Μέχρι στιγμής, έχουν επιβεβαιωθεί αρκετές περιπτώσεις ανταλλαγής αιχμαλώτων πολέμου (POW) μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Την 1η Απριλίου πραγματοποιήθηκε ανταλλαγή κρατουμένων στην περιοχή Ζαπορίζια. Η Ουκρανία δέχθηκε 86 στρατιώτες, μεταξύ των οποίων 15 γυναίκες. Η ρωσική πλευρά φέρεται να δέχθηκε επίσης 86 στρατιωτικούς, αλλά ο αριθμός δεν επιβεβαιώθηκε.
CONTINUE READING
Στρατιωτικός αναλυτής των ΗΠΑ: Πίσω από την σφαγή στη Μπούσα ''κρύβονται'' οι Ουκρανοί
Οι φωτογραφίες των στρατιωτών που επέστρεψαν για την ανταλλαγή αιχμαλώτων μοιράστηκαν αμέσως από τον ουκρανικό στρατό. Αν κρίνουμε από τα πλάνα, όλοι είναι ασφαλείς, υγιείς και καλοφαγωμένοι.
Με τη σειρά της, η ρωσική πλευρά δεν μοιράστηκε φωτογραφίες Ρώσων κρατουμένων. Το γεγονός αυτό δημιούργησε υποψίες ότι Ρώσοι στρατιωτικοί είχαν βασανιστεί.
Στις 23 Μαρτίου, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επιβεβαίωσε άλλες 2 ανταλλαγές αιχμαλώτων. Νωρίτερα, αποκαλύφθηκε ότι ο δήμαρχος Μελιτόπολης ανταλλάχθηκε με 9 Ρώσους στρατιωτικούς. Μια άλλη ανταλλαγή 1 Ρώσου στρατιώτη για 5 μέλη της λεγόμενης εδαφικής άμυνας αναφέρθηκε στην περιοχή Σούμι.
Εν τω μεταξύ, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι οι αρχές του Κιέβου διέκοψαν τις ανταλλαγές αιχμαλώτων πολέμου. Στις 6 Απριλίου, μια άλλη προγραμματισμένη ανταλλαγή αιχμαλώτων διακόπηκε από την ουκρανική πλευρά.
Το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανέφερε: «Ο κατάλογος των 251 στρατιωτικών που δηλώθηκαν για ανταλλαγή διευκρινίστηκε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο αριθμός των αιχμαλώτων πολέμου μειώθηκε επανειλημμένα, ο κατάλογος που συμφωνήθηκε στο τελευταίο στάδιο σε αριθμό μόνο 38 στρατιωτών, σήμερα το πρωί, από την ουκρανική πλευρά επίσης απορρίφθηκε χωρίς εξήγηση. Ταυτόχρονα, από την πλευρά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, και οι 251 Ουκρανοί αιχμάλωτοι πολέμου παραδόθηκαν στην αρχικά συμφωνηθείσα περιοχή».
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η ρωσική πλευρά έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι κάτι δεν πάει καλά με τους στρατιωτικούς των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται σε αιχμαλωσία, πρόσθεσε το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Την ίδια ημέρα, η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Ρωσική Ομοσπονδία ισχυρίστηκε ότι είχε έναν κατάλογο Ρώσων αξιωματικών από την Κριμαία, οι οποίοι, ενώ κρατούνταν αιχμάλωτοι στην Ουκρανία, φέρεται να μην υπόκεινται σε ανταλλαγή και μπορεί να εκτελεστούν. Διευκρινίστηκε ότι η Ρωσία θα ελέγξει αυτές τις πληροφορίες και θα υποβληθούν αιτήματα προς την ουκρανική πλευρά και διεθνείς φορείς.
Έχουν επιβεβαιωθεί πολυάριθμες περιπτώσεις εκτελέσεων και βασανιστηρίων Ρώσων αιχμαλώτων από Ουκρανούς στρατιωτικούς. Κάποια από αυτά επιβεβαιώθηκαν από τα πλάνα που μοιράστηκαν οι Ουκρανοί Ναζί. Μετά από τέτοιες περιπτώσεις, οι αρχές του Κιέβου απαγόρευσαν να «μοιράζονται βίντεο με δολοφονίες Ρώσων αιχμαλώτων στο διαδίκτυο», αλλά όχι να διαπράττουν εγκλήματα πολέμου.
