Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν...
Πόσο εύθραυστο είναι το τουρκικό κράτος και πόσο απέχει από το όραμα του Ερντογάν για ''Νέα Τουρκία'', έγραψε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση, ο καθηγητής Louis Fishman, σε στήλη στην ιστοσελίδα haaretz.com.
Παραθέτουμε παρακάτω την ανάλυση:
Υποτίθεται το 2023 θα ήταν μια χρονιά εορταστική για τους Τούρκους, καθώς σηματοδοτούσε τα εκατό χρόνια από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας. Το 2023 σηματοδοτεί επίσης τη δεύτερη δεκαετία στην εξουσία του προέδρου της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και υποτίθεται ότι ήταν το αποκορύφωμα του μεγάλου έργου του, μιας «Νέας Τουρκιάς».
Δεν θα ήταν πια μια αδύναμη χώρα που θα κυβερνάται από μια κλούβα σκοτεινών δυνάμεων και διεθνών δυνάμεων, αλλά ένα ισχυρό, ανεξάρτητο και στρατιωτικά προκλητικό κράτος. Θα επέστρεφε την Τουρκία στις μέρες δόξας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αλλά ο σεισμός της περασμένης εβδομάδας αποκάλυψε μια πολύ πιο εύθραυστη κατάσταση, μια κατάσταση που εξαρτιόταν από τις ομάδες διάσωσης και τη βοήθεια ακόμη και από χώρες στις οποίες, μέχρι πρόσφατα, εκτελούσε πολεμικές απειλές.
Το κόμμα AKP του Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία το 2002 μετά τις αποτυχίες του κράτους που εκτέθηκαν κατά τον σεισμό του 1999, όταν 17.000 άνθρωποι πέθαναν, ανοίγοντας τον δρόμο για να γίνει πρωθυπουργός ένα χρόνο αργότερα. Αυτή τη φορά, με 35.000 νεκρούς και τρομερές προβλέψεις ότι ο αριθμός των νεκρών θα μπορούσε να διπλασιαστεί, οι δύο συγκλονιστικοί σεισμοί με διαφορά δέκα ωρών αποκάλυψαν μια χώρα ακόμα απροετοίμαστη που πληρώνει τρομερό τίμημα.
Ήταν σχεδόν αμέσως προφανές ότι δεν υπήρχε γενικό σχέδιο, μεγάλο μέρος του πληθυσμού έμεινε αβοήθητο τις πρώτες 24 ώρες, και ακολούθησε ενίσχυση των δυνάμεων εντός των πρώτων ημερών. Η κρατική AFAD (Αρχή Διαχείρισης Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης) θα έπρεπε να συντονίζει την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης αλλά τελικά οι δήμοι και οι ίδιοι οι πολίτες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
Τα ερωτήματα είναι πολλά ,σχετικά με τους οικοδομικούς κανονισμούς και τα πρότυπα ασφαλείας μετά από δύο δεκαετίες διακυβέρνησης του AKP . Μια διακυβέρνηση, που χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή διαφθορά. Οι συνεργάτες του Ερντογάν, γνωστοί ως «Συμμορία των Πέντε», έβγαλαν δισεκατομμύρια δολάρια σε δημόσιους διαγωνισμούς.
Προς το παρόν, φαίνεται ότι όλες οι ενοχές θα βαρύνουν μεμονωμένους εργολάβους , όπως ακριβώς έγινε το 1999.
Το 1999, τα μέσα ενημέρωσης έπαιξαν βασικό ρόλο στην αποκάλυψη των αποτυχιών του κράτους. Αυτή τη φορά, επικριτικοί δημοσιογράφοι συνελήφθησαν εντός ημερών από την καταστροφή. Η κυβέρνηση μάλιστα απέκλεισε για λίγο την πρόσβαση στο Twitter, μια κίνηση που αντιστράφηκε μόνο όταν επισημάνθηκε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ένας από τους βασικούς τρόπους εύρεσης επιζώντων κάτω από τα ερείπια.
Δεν είναι ακόμη σαφές τι θα συμβεί με τον Ερντογάν... Ωστόσο, με βάση τις κακές επιδόσεις του ΑΚΡ στη διοίκηση του κράτους τα τελευταία χρόνια, και την τεράστια κλίμακα της καταστροφής, σίγουρα θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει αντιμετωπίσει ο Ερντογάν μέχρι τώρα.
Από τότε που συνέβη η μεγάλη καταστροφή, ο ηγέτης του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου βρίσκεται στο έδαφος οργανώνοντας τη διανομή βοήθειας και επισκέπτεται τις πληγείσες περιοχές, μερικές φορές πριν καν φτάσουν εκεί κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Οι δημοφιλείς δήμαρχοι των μεγαλύτερων πόλεων της Τουρκίας, Mansur Yavas και Ekrem Imamoglu, άδραξαν επίσης τη στιγμή για να δείξουν ηγετικό ρόλο.
Εάν οι εκλογές που είναι προγραμματισμένες για τις 14 Μαΐου δεν ακυρωθούν με παράταση της Κατάστασης Έκτακτης Ανάγκης που ισχύει σε δέκα περιφέρειες που επλήγησαν από τον σεισμό ή με άλλες αιφνιδιαστικές κινήσεις, το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο για καμία πλευρά. Η αντιπολίτευση δεν έχει ακόμη ανακοινώσει συναινετικό υποψήφιο, αλλά ο Κιλιτσντάρογλου φαίνεται πλέον να είναι ένα ασφαλές στοίχημα. Σε αυτήν την μετασεισμική πραγματικότητα, η πολυετής εμπειρία και η αντοχή του μπορεί να κερδίσει τους σκεπτικιστές που ευνόησαν τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Imamoglu.
Αυτό που χρειάζεται η Τουρκία περισσότερο από ποτέ είναι η σταθερότητα για την ανοικοδόμηση. Και πρέπει να επαναπροσδιορίσει τόσο τον ρόλο του κράτους όσο και τη σύμβασή του με τους πολίτες του. Ο Ερντογάν έχει προωθήσει μια μεγαλειώδη Νέα Τουρκία που βρίσκεται, στην πράξη, σε διαρκή σύγκρουση εντός των συνόρων της, φυλακίζει ή εξορίζει τους επικριτές της, με συνεχώς αυξανόμενες εντάσεις με τη γειτονική Ελλάδα.
Είναι ο πολιτικός αρχηγός που δεσμεύεται να τακτοποιήσει το σπίτι της χώρας, να παρέχει βασικές υπηρεσίες, να αναδομεί την εμπιστοσύνη μεταξύ θεσμών και πολιτών και να μην θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους, αυτός που θα βρει τη μεγαλύτερη απήχηση στις κάλπες. Παρά τη λάμψη της εκατονταετηρίδας της δημοκρατίας, είναι η «Νέα Τουρκιά» του Ερντογάν που εκτίθεται τώρα περισσότερο ως μια ερειπωμένη πρόσοψη παρά ως ένα συγκεκριμένο επίτευγμα.
