Ο νους του ανθρώπου είναι αρκετός για τις μικρές γνώσεις, όπως είναι το πώς κατασκευάζονται οι δρόμοι και οι γέφυρες, πως γίνεται το ατσάλι, πως μετράμε πως φυτεύουμε…
Το σύγχρονο σχολείο είναι αυτό που μαθαίνει κανείς αυτές τις μικρές και δευτερεύουσας σημασίας γνώσεις. Οι γνώσεις αυτές έχουν χαρακτηριστικό να «φουσκώνουν» από υπερηφάνεια τον άνθρωπο και, όπως σοφά λέει ο Απόστολος Παύλος, ψευδώς ονομάζονται γνώσεις.
Τα σημαντικότερα για τον άνθρωπο, είναι ζητήματα όπως: για την ύπαρξη του ενός και μοναδικού Θεού, για την ψυχή, για την ουσία της ζωής, για τον άλλο κόσμο, για την κρίση του Θεού. Αυτή η φανερωμένη γνώση δεν εξαρτάται ούτε από την ύπαρξη ή τη μη ύπαρξη πολιτισμού, αλλά ούτε και από την γνώση ή άγνοια άλλων ζητημάτων δευτερεύουσας σημασίας.
Είναι γεγονός πως πριν από πολλούς αιώνες τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια πράγματι ασχολούνταν με τις πιο σημαντικές και βαθιές γνώσεις της ζωής. Αλλά, όταν φάνηκε πως αυτές οι γνώσεις δεν ήτανε δυνατό να κατακτηθούν μόνο από την ανθρώπινη προσπάθεια, χωρίς τη θεϊκή αποκάλυψη, αυτά τα πανεπιστήμια σιγά-σιγά μετατράπηκαν σε μπακάλικα και ψιλικατζίδικα, όπου όλα μπορούσες να τα «αγοράσεις». Μπορούσες να αγοράσεις κάθε τι που η γη παράγει, αλλά τίποτα από αυτά που προέρχεται από τον ουρανό.
Το ευρωπαϊκό σχολείο απομακρύνθηκε από τη χριστιανική πίστη. Αυτό το γεγονός αποτελεί την αιτία της μετατροπής του σχολείου σε τόπο δηλητηριασμού, σε τόπο θανάτου του ευρωπαίου ανθρώπου.
Τέλος, υπάρχει και κάτι άλλο αξιοσημείωτο που συμβαίνει μόνο στην Ευρώπη. Ενώ στους αθεϊστικούς πολιτισμούς η πίστη ποτέ δεν διαχωρίστηκε από την επιστήμη, παρ’ όλο που η πίστη ήταν λανθασμένη, στην Ευρώπη η πίστη διαχωρίστηκε από την επιστήμη, παρ’ όλο που η Ευρώπη έλαβε από το Θεό την τέλεια πίστη. Η Ευρώπη λοιπόν, λόγω των εκκλησιαστικών ηγετών της, αρνήθηκε την τέλεια πίστη και κράτησε την τέλεια επιστήμη.
Αδερφοί μου, αρνήθηκε τη γνώση του Θεού και δέχτηκε την ανθρώπινη άγνοια! Τι ανοησία και σκοτάδι!
«Πήραμε λοιπόν και εμείς το δρόμο της Ευρώπης και καταστραφήκαμε. Θα βρούμε άραγε τη σύνεση και το θάρρος να γυρίσουμε στο σωστό δρόμο μακριά από την Ευρώπη; Αυτό το ερώτημα αποτελεί πλέον θέμα ζωής ή θανάτου. Ας οδηγηθούμε στον δρόμο των πατέρων μας και δεν θα μετανιώσουμε. Ας επιστρέψουμε στην αληθινή πίστη και ας αρνηθούμε την ψεύτικη. Ας γίνουμε άνθρωποι και όχι μαϊμούδες. Τότε ο Θεός θα μας αποδεχτεί σαν παιδιά Του. Αμήν.»
Απόσπασμα κειμένου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκόπου Αχρίδος, από το βιβλίο «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» Εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.
Α.Δ.
