθούν την προς αυτόν εκτίμησιν. Ενώπιον της ιστορίας, είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι, από τους μέχρι τούδε αντιπάλους μας, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν με εξαιρετικήν γενναιότητα, και δεν παρεδόθη παρά όταν κάθε αντίστασις του ήτο αδύνατος.
Ως εκ τούτου απεφάσισα να μη κρατηθή κανένας Έλληνας στρατιώτης αιχμάλωτος, και οι αξιωματικοί να διατηρήσουν τα προσωπικά όπλα των. Ράιχσταγκ (4.5.1941) Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας μετέδιδε:
«Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνη αλλιώς, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον δια να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμεν. Μέσα στο πολεμικόν κλίμα που επεκράτει, εβοήθησεν τον αγώνα των Κρητών η «Ελπίς Μέλαινα (καλλητεχνικόν όνομα), της Μarie Esperance von Schwartz, Γερμανίς συγγραφεύς. Υπεστήριξε με χρηματικόν ποσόν, τον απελευθερωτικόν αγώνα, όπου έζησε 20 χρόνια».
Ερχόμεθα στο σήμερα. «Η Simone LE BARON, γλωσσολόγος καθηγήτρια της Γαλλικής γλώσσης γράφει:
Ευχαριστώ τους Έλληνες που χρωστώ τα πάντα. Να μην αφήσετε ποτέ τους άλλους, να γράφουν την ιστορία σας, αντί για εσάς....» «Ο Φρειδερίκος Μιστράλ έλεγε: και αν είναι να πεθάνωμε για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη, μιά φορά κάποιος πεθαίνει.» Σε τούτο εδώ τον τόπο, τον Ελληνικόν, μόνον μεγάλες και ελεύθερες ψυχές ταιριάζει να ζούν. Ψυχές που ποτέ δεν παραδίδουν τους ατίμητους θησαυρούς της σεπτής παραδόσεως μας.
Την πίστιν και την Ελευθερίαν, με ευτελή μηδαμινά ανταλλάγματα. Να αντιληφθούν οι πανταχού της γης, ότι εμείς οι Έλληνες, ερχόμαστε με βαρειά κληρονομιά από τα βάθη των αιώνων, και θα πορευόμεθα πάντοτε με δυναμισμόν, στον αέναον χρόνον, μη κύπτοντας τον αυχένα σε ξένους αφεντάδες και στους υποκόμους τους. «Η Ελλάδα δεν προορίζεται απλώς να ζήση, αλλά να μεγαλουργίση.»
