Aπό την πρόσφατη συνάντηση μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπου η ρητορική ήταν σαφώς πιο θετική, όλοι μιλούσαν για ένα «ήρεμο καλοκαίρι».
Οι περισσότεροι αποδίδουν την αλλαγή στάσης του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας, η οποία είναι μόνο μια βραχυπρόθεσμη τακτική και δεν σηματοδοτεί την αλλαγή μακροπρόθεσμης στρατηγικής της Άγκυρας, στο κόστος μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης στις σχέσεις της Άγκυρας με τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.
Γίνεται ολοένα και πιο εμφανές στην Άγκυρα ότι η Αθήνα δεν στέκεται μόνη της, αλλά μάλλον είναι μέρος περιφερειακών θεσμών και συμμαχιών που της προσδίδουν μεγαλύτερη βαρύτητα.
Τα τελευταία χρόνια αυτό το δίκτυο συμμαχιών ενισχύθηκε, γεγονός που ενοχλεί την Τουρκία ακόμη περισσότερο.
Η Ελλάδα δεν περιορίζεται στους παραδοσιακούς συμμάχους και τους εταίρους της, όπως η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι σαφώς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο λόγω του πολιτικού και οικονομικού τους βάρους.
Η Αθήνα αναπτύσσει σταθερά συνεργασίες στο ευρύτερο γεωπολιτικό στάδιο.
Οι δεσμοί μας με το Ισραήλ είναι πάρα πολύ ανεπτυγμένοι. Ταυτόχρονα, η συνεργασία μας με την Αίγυπτο έχει αποκτήσει ολοένα και μεγαλύτερη σημασία, όπως και από κοινού με την Κύπρο στο τριμερές σχέδιο που έχει αναπτυχθεί.
Η νεότερη προσθήκη είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η συνεργασία, η οποία έχει τη σφραγίδα έγκρισης της Ουάσιγκτον, έχει εμβαθυνθεί ταχύτερα μέσω συνεχών επισκέψεων και από τις δύο πλευρές.
Αυτή δεν σφορά μόνο στον στρατιωτικό τομέα, ο οποίος έχει μια νέα δυναμική σφυρηλατημένη μέσω αμοιβαίων ασκήσεων και κατάρτισης, αλλά και μέσω ανταλλαγής πληροφοριών, καθώς και εμπορίου και ενέργειας.
Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιείται μια νέα τριμερής εταιρική σχέση μεταξύ Ελλάδας, ΗΑΕ και Ινδίας, η οποία είναι επιφυλακτική λόγω της αυξανόμενης συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Πακιστάν.
Τα ΗΑΕ δεν κρύβουν την οργή τους για τη στάση της Τουρκίας. Ένας ανώτερος αξιωματούχος που ήταν πρόσφατα στην Αθήνα χαρακτήρισε την Τουρκία ως «κοινή απειλή» για τα ΗΑΕ και την Ελλάδα και ως «αποσταθεροποιητικό παράγοντα» στην περιοχή.
Ο αξιωματούχος των ΗΑΕ κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι «υποστηρίζει τον εξτρεμισμό και δεν τηρεί το διεθνές δίκαιο και δεν σέβεται την κρατική κυριαρχία», καθώς επίσης χρησιμοποίησε τη θρησκεία για την προώθηση της επεκτατικής εξωτερικής του πολιτικής.
Ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν παράγοντα στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.
Είναι επίσης δυσαρεστημένος για την πρόσφατη συνεργασία μεταξύ της Αθήνας και του Καΐρου και τώρα με το Αμπού Ντάμπι, δύο βασικούς πυλώνες του αραβικού κόσμου, ο καθένας με το δικό του ιστορικό βάρος και συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Κανείς, και σίγουρα όχι η Ελλάδα, δεν προσπαθεί να «περικυκλώσει την Τουρκία». Η Ελλάδα ήταν η πρώτη που ήθελε και στόχευσε σε ήρεμες διμερείς σχέσεις. Και είναι αληθινός πιστός και ένθερμος υποστηρικτής μιας στενότερης σχέσης μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ.
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα δεν φοβάται και δεν μπορεί να απειληθεί από την Τουρκία.
Εκτός από τη σημαντική στρατιωτική αποτρεπτική της ισχύ, έχει χτίσει ένα δίκτυο συμμαχιών και συνεργασιών, από την Ευρώπη έως την Αμερική, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τώρα τα ΗΑΕ, κάτι δεν θα ήταν σοφό να αγνοήσει οποιαδήποτε τρίτη χώρα.
Ωστόσο η βραχυπρόθεσμη αλλαγή της στάσης Ερντογάν έναντι της Ελλάδας, δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο στις παραπάνω περιφερειακές συμμαχίες της Ελλάδας και κυρίως στο γεγονός ότι ΗΠΑ-ΕΕ έχουν "γνωστοποιήσει" στην Τουρκία ότι θα υπάρξει βαρύ κόστος σε βάρος της εάν εμείνει στην προκλητική στάση έναντι της Ελλάδας.
Υπάρχει και το εσωτερικό της Τουρκίας, όπου ο Τούρκος Πρόεδρος αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων και συγκεκριμένα:
Covid19, φτώχεια, ανεργία, πληθωρισμός, κακή οικονομία, πολωμένη πολιτική σκηνή, σκάνδαλα με συμμετοχή πρωτοκλασάτων υπουργών και πολιτικών προσώπων σε αξιόποινες πράξεις και συνεργασία με άτομα του οργανωμένου εγκλήματος , συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα στο εσωτερικό της Τουρκίας που έχει ως αποτέλεσμα το δημοσκοπική πτώση των ποσοστών του AKP.
Εν τω μεταξύ η τουριστική περίοδος δεν πάει καλά στην Τουρκία μέχρι στιγμής κάτι το οποίο αναμένουν οι Τούρκοι να διορθωθεί από τον Ιούλιο και μετά, έτσι ώστε να ανασάνει η κακή οικονομία της και να πέσει έστω και εποχιακά το υψηλό ποσοστό της ανεργίας της, ανακουφίζοντας παράλληλα τα νοικοκυριά της χώρας που δοκιμάζονται σκληρά από τη φτώχια.
Συνεπώς το "ήρεμο καλοκαίρι" στο Αιγαίο που λέει ο Ερντογάν, εμφορείται εν πολλοίς και από την τουριστική σεζόν στην οποία προσβλέπει για να διορθώσει κάπως τα οικονομικά της χώρας του και του λαού του.
Κλείνοντας θα επισημαίναμε ότι στο εσωτερικό της Τουρκίας το κλίμα βαίνει από το κακό στο χειρότερο, αφού τους επόμενους μήνες θα αποτελέσει κυρίαρχο θέμα το κλείσιμο ή όχι του Κουρδικού κόμματος HDP, του αποκλεισμού των πολιτικών προσώπων που το απαρτίζουν από τις τουρκικές εκλογές και της δήμευσης ή όχι των περιουσιακών του στοιχείων.
Άρα συμφέρει από όλες τις απόψεις τον Τούρκο Πρόεδρο η βραχυπρόθεσμη αλλαγή στάσης του έναντι της Ελλάδας και για αυτό προέβη σε αυτήν του την κίνηση.
Προσοχή όμως, γιατί αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η στρατηγική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας έχει αλλάξει, αναφορικά με τις διεκδικήσεις της και την επιθετική της πολιτική. Απλά μιλάμε για μια σύντομη χρονική στάση, τίποτε παραπάνω.