Η Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών της Ρωσικής Ομοσπονδίας ισχυρίστηκε ότι η Ουκρανία ενημέρωσε επίσημα τους δυτικούς συμμάχους της ότι δεν προτίθεται να συμμορφωθεί με τη Σύμβαση της Γενεύης για τη Μεταχείριση των Αιχμαλώτων Πολέμου.
Μια τέτοια πολιτική του καθεστώτος του Κιέβου, καθώς και νέα πλάνα βασανιστηρίων που μοιράζονται στο Διαδίκτυο, επιβεβαιώνουν την αδυναμία των αρχών του Κιέβου να ελέγξουν τις εθνικιστικές δυνάμεις που επιχειρούν παράλληλα με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, καθώς και πολυάριθμους ξένους μισθοφόρους και τυχοδιώκτες που ήρθαν να πολεμήσουν στην Ουκρανία.
Το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας μοιράστηκε μαρτυρίες Ρώσων στρατιωτικών που απελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία στην Ουκρανία, οι οποίοι επιβεβαιώνουν δολοφονίες και παραβίαση από το καθεστώς του Κιέβου της Σύμβασης της Γενεύης για τη Μεταχείριση των Αιχμαλώτων Πολέμου.
«Μας έβαλαν σε έναν τοίχο από τούβλα και υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με όπλα, και όλοι προσφέρθηκαν να μας κάνουν κάτι: να μας πυροβολήσουν στα πόδια, να μας σκοτώσουν. Απλώς συζητούσαν μεταξύ τους σε αυτό το σημείο και πρόσφεραν τις ιδέες τους. Υπήρχε μόνο ένα άτομο που είπε ότι δεν έπρεπε, γιατί χρειάζονταν κρατούμενοι για κάτι.
Επειδή υπήρχαν σύντροφοι που πυροβολήθηκαν στα πόδια τους και δεν μπορούσαν να κινηθούν γρήγορα, τους έσυραν, είτε τους έσπρωχναν προς τα εμπρός είτε τους χτυπούσαν για να τους κάνουν να περπατήσουν. Μας κρατούσαν σε κάποιο είδος γυμνασίου, κοιμόμασταν στο πάτωμα. Έκανε κρύο το βράδυ. Συνεχώς, όταν ερχόταν μια οβίδα, ακούγαμε τις πόρτες να ανοίγουν και τον ουκρανικό στρατό να χτυπά τους πιλότους.
Μαζί μας κρατούσαν δύο πιλότους και τους χτυπούσαν συνεχώς, δεν τους επέτρεπαν να κοιμηθούν. Σε διάφορες ώρες τη νύχτα μπορούσατε να ακούσετε τη φράση: "Πιλότοι, κοιμάστε;" και μετά τους έβαλαν να απαντήσουν: «Δεν κοιμόμαστε: κοιτάμε τον ουρανό. Ο στρατός χλεύαζε συνεχώς τους πιλότους και έλεγε: «Αν οι πιλότοι επιστρέψουν στη Ρωσία, θα είναι μόνο ανάπηροι».
«Οι έξι μας φάνηκαν. Ο σύντροφός μου ρωτήθηκε, «Πού είναι ο έκτος άνδρας; Τον έδειξε να στέκεται στα γόνατά του. Μετά από αυτό, ο Ουκρανός στρατιώτης έριξε μια ριπή στον παραδοθέντα άνδρα. Ήμασταν όλοι ήδη ξαπλωμένοι μπρούμυτα στο έδαφος όταν άρχισαν να μας πηγαίνουν έναν έναν σε ένα αυτοκίνητο. Κατά τη διάρκεια αυτού, έσπασε η μύτη ενός ατόμου. Ήθελαν να μας τελειώσουν πληγωμένους. Ένας από τους στρατιώτες φώναζε ότι ήταν έτοιμος να μας πυροβολήσει, ώστε να μην χρειαστεί να ασχοληθούν μαζί μας στο μέλλον.
