Λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο λαός και οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας συνεχίζουν να προβάλλουν μια σθεναρή - και αναμφισβήτητα γενναία - αντίσταση ενάντια στις ρωσικές δυνάμεις.
Όμως, παρ′ όλη την καρδιά και το θάρρος της Ουκρανίας να αντιμετωπίσει πολλαπλές, συνεχιζόμενες επιθέσεις από τον ρωσικό στρατό στο βόρειο, ανατολικό και νότιο τμήμα της χώρας, πολλοί αναλυτές και στρατηγοί πιστεύουν ότι είναι θέμα χρόνου να κατακλυστεί η Ουκρανία από τη στρατιωτική ισχύ της Μόσχας.
Σχεδόν δύο εβδομάδες μετά τη ρωσική εισβολή στη χώρα τους , οι ουκρανικές δυνάμεις κατάφεραν να συγκρατήσουν την προέλαση των εχθρών τους με αντίσταση που κέρδισε τα εύσημα από τους δυτικούς συμμάχους.
Οι αναλυτές λένε ότι η απόδοσή τους απέναντι σε έναν αριθμητικά πολύ ανώτερο στρατό έχει τροφοδοτηθεί από έναν συνδυασμό καλής προετοιμασίας, εθνικής αλληλεγγύης και ρωσικών λαθών.
Ωστόσο, το μέλλον παραμένει ασαφές, με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να δηλώνει επανειλημμένα ότι τίποτα δεν θα σταθεί ανάμεσα σε αυτόν και τους στόχους του.
«Αυτοί (οι Ρώσοι) βασικά δεν προχωρούν πολύ γρήγορα», είπε μια ανώτερη γαλλική στρατιωτική πηγή, ζητώντας να μην κατονομαστεί. «Κάποια στιγμή θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν εκ νέου, αλλά αυτό δεν θα σημαίνει αποτυχία».
Ενίσχυση ενόπλων δυνάμεων
Η Ουκρανία, με τη βοήθεια της Δύσης, ενίσχυσε σημαντικά τις ένοπλες δυνάμεις της μετά το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε την ουκρανική χερσόνησο της Κριμαίας σε μια αστραπιαία επιχείρηση και οι φιλορώσοι αυτονομιστές κατέλαβαν τμήματα της ανατολικής χώρας.
Το 2016, το ΝΑΤΟ και το Κίεβο ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης για τις ουκρανικές ειδικές δυνάμεις, οι οποίες τώρα αριθμούν 2.000 και μπόρεσαν να βοηθήσουν πολίτες εθελοντές.
«Οι Ουκρανοί έχουν περάσει τα τελευταία οκτώ χρόνια σχεδιάζοντας, εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τους εαυτούς τους για να αντισταθούν στη ρωσική κατοχή», δήλωσε ο Ντάγκλας Λόντον , επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν.
Κατανοώντας ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν θα έρθουν να την σώσουν στο πεδίο της μάχης, η στρατηγική της Ουκρανίας έχει επικεντρωθεί «στην αφαίμαξη της Μόσχας ώστε να καταστήσει την κατοχή αβάσιμη», έγραψε ο βετεράνος της CIA στο Foreign Affairs.
Τοπική Γνώση
Η Ρωσία, βασιζόμενη στην εξοικείωση της σοβιετικής εποχής με μια περιοχή που ήλεγχε η Μόσχα υπό την ΕΣΣΔ, φαίνεται να έχει υποτιμήσει το πλεονέκτημα των ουκρανικών δυνάμεων.
Αυτό περιλάμβανε τόσο τη γνώση του εδάφους - σε μια εποχή του χρόνου που τα ίχνη μπορούν να μετατραπούν σε λάσπη - όσο και την ικανότητα των ντόπιων να πάρουν τα όπλα τους ενάντια στις δυνάμεις εισβολής.
Σε ένα τέτοιο σενάριο ακανόνιστου πολέμου, οι πιο αδύναμες δυνάμεις μπορούν να μεγιστοποιήσουν τα πλεονεκτήματα που έχουν έναντι των ισχυρότερων αντιπάλων τους, «πλεονεκτήματα εδάφους, τοπική γνώση και κοινωνικές διασυνδέσεις», είπε ο Spencer Meredith , καθηγητής στο Κολέγιο Διεθνών Υποθέσεων Ασφάλειας.
Οι προκλήσεις θα αυξηθούν περαιτέρω εάν αναπτυχθούν αστικές μάχες όταν η Ρωσία επιδιώξει να διεισδύσει σε πόλεις όπως το Κίεβο.
«Αυτό αλλάζει τα πάντα», είπε η γαλλική στρατιωτική πηγή. «Οι Ρώσοι θα αντιμετωπίσουν μπελάδες σε κάθε γωνιά του δρόμου, πηγαίνοντας από κτίριο σε κτίριο».
