Μία περίεργη συμπεριφορά υπάρχει από την πλευρά του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Ρωσίας όσον αφορά στις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ. Οι αμφίσημες δηλώσεις προκαλούν ερωτήματα μήπως στρώνεται το χαλί έτσι ώστε η Άγκυρα να βγει στην ανατολική Μεσόγειο και να καταστεί συνδιαχειρίστρια των ενεργειακών κοιτασμάτων;
Ας ξεκινήσουμε από το ΝΑΤΟ. Ο γ.γ. της Συμμαχίας Γένς Στόλτενμπεργκ παρά το γεγονός ότι ενημερώθηκε αρμοδίως από τον Πάνο Καμμένο για το πρόσφατο πολύ σοβαρό επεισόδιο στα Ίμια και είδε σε βίντεο την επιθετική-πολεμική-δολοφονική ενέργεια του πλοίου της τουρκικής Ακτοφυλακής κατά του «Γαύδος» του Λιμενικού βγήκε και συνέστησε «να τα βρει η Ελλάδα και η Τουρκία» για να μην υπάρχουν εντάσεις στο Αιγαίο.
Ακολούθησε την στάση του Πόντιου Πιλάτου που ακολούθησαν εξ' αρχής και οι ΗΠΑ, που με δηλώσεις από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κάλεσαν τις δύο χώρες να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και «να τα βρουν». Ποιός με ποιον να τα βρεί; Ο θύτης με το θύμα; Η Τουρκία που παραβιάζει τα εθνικά χωρικά ύδατα στα Ίμια και εμβολίζει το σκάφος του Λιμενικού με την Ελλάδα η οποία προασπίζεται τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα;
Είναι γνωστή η στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά. Απλά περίμενε κανείς τη στιγμή που η κυβέρνηση Τσίπρα έχει δώσει γη και ύδωρ στην Ουάσιγκτον και όταν οι σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκία βρίσκονται στο ναδίρ πως θα υπάρξει μία συμπεριφορά διαφορετική. Δεν υπήρξε όμως.
Το ΝΑΤΟ την είπε στην Τουρκία εκεί που ήθελε. Που; Στο ότι δεν πρέπει να πάρει τους S-400 από την Ρωσία γιατί συνιστούν απειλή και δεν μπορούν να διασυνδεθούν με τα οπλικά συστήματα των Συμμαχικών χωρών. Συνέστησε μάλιστα ο κ. Στόλτενμπεργκ να αγοράσει η Τουρκία αντιαεροπορικά συστήματα από την Ευρώπη ή της ΗΠΑ.
Δεν είναι όμως μόνο το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αντέδρασαν στη λογική των ίσων αποστάσεων. Προβλημάτισε την Αθήνα και τη Λευκωσία και η στάση Ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ιταλία. Στη διένεξη που υπάρχει στην κυπριακή ΑΟΖ, με την Τουρκία να παρεμποδίζει το γεωτρύπανο της ιταλικής πετρελαϊκής εταιρείας ENI να προσεγγίσει τον στόχο «Σουπιά» στο οικόπεδο 3 για να κάνει την γεώτρηση είπε πώς θα βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση για την συνέχιση των ερευνών.
Με ποιόν θα συνομιλήσει να να βρεθεί κοινή αποδεκτή λύση; Με την Τουρκία η οποία με την δύναμη των όπλων επιχειρεί να κάνει ότι έκανε με τον Αττίλα; Να εισβάλει δηλαδή στην κυπριακή ΑΟΖ και να υφαρπάξει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων; Στο σημείο αυτό να σημειωθεί πως και οι ΗΠΑ έχουν τοποθετηθεί και έχουν πει ναι μεν οι έρευνες είναι κυριαρχικό δικαίωμα της Κύπρου, αλλά το φυσικό αέριο θα πρέπει να μοιρασθεί «ακριβοδίκαια». Ο δε ρόλος της Βρετανίας είναι πολύ ύπουλος. Παίζει καθαρά το παιχνίδι της Άγκυρας. Απούσα είναι και η Ρωσία, η οποία δεν καταδικάζει τις προκλήσεις της Τουρκίας.
Οι τοποθετήσεις λοιπόν της διεθνούς κοινότητας, σχεδόν πανομοιότυπες, από την Ουάσινγκτον, Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες μέχρι και τη Μόσχα. Κάνουν άπαντες εκκλήσεις με την γνωστή ποντιοπιλατική προσέγγιση των ίσων αποστάσεων, που στόχο έχουν να καλύψουν τον παρανομούντα ισχυρό παίκτη, δηλαδή την Τουρκία. Οι υποδείξεις προς όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές «να αποφεύγουν ενέργειες που δημιουργούν εντάσεις», αποτελούν ισοπέδωση, ποδοπάτημα, του διεθνούς δικαίου.
Αυτό μεταφράζεται σε νομιμοποίηση της παραβατικής συμπεριφορά της Τουρκίας και εν τέλει σε προσπάθεια συνδιαχείρισης του φυσικού αερίου και του πετρελαίου στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο.