Ήμουν μπρούμυτα στο έδαφος και μου έδεσαν τα χέρια με κολλητική ταινία. Όταν με σήκωσαν, ρώτησαν πού τραυματίστηκα. Είπα το αριστερό μου ισχίο. Τότε ένας από τους Ουκρανούς με κλώτσησε εκεί. Προφανώς φώναξα από τον πόνο. Μου είπαν να κάνω υπομονή. Με έσυραν. Εκείνη την ώρα τα παπούτσια μου έβγαιναν από τα πόδια μου. Δεν πρόλαβα να κοιμηθώ, καθώς ένιωθα άσχημα. Για δύο μέρες δεν έφαγα καθόλου. Μας έπαιρναν κάθε μέρα και μας έβαζαν να τραβήξουμε βίντεο με το κείμενό τους. Αν κάποιος δεν το έπραττε τον χτυπούσαν, όπως και εμένα, γιατί λόγω πληγής στο κεφάλι είχα προβλήματα μνήμης. Δεν μπορούσα να θυμηθώ όλο το κείμενο για να το πω. Την πρώτη μέρα που ήμασταν στο γυμναστήριο, έφεραν ένα άτομο εκεί. Ο γιατρός που με εξέτασε είπε ότι δεν θα ζούσε μέχρι το πρωί. Αυτός ο άνθρωπος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου όλη τη νύχτα. Η εντύπωση ήταν ότι ήσασταν ξαπλωμένος εκεί, με έναν επίδεσμο στα μάτια σας και άκουγες τριγύρω κραυγές. Σύντομα υποχώρησαν και το πρωί μας είπαν ότι κοιμόμασταν με ένα πτώμα. Ένιωθε σαν να τον είχαν χτυπήσει με ξύλα, γιατί ο ήχος των χτυπημάτων ήταν εκκωφαντικός.
Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε με αυτοκίνητα στο κρατητήριο της Υπηρεσίας Ασφαλείας. Κατά την άφιξη, με ξυλοκόπησαν πολύ άσχημα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ ή να αναπνεύσω σωστά για τρεις ημέρες. Μας πήγαν στο πάτωμα, είχαμε τα χέρια μας πίσω από την πλάτη μας και επιδέσμους στα μάτια μας. Μόλις άρχισα να μπαίνω στο δωμάτιο χτυπήθηκα αμέσως στο κεφάλι. Λόγω του τραυματισμού στο κεφάλι έχασα αμέσως τις αισθήσεις μου. Άρχισαν να μου σπάνε τα χέρια και τα δάχτυλα. Προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά με ξαναχτύπησαν στο κεφάλι. Και όλα επαναλαμβάνονται. Με χτυπούσαν με πόδια και χέρια. Με χτύπησαν και στο στομάχι. Επειδή δεν υπήρχε τίποτα να φάω, ήταν δύσκολο να αντέξω το γεγονός ότι όλα τα όργανά μου ήταν χτυπημένα.
Εκεί ήταν πιλότοι. Ήμουν ξαπλωμένος δίπλα σε έναν από αυτούς. Μόλις μπήκε μια οβίδα, κάποιος άντρας ήρθε και άρχισε να τον χτυπά. Τον κλώτσησαν και τον χτύπησαν με τα χέρια τους. Οι πιλότοι ήταν οι μόνοι στην αίθουσα που ήταν δεμένοι με χειροπέδες, γιατί όταν αναποδογύρισε άκουγες τον ήχο του σιδήρου. Τους κορόιδευαν πολύ άσχημα: δεν τους επέτρεπαν να κοιμηθούν, τους ταΐζαν πολύ λιγότερο συχνά και δεν τους έδιναν νερό.
Πριν μας πάνε στον Ερυθρό Σταυρό, μας έδωσαν εντολή να πούμε ότι η τροφή στην αιχμαλωσία ήταν εξαιρετική, νερό παρεχόταν, οι συνθήκες άριστες και οι τραυματίες περιεθάλπτονταν».
«Όταν ήμασταν ξαπλωμένοι στο γυμναστήριο, ένας αξιωματικός, ένας ταγματάρχης, κακοποιούνταν εκεί. Τον χτυπούσαν για δύο μέρες. Την τρίτη μέρα τον πήγαν στο υπόγειο. Τότε οι Ουκρανοί είπαν ότι πέθανε από απώλεια αίματος.
Οι πυροβολικοί ξυλοκοπήθηκαν άγρια. Όταν ήμουν στο γυμναστήριο, έφεραν τρία άτομα, ο ένας ήταν πυροβολικός. Τον χτύπησαν πολύ άσχημα. Ξυλοκοπήθηκαν και οι πρόσκοποι.
Μετά καθόμασταν στο υπόγειο για 6-7 ώρες με κλειστά μάτια. Μετά έκαναν το πρώτο βίντεο με την ανάκρισή μας. Όλα αυτά συνέβαιναν με τη χρήση όπλων. Μας έβαζαν όπλα στο κεφάλι. Μετά μας πήγαν από εκεί στη στρατιωτική αστυνομία. Ζούσαμε στους στρατώνες, μας ανέκριναν. Όταν δεν δίναμε απαντήσεις σε ερωτήσεις, μας χτυπούσαν».
