Τα τουρκικά αεροσκάφη κατάφεραν να καταστρέψουν έναν σημαντικό αριθμό των ρωσικών συστημάτων τον Μάιο, όμως ο αριθμός αυτός δεν είναι αντιπροσωπευτικός για να μιλήσει κανείς για μειονεκτήματα του συστήματος αεροπορικής άμυνας.
Έχει γίνει όλο και πιο κοινό για τις σύγχρονες τοπικές συγκρούσεις να καθορίζεται η εξέλιξή τους από τη συμμετοχή τρίτων δυνάμεων στην αντιπαράθεση των αντιτιθέμενων πλευρών.
Η σύγκρουση στη Λιβύη δεν αποτελεί εξαίρεση. Όπως συμβαίνει και με τις άλλες συγκρούσεις στην περιοχή, τόσο η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) όσο και ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA) έχουν προστρέξει σε σημαντικές ξένες δυνάμεις για στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική υποστήριξη.
Καθώς η κατάσταση στις πρώτες γραμμές σταθεροποιήθηκε κάπως, τα κόμματα της Λιβύης έστρεψαν την προσοχή τους στην πολιτική αρένα.
Τώρα οι ηγέτες της GNA και του LNA ανταγωνίζονται σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν τη νομιμότητά τους και να μπλοκάρουν τις προόδους του αντιπάλου, ενώ μόλις πριν από λίγους μήνες ήταν εγκλωβισμένοι σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια της φάσης της σύγκρουσης, οι μονάδες LNA ανακάλυψαν και εκμεταλλεύτηκαν μια τεράστια ευπάθεια στην άμυνα των δυνάμεων GNA, δηλαδή την αδυναμία τους να παρέχουν αεροπορική κάλυψη.
Όταν οι μαχητές του LNA πλησίαζαν στην Τρίπολη, η GNA αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από την Τουρκία.
Η Άγκυρα ανταποκρίθηκε γρήγορα και έδωσε αμέσως η GNA μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 (UAV) καθώς και στρατιωτικούς συμβούλους.
Λίγο αργότερα, οι δυνάμεις του Khalifa Haftar ανέστειλαν την επίθεση λόγω των απωλειών που υπέστησαν από τα τουρκικά UAV, παρά το γεγονός ότι ο LNA διέθετε αντιαεροπορικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου του σύγχρονου Ρωσικού Pantsir S1 (SA-22 Greyhound, ονομασία του ΝΑΤΟ) σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Τα μέσα ενημέρωσης που πρόσκειντο σε Τουρκία και GNA χρησιμοποίησαν το γεγονός της καταστροφής ορισμένων συστημάτων Pantsir στην αεροπορική βάση al-Watiya, παρουσιάζοντας το ως «θρίαμβο» του τουρκικού UAV έναντι των ρωσικών αντιαεροπορικών.
Φαίνεται ότι η απόδοση των εν λόγω κρίθηκε επιτυχής από την τουρκική διοίκηση, αφού στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Επιπλέον, η κυβέρνηση της Ουκρανίας εξέφρασε το ενδιαφέρον της να αποκτήσει Bayraktar TB2 για το στρατό της.
Είναι όμως τα UAV Bayraktar τόσο αποτελεσματικά όσο προβάλλονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης;
Για να απαντήσετε σε αυτήν την ερώτηση πρέπει να εξετάσετε τα διαθέσιμα δεδομένα.
Τα τουρκικά αεροσκάφη κατάφεραν πράγματι να καταστρέψουν έναν σημαντικό αριθμό των ρωσικών συστημάτων τον Μάιο, καθώς εννέα Pantsirs καταστράφηκαν σε μόλις τέσσερις ημέρες.
Ωστόσο, αυτός ο αριθμός είναι περισσότερο απόδειξη για την ένταση των συγκρούσεων, παρά για τα μειονεκτήματα του συστήματος αεροπορικής άμυνας.
Για να παρασχεθεί κάποιο συγκρίσιμο μέγεθος, ο αριθμός των Bayraktars που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του 2020 είναι 47.
Τα περισσότερα από τα τουρκικά UAV καταρρίφθηκαν από τα Pantsirs, στις περιοχές Abu Grain, Sirte και Bani Walid, κάτι που η GNA και τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αποσιώπησαν.
CONTINUE READING
Παγίδα Κρεμλίνου σε Άγκυρα: Ο Πούτιν περικύκλωσε στρατιωτικά την Τουρκία και ο Ερντογάν δεν πήρε "χαμπάρι"
Επιπλέον, πολλά από τα ρωσικά συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας που εξουδετερώθηκαν από τα τουρκικά UAV δεν ήταν ταγμένα για μάχη, αλλά βρίσκονταν στο στάδιο αρχικής μεταφοράς τους προκειμένου να ταχθούν.
Αυτό, καθώς και ορισμένα άλλα λάθη που σχετίζονται με τον ανθρώπινο παράγοντα, όπως η κακή τοποθέτηση και το καμουφλάζ, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την αξιολόγηση των δυνατοτήτων μάχης του Pantsir.
Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα ενός όπλου δοκιμάζεται καλύτερα στη μάχη.
Έτσι σε μια τυχόν μελλοντική αντιπαράθεση των Bayraktar εναντίον των Pantsir στο πεδίο της μάχης θα φανεί εάν οι δύο πλευρές έχουν βελτιώσει τις αστοχίες-αδυναμίες των εν λόγω συστημάτων ή θα κάνουν τα ίδια λάθη ξανά.
