Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ και τον Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Βασίλειο Τελλίδη, παρέστη στην τελετή προς τιμή του ήρωα έφεδρου Λοχία (ΠΖ) Δημήτρη Ίτσιου, που έπεσε μαχόμενος κατά των ναζιστικών δυνάμεων εισβολής τον Απρίλιο του 1941. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πολυβολείο Π8, στο όρος Μπέλες.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, στο χαιρετισμό που απηύθυνε, είπε τα εξής:
«Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, σε αυτή την ακριτική γωνιά της πατρίδας μας, στο όρος Μπέλες, που είναι γνωστό για τους αγώνες που δόθηκαν τόσο κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου όσο και κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Είναι επίσης γνωστό, γιατί από εδώ ξεκίνησε η περίφημη Γραμμή Μεταξά, η γραμμή των οχυρών, που προκάλεσε τόσες απώλειες στα γερμανικά στρατεύματα κατά την επιχείρηση εισβολής στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.
Η φήμη του όρους Μπέλες ξεπερνά τα σύνορα της πατρίδας μας, καθώς μόλις πριν από δύο ημέρες ο Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος τιμήθηκε από το Ίδρυμα για την Ημέρα του «Όχι» (Washington Oxi Day Foundation) στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Είμαι επίσης ευτυχής, γιατί σήμερα μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όχι μόνο το γιο, αλλά και την εγγονή του ήρωα Λοχία Ίτσιου, αισθανόμενος ότι αυτό το «ευχαριστώ» προέρχεται από τις καρδιές ολόκληρου του ελληνικού λαού.
Η θυσία του Λοχία Ίτσιου, αλλά και ο ηρωικός αγώνας που έδωσε μέσα από το πολυβολείο μαζί με τους τρεις συμπολεμιστές του - μεταξύ αυτών και ο ήρωας που σήμερα έχουμε την ύψιστη τιμή να βρίσκεται κοντά μας - δείχνει το μεγαλείο και τη δύναμη της ελληνικής ψυχής, την πίστη στα ιδανικά που γαλούχησαν γενιές και γενιές σε αυτόν τον τόπο από την αρχαιότητα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν.
Αισθάνομαι διπλά ευτυχής που γνωρίζω από κοντά έναν από τους τέσσερις υπερασπιστές του πολυβολείου Π8, που του έσφιξα το χέρι και αντίκρισα το βλέμμα του. Για εμένα ο Στρατιώτης Ιωάννης Κοζάρτσης αντιπροσωπεύει όλους τους πολεμιστές του 1940-41, που έγραψαν με ανεξίτηλο μελάνι και χρυσά γράμματα τη δική τους ένδοξη σελίδα στο βιβλίο της ελληνικής Ιστορίας.
Του υπόσχομαι ότι μαζί με τη ηγεσία του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας και του Γενικού Επιτελείου Στρατού θα αποδώσουμε τις οφειλόμενες τιμές μέσα στις επόμενες ημέρες. Ήδη προχωρούν οι διαδικασίες, θα συγκληθεί το ΣΑΓΕ και η πατρίδα θα αποδώσει τις οφειλόμενες τιμές.
Υποκλινόμαστε στο θάρρος και στη θυσία του μαχητή που αψήφησε το θάνατο.
Η εκδήλωση αυτή αποδίδει την οφειλόμενη τιμή όχι μόνο στον Λοχία Ίτσιο, αλλά και σε όλους όσοι διαχρονικά όρθωσαν το ανάστημά τους και έδωσαν σκληρό αγώνα στη μάχη για τα ανώτερα ιδανικά της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας μας.
Το ισχυρότερο όπλο που έχουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο άνθρωπος. Οι αξιωματικοί, οι υπαξιωματικοί, οι οπλίτες, οι εθνοφύλακες και οι έφεδροι, που είναι έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ίτσιου και των συμπολεμιστών του, να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Αυτό το όπλο δεν μπορεί κανείς να το υπερνικήσει, είναι το όπλο της εθνικής ψυχής».
Στη συνέχεια, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος παρακολούθησε βολή εθνοφυλάκων που πραγματοποιήθηκε στο Σιδηρόκαστρο. Στο χαιρετισμό που απηύθυνε, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δημιουργείται Γραμματεία Βετεράνων, η οποία θα ασχολείται με τους εφέδρους και τους εθνοφύλακες.
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Ίτσιος
Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από Βλάχους γονείς. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Οχυρό Μπέλες, της γραμμής Μεταξά πάνω από το χωριό του, τα Άνω Πορόια Σερρών.
Στην κορυφογραμμή του Μπέλες ήταν στημένα τα πρώτα πρόχειρα φυλάκια προκάλυψης της «γραμμής Μεταξά». Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πυροβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πυροβολείων είχαν εντολή να αμυνθούν ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες προς τα Κρούσια κι αμέσως μετά, να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις θέσεις τους με κανονική υποχώρηση, έχοντας ως πλεονέκτημα την άριστη γνώση της περιοχής.
Κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, ο έφεδρος λοχίας Ίτσιος βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8.
Είναι 5:15΄ το ξημέρωμα, όταν ψηλά στην «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες η πιο τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο. Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο από ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Οι υπερασπιστές της προκάλυψης ανταπαντούν.
Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα απ’ την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο – πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά.
Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά – σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα «στούκας» πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη. Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής.
Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης.
Σταδιακά τα ελληνικά πυροβολεία Π3, Π4, Π5 και Π9, σιγούν. Ακολουθεί το Π6 που, περικυκλωμένο από τον εχθρό, έπειτα από σθεναρή αντίσταση, καταλαμβάνεται το μεσημέρι…
Τα πυροβολεία Π7 και Π8, όμως, συνεχίζουν να μάχονται. Μέσα βρίσκονται Έλληνες με ψυχή, θρεμμένοι με τα ιδεώδη της ελευθερίας, με τα ιδανικά της αυτοθυσίας. Έλληνες, που δε διαπραγματεύονται ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης… Γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς. Αλλά, δεν τους νοιάζει.
Το πυροβολείο Π8, έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια, που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα «ξοδέψουν» με τη «δέουσα τσιγκουνιά».
Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίτσιος βλέποντας το μάταιο της θυσίας, διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν το Π8. Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να εξοντώσει μόνος του τους Γερμανούς εισβολείς. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8, στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων, στη θυσία.
Μεθυσμένος ο Ίτσιος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του.
Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δεν σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο πιο πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο πιο ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.
Γιατί αυτός δεν κιότεψε λεπτό… Η καρδιά του χτυπούσε για τα «αδέρφια» του! Πολεμούσε για όλους τους Έλληνες. Ένας για όλους!
Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση από ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά.
Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο λοχίας με τους συντρόφους του γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα, για τις οικογένειές τους, τους φίλους τους. Ξέρουν πως μάλλον δεν θα ξαναδούν ποτέ τους δικούς τους ανθρώπους, για τους οποίους υπεραμύνθηκαν.
Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την έχουν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο από καπνούς, μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού.
Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για τα καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή – ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών.
Στη διάρκεια της μάχης της Ομορφοπλαγιάς σκοτώθηκε και ο αντισυνταγματάρχης Ebeling, διοικητής του 138ου Συντάγματος Ορεινών Καταδρομών, ο πιο υψηλόβαθμος γερμανός αξιωματικός που έχασε τη ζωή του στη διάρκεια της Μάχης των Οχυρών. Η αντίσταση του Π.8 εξόργισε τον στρατηγό Shorner, καθώς εκτός από τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στους άνδρες του, ανέτρεψε τον σχεδιασμό του για την πρώτη ημέρα του πολέμου.
Όταν ο στρατηγός Shorner πληροφορήθηκε το γεγονός ότι ο διοικητής του πολυβολείου ήταν ένας απλός έφεδρος λοχίας, θίχτηκε ο εγωισμός του και αφού συναντήθηκε με τον αιχμάλωτο Ίτσιο τον ρώτησε:
– Ποιος είναι ο Διοικητής σου στο πυροβολείο?
– Εγώ είμαι, απάντησε ο Ιτσιος
– Δεν υπάρχει αξιωματικός?
– Οχι!
– Ξέρεις ότι για χάρη σου έχασα έναν αντισυνταγματάρχη και 232 στρατιώτες?
– Λυπάμαι στρατηγέ αλλά υπερασπίζομαι την πατρίδα μου.
Μετά από αυτό ο Shorner έδωσε εντολή παρουσίασης όπλων σε μια διμοιρία Γερμανών στρατιωτών προς τιμήν του Ίτσιου, και ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ έδωσε διαταγή να εκτελεσθεί ο Ίτσιος, κατά παράβαση της συνθήκης της Γενεύης, αλλά να μην πειραχτούν οι δύο στρατιώτες που ήταν μαζί του, τους οποίους απελευθέρωσε στα Ανω Πορρόϊα!!!.
Επρόκειτο για το πρώτο έγκλημα πολέμου των Γερμανών στην Ελλάδα. Οι φωτογραφίες της Βέρμαχτ επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λοχία Ίτσιου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του, ότι πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι με περίστροφο, ενώ είχε ήδη παραδοθεί. Ο σημερινός επισκέπτης του Π.8 μπορεί να εντοπίσει ακόμη και τον βράχο όπου ο λοχίας έπεσε και ξεψύχησε όταν πυροβολήθηκε.
Το πτώμα του, μαζί με αυτά των άλλων συμπολεμιστών του, ετάφη στην Ομορφοπλαγιά.
Το 1946, η σύζυγός του, Άννα, μαζί με άλλους συγχωριανούς, ξέθαψαν και μετέφεραν τα οστά του και των άλλων πεσόντων στο Ηρώο του χωριού Άνω Πορόια. Είναι η χρονιά που απονέμεται μεταθανάτια στο λοχία ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα και το θάρρος του.
Πολλά χρόνια μετά στήνεται στην «Ομορφοπλαγιά» και κοντά στο θρυλικό πλέον Π8 αναμνηστική στήλη, το δε στρατόπεδο που υπάρχει στο χώρο της θυσίας του ονομάζεται «Στρατόπεδο Ίτσιου».
Στις 10 Αυγούστου 1980, σε επίσημη τελετή γίνονται τα αποκαλυπτήρια της γλυπτικής σύνθεσης της κεντρικής πλατείας του χωριού Άνω Πορόια.