Αλληλεγγύη
Με επικεφαλής τον Πρόεδρο Volodymyr Zelensky , ο οποίος παρέμεινε στο Κίεβο παρά τον κίνδυνο για τη ζωή του καθώς η Ρωσία εισέρχεται στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι Ουκρανοί έχουν δείξει τη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στις αντιξοότητες.
Οι απλοί πολίτες έχουν προσφερθεί εθελοντικά στην πρώτη γραμμή, συχνά αφού βεβαιώθηκαν ότι οι οικογένειές τους οδηγήθηκαν με ασφάλεια στα δυτικά της χώρας ή εκτός των συνόρων της.
Εικόνες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δείχνουν απλούς ανθρώπους να φτιάχνουν μολότοφ ή αγρότες να ρυμουλκούν αιχμάλωτο ρωσικό στρατιωτικό υλικό.
Η Ουκρανία δεν είχε «άλλη επιλογή από το να αυξήσει περαιτέρω την πολεμική της ικανότητα φθοράς με ταχεία εκπαίδευση εδαφικών στρατευμάτων και χρήση ελαφρού οπλισμού», δήλωσε ο απόστρατος Γάλλος συνταγματάρχης Μισέλ Γκόγια .
Στρατηγικά λάθη
Στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι η Ρωσία έκανε στρατηγικά λάθη τις πρώτες μέρες της εισβολής μετά την εκτόξευση της στις 24 Φεβρουαρίου, στέλνοντας πολύ λίγα χερσαία στρατεύματα στην αρχική φάση και αποτυγχάνοντας να βάλει τις δυνάμεις του εδάφους και της αεροπορίας να συνεργαστούν.
Φαίνεται ότι η Μόσχα αναμένεται να επιτύχει στρατιωτική επιτυχία εντός ημερών.
«Στην αρχή νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να εισαγάγουν μονάδες πολύ γρήγορα στην πρωτεύουσα Κίεβο… Αλλά πολύ νωρίς είχαν ματωμένη μύτη», είπε ο Μάικλ Κόφμαν , διευθυντής του Προγράμματος Σπουδών για τη Ρωσία στο Κέντρο Ναυτικών Αναλύσεων στις ΗΠΑ.
«Οι υποθέσεις ήταν γελοίες… πώς θα μπορούσατε να πάρετε το Κίεβο σε τρεις ημέρες; Ο ρωσικός στρατός έχει πλέον προσαρμοστεί και προσπαθεί να το διεξαγάγει ως μια επιχείρηση συνδυασμένων όπλων», είπε.
Ψυχολογικός Φόβος
Η Ρωσία έχει θέσει τον κώδωνα του κινδύνου σε όλο τον κόσμο, κρατώντας δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες που αναπτύσσονται κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία τις τελευταίες εβδομάδες.
Αλλά είναι πιθανό ότι λίγοι είχαν ιδέα ότι επρόκειτο να σταλούν σε πόλεμο σε μια γειτονική χώρα, οι κάτοικοι της οποίας είναι συγγενείς Σλάβοι και όπου πολλοί μιλούν τα ρωσικά ως μητρική τους γλώσσα.
Το ηθικό δεν θα έχει βοηθηθεί από βαριές ρωσικές απώλειες, οι οποίες, σύμφωνα με τη γαλλική πηγή, περιελάμβαναν τουλάχιστον έναν στρατηγό, ένα σημάδι ότι η κορυφαία στρατιωτική ελίτ ένιωσε υποχρεωμένη να επισκεφθεί την πρώτη γραμμή.
Ο Τομ Πεπίνσκι , ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, μη μόνιμος κάτοικος, είπε ότι τα μέχρι στιγμής στοιχεία υποδηλώνουν ότι η μεταχείριση της Ουκρανίας προς Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου θα μπορούσε να γίνει σκληρότερη καθώς οι εισβολείς πιέζουν περαιτέρω τη χώρα.
«Η ουκρανική αντίσταση θα είναι πιο αποτελεσματική εάν οι Ρώσοι είναι σε έξαρση, άγρυπνοι και επιρρεπείς σε υπερβολικές αντιδράσεις», είπε.
Οι αναλυτές φυσικά συμφωνούν ότι μια αναμφισβήτητη απόσυρση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων από την Ουκρανία θα ήταν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τη χώρα στη δεινή κατάστασή της.
Σε αυτό το υποθετικό σενάριο, ο Πούτιν θα εμποδιζόταν να ανατρέψει την κυβέρνηση του Κιέβου και να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς μαριονέτα, ενώ η αποφασιστικότητα και η ικανότητα της ουκρανικής αντίστασης οδηγεί σε αδιέξοδο στο πεδίο της μάχης που ευνοεί τους υπερασπιστές της χώρας.
