Σύμφωνα με το παγκοσμίου φήμης περιοδικό Foreign policy, κατά την διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, η διαφαινόμενη πολεμική σύγκρουση μεταξύ Άγκυρας και Βαγδάτης για το ρόλο της Τουρκίας στην απελευθέρωση της Μοσούλης, έχει αναζωπυρώσει τον τουρκικό αλυτρωτικό επεκτατισμό.
Σε δύο ξεχωριστές περιπτώσεις, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέκρινε τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία οριοθέτησε τα σημερινά σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας.
Ο ίδιος μίλησε για το ενδιαφέρον της χώρας του για την τύχη των τουρκικών μειονοτήτων που ζουν πέρα από τα σύνορα αυτά, καθώς και τους ισχυρισμούς του για την ιρακινή πόλη της Μοσούλης, κοντά στην οποία η Τουρκία έχει μια μικρή στρατιωτική βάση.
Παράλληλα με ειδήσεις που αναφέρουν την δράση των τουρκικών μαχητικών που βομβαρδίζουν κουρδικές δυνάμεις στη Συρία, συνδέονται καθημερινά ειδήσεις με την συμμετοχή τους σε εικονικές αερομαχίες με ελληνικά αεροσκάφη πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος.
Φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας δείχνουν πρωτόγνωρο ενδιαφέρον σε μια σειρά από ασαφείς και "ωμού χαρακτήρα" χάρτες της Τουρκίας με νέα εκτεταμένα σύνορα σε σχέση με τα σημερινά.
Η Τουρκία δεν θα προσαρτήσει μέρος του κράτους του Ιράκ σύντομα, αλλά αυτός ο συνδυασμός των αλυτρωτικών χαρτών και της ρητορικής καθορίζει σε μέγιστο βαθμό την τρέχουσα εξέλιξη των εξωτερικών και εσωτερικών πολιτικών της Τουρκίας .
Οι χάρτες, ειδικότερα, αποκαλύπτουν τη συνεχιζόμενη συνάφεια του τουρκικού εθνικισμού με την αναθεωρημένη ιστορία ενισχυόμενα με μια γερή δόση ισλαμικής θρησκείας.
Αυτό το εκρηκτικό μείγμα αποτελεί σαφή ένδειξη, για στρατιωτικές επεμβάσεις μαζί με την συγκρουσιακή εθνικιστική ρητορική που θα επιδεινώσει την ασφάλεια και την περιφερειακή κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο.
Με την πρώτη ματιά, οι χάρτες της Τουρκίας που εμφανίζονται στην τουρκική τηλεόραση παρουσιάζουν τις αλυτρωτικές διαθέσεις επέκτασης των Τούρκων στην Ελλάδα, την ΠΓΔΜ , την Βουλγαρία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και την Συρία.
Δηλαδή, δεν πρόκειται για χάρτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,αλλά για χάρτες σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και επιδιώξεις του ισλαμικού καθεστώτος του Ερντογάν.
Οι χάρτες αυτοί αποβλέπουν στο να αποδείξουν ότι τα σύνορα αυτά καθορίζονται σαφώς από το «Εθνικό Σύμφωνο» της Τουρκίας, ένα έγγραφο που ο Ερντογάν κράδαινε πρόσφατα στον πρωθυπουργό του Ιράκ για την Μοσούλη.
Το έγγραφο αυτό υπεγράφη το 1920, μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, και προσδιορίζει τις συμφωνίες που δεν υλοποιήθηκαν σύμφωνα με την Άγκυρα εις βάρος της Τουρκίας από την Βρετανία, όταν στην Κωνσταντινούπολη υπογράφηκε ανακωχή με τις συμμαχικές δυνάμεις.
Στα νότια σύνορα της Τουρκίας, αυτή η γραμμή φτάνει για παράδειγμα στα βόρεια του Χαλεπίου και στο Κιρκούκ .
Ο Ερντογάν, σύμφωνα πάντα με το αμερικανικό περιοδικό έδωσε μια άκρως επικίνδυνη επεξήγηση στην υπογραφή του Κεμάλ Ατατούρκ στην Συνθήκη της Λωζάνης , με την οποία τονίζει ότι εγκαταλείφθηκαν εδάφη, όπως της Μοσούλης και των ελληνικών νησιών , προσδιορίζοντας την ως μάλλον μια προδοσία, τονίζουν Αμερικανοί ειδικοί.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, οι τουρκικές μειονότητες στη Βόρεια Ελλάδα (δυτική Θράκη) και την Κύπρο διαδραμάτισαν έναν παρόμοιο ρόλο.
Δηλαδή η ευημερία τους έχει αποτελέσει αντικείμενο γνήσιας ανησυχίας για τους Τούρκους εθνικιστές, αλλά και ένα δυναμικό σημείο σύγκρουσης με την Αθήνα για να χρησιμοποιηθεί ανάλογα με τις ανάγκες.
Στην περίπτωση της Κύπρου για παράδειγμα, το 1974, η εισβολή της Τουρκίας αφορούσε τόσο την υπεράσπιση της στρατηγικής θέση της στην περιοχή , αλλά όμως ήταν κατά τους Τούρκους πρωτίστως πράξη προστασίας της τουρκικής κοινότητας του νησιού.
Μετά τις δηλώσεις του σχετικά με την Λωζάνη, ο Ερντογάν είναι οργισμένος με την Ελλάδα δηλώνοντας ότι , «η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους συγγενείς της στη Δυτική Θράκη, την Κύπρο, την Κριμαία, και οπουδήποτε αλλού».
Η Άγκυρα εξέφρασε ανησυχίες για την κατάσταση των Τατάρων της Κριμαίας, όταν η Ρωσία κατέλαβε την χερσόνησο, στη συνέχεια όμως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα υπερισχύει των εθνοτικών συγγενειών, προς το παρόν όμως.
Η μεταφορά επίσης των Δωδεκανήσων από την Ιταλία στην Ελλάδα κέντρισε επίσης το τουρκικό ενδιαφέρον για την επανάκτηση τους από την Άγκυρα με την μη αναγνώριση της συνθήκης Ελλάδος-Ιταλίας .
Αλλά ο Ερντογάν εμβάθυνε επίσης, σε ένα νέο στοιχείο της άκρως εθνικιστικής ατζέντας της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, τον σουνιτικό σεχταρισμό.
Μιλώντας για τη Μοσούλη, δήλωσε πρόσφατα ότι η Τουρκία δεν θα προδώσει τους "αδελφούς Τουρκμένους " ή "σουνίτες αδελφούς."
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία όμως εξακολουθούν να διαδραματίζουν υπερμεγέθη ρόλο στην περιοχή ελέγχοντας την κατάσταση .
Η Άγκυρα δεν πρόκειται να μείνει στα λόγια και πολύ σύντομα θα περάσει στα έργα και τότε …θα δούμε πολλά και διάφορα.
