Μονάχα ο Θεός είναι έξω από την αμαρτία, είναι Άγιος και αμετάβλητος. Εμείς οι άνθρωποι μεταβαλλόμαστε, κινούμαστε μεταξύ του καλού και του κακού, του αγαθού και πονηρού, έχουμε αρετές και πάθη, χαρίσματα και αδυναμίες. Αυτή είναι η πραγματικότητα μας, γι’ αυτό και το απροϋπόθετο της Θείας ενανθρωπίσεως, κατά τον Άγιο Μάξιμο Ομολογητή.
Διότι από μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορούσε να οδηγήσει τον ίδιο του τον εαυτό και την κτίση στην ένωση με τον Θεό. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Χριστός. 'Ενωσε το άκτιστο(Θεό) με το κτιστό(άνθρωπο κ' κτίση).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πατήρ Λίβυος: Αυτή η αρένα του διαδικτύου που διψάει για αίμα
Όλοι λοιπόν στην ζωή μας, κάναμε και κάνουμε λανθασμένες κινήσεις. Εδώ όμως πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι σημαντικό. Δεν είναι όλα τα λάθη αμαρτίες. Το λάθος μέσα στην ζωή μας έχει μια εξελικτική αξία. Δηλαδή μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε. Είναι η μουσούδα της ύπαρξης. Μυρίζουμε την ζωή, την ιχνηλατούμε, μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη και τις αστοχίες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε λάθος δεν είναι απαραίτητα και αμαρτία.
Η αμαρτία δεν είναι ηθικό μέγεθος αλλά υπαρξιακό και οντολογικό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όταν αμαρτάνω δεν κάνω απλά μια λάθος επιλογή, που ίσως να κοστίσει, αλλά αυτοκαταστρέφομαι και αυτοακυρώνομαι ως ον, ως ύπαρξη.
Όταν αμαρτάνω:
- Δεν ζω συμφωνά με τις οντολογικές μου προδιαγραφές. Σύμφωνα με τον τρόπο που ο Θεός με έχει δημιουργήσει, ώστε να έχω χαρά και πληρότητα ζωής. Οι εντολές του Θεού, π.χ αγάπη, συγχώρεση, πίστη κ.ά. δεν είναι διαταγές ενός εξουσιομανούς, αλλά προτάσεις ζωής. Οι εντολές του Θεού είναι ένα υπαρξιακό manual, το οποίο περιγράφει τον τρόπο ζωής που οδηγεί στην χαρά και την πληρότητα.
- Όταν αμαρτάνω πληγώνω μια σχέση. Την σχέση μου με τον Θεό, τον άλλο και την κτίση.
- Η αμαρτία έχει μέσα απόφαση, ελεύθερη επιλογή, πράξη και κίνηση. Δεν είναι όλα τα λάθη με πρόφαση και στόχο να βλάψουμε και να κάνουμε κακό.
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε λάθος δεν είναι αμαρτία, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λάθη που είναι και αμαρτίες. Το λέω αυτό διότι πολλοί άνθρωποι ταυτίζουν ενοχικά το ανθρώπινο λάθος, που είναι συστατικό της παρούσας φάσης ζωής, με την αμαρτία ενοχοποιώντας τα πάντα στην ζωή τους.
Ας είμαστε πνευματικά και θεολογικά ρεαλιστές. Η Αγία Γραφή αναφέρει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος θα ζήσει σε αυτόν το κόσμο, στην παρούσα φάση ζωής, και δεν θα αμαρτήσει. Ακόμη και οι άγιοι έκαναν αμαρτίες. Όμως αυτό δεν μας απελπίζει, διότι ως χριστιανοί δεν πιστεύουμε στις αρετές ή την ηθική μας, αλλά το μέγα έλεος του Θεού. Διότι οι αμαρτίες, μας βυθίζουν στην κόλαση αλλά η αγάπη του Θεού μπορεί μέσα από την μετάνοια να μας βάλει στον παράδεισο.
