Αγαπητά μου πνευματικά παιδιά,
Έχει καθιερωθεί η 5η του μηνός Ιουνίου ως ημέρα προστασίας του περιβάλλοντος.
Με την βεβαιότητα ότι το θέμα αυτό πρέπει να μας απασχολεί σοβαρά όλο το χρόνο και όχι μόνο μια μέρα, να αποτελεί στάση ζωής και όχι μια απλή επέτειο και με νωπές ακόμη τις πληγές, που πέρυσι προξένησαν οι φωτιές στο Νησί μας και στις καρδιές μας, επικοινωνώ μαζί σας, όχι για να εκπληρώσω ένα τυπικό καθήκον, αλλά για να θυμίσω σε όλους μας, ότι αυτός ο κόσμος, που μας περιβάλλει και στενάζει, είναι ανεκτίμητο δώρο του Θεού στους ανθρώπους!
Πολλοί το λησμονούν αυτό και θεωρούν πάντα τα ορατά προϊόν της τύχης ή άλλων φαινομένων, που συνέβησαν κάποτε ανεξέλεγκτα, δίχως την στοργική θέληση, την σοφή επίβλεψη και την πρόνοια του Θείου Δημιουργού. Προς αυτούς ο Απόστολος Παύλος λέγει το εξής λογικό επιχείρημα: «Κάθε σπίτι κατασκευάζεται όχι από μόνο του, αλλά από κάποιον άνθρωπο. Αν, λοιπόν, ένα σπίτι προϋποθέτει δημιουργό, τότε τα πάντα κατεσκεύασε ο Θεός»! (Εβρ. 3, 4).
Άλλοι πάλι αισθάνονται ως παντοδύναμοι κυρίαρχοι της φύσεως, την οποία δεν διαχειρίζονται με αγάπη, επί αποδώσει λογαριασμού, αλλά την καταδυναστεύουν τυραννικά και την εκμεταλλεύονται αχόρταγα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητρόπολη Βεροίας: Υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Αγ. Λουκά στη Νάουσα και Ιατρική Εσπερίδα για νευρολογικά θέματα
Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι που τονίζουν υποκριτικά την συνετή διαχείρισή της στην θεωρία, ενώ στην καθημερινή πράξη ασχημονούν σε βάρος της και παντοιοτρόπως την κακοποιούν και την μολύνουν. Προτιμούν την εξυπηρέτηση των ατομικών τους συμφερόντων, καλύπτονται με την δύναμη της θέσεώς τους και την ισχύ του πλούτου τους και φυσικά δεν λογοδοτούν σε κανένα για τις φανερές και κρυφές άδικες και εγκληματικές πράξεις τους.
Όμως, και κάποιοι που ανήκουν και δραστηριοποιούνται σε οικολογικά κινήματα δεν βλέπουν το γενναιόδωρο χέρι του Θεού, αλλά τοποθετούν την φύση δίπλα, σε ισότιμη θέση με τον κτίστη της και δημιουργό της, απολυτοποιώντάς την και θεοποιώντάς την.
Αλήθεια, πόσο τραγικός γίνεται συχνά ο άνθρωπος, όταν είναι πρόθυμος να πιστεύσει τα μεγαλύτερα παραμύθια, όχι όμως την αλήθεια του Θεού ή να τρέχει δουλικά πίσω από τον μισόκαλο εχθρό του τον διάβολο, όχι όμως να εμπιστεύεται Εκείνον που τον αγάπησε μέχρι σταυρικού θανάτου! Έτσι αυτοκαταδικάζεται, βασανίζεται και βασανίζει, κινούμενος στα άκρα και περιφρονώντας την μέση οδό της ισορροπίας! Και εν προκειμένω άλλοτε κακοποιεί την φύση και άλλοτε την θεοποιεί. Και στις δυό περιπτώσεις γίνεται αχόρταγος, αχάριστος και άπιστος ειδωλολάτρης!
Η Εκκλησία μας, ως σώμα Χριστού, είναι η Αλήθεια και, συνεπώς, φανερώνει και διδάσκει την Αλήθεια. Μας θυμίζει ότι ο Θεός μας εδημιούργησε εκ του μηδενός και μας έθεσε ως κορωνίδα όλων των δημιουργημάτων Του. Μας εχάρισε τον παράδεισο της τρυφής με εντολή «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» (Γεν. 2, 15). Και πάντως μας καλεί να λατρεύουμε, ως θεόφρονες, με όλη μας την καρδιά τον Δημιουργό μας και στην ίδια με Εκείνον θέση να μην τοποθετούμε κανένα και τίποτα.
Τα τελευταία χρόνια η ίδια η φύση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και με τα λεγόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα, που όλο και γίνονται συχνότερα, μας καλεί σε μετάνοια και επαγρύπνηση. Ας ακούσουμε τουλάχιστον αυτό το εγερτήριο σάλπισμα.
Σας καλώ, λοιπόν, όλους με αυτό το εκκλησιαστικό πνεύμα, που είναι πιο απαιτητικό από το κοσμικό φρόνημα, να προστατεύσουμε ό,τι μας έχει απομείνει και ό,τι εκ της τέφρας του αναγεννάται. Πρέπει ο καθένας μας να αναλάβει τις ευθύνες του, ώστε να μην μολύνουμε πλέον τις θάλασσες και να μην καταστρέφουμε το περιβάλλον. Να προστατεύσουμε το υπόλοιπο πράσινο του τόπου μας. Μην αδιαφορήσουμε στο να καθαρίσουμε τις ακτές της θάλασσας, τις αυλές των σπιτιών μας και τα κτήματά μας!
Μην περιμένουμε κάποιος άλλος να τα φροντίσει. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για ό,τι κακό συμβαίνει. Βεβαίως, όλοι θα θέλαμε να γνωρίζουμε τα πορίσματα των όποιων ερευνών έγιναν στον τόπο μας για την περυσινή απερίγραπτη καταστροφή… Πολλά ελέχθησαν από διαφόρους… Πιστεύω να συμφωνούμε όλοι πως η σιωπή και η ατιμωρησία, εάν διαπιστώνονται σοβαρές παραβάσεις, δεν είναι καλές επιλογές…
Ωστόσο, όλοι πρέπει εθελοντικά να επιστρατευθούμε στον αγώνα της προστασίας του περιβάλλοντος, με τον συντονισμό των αρμοδίων.
Αγαπητά μου παιδιά,
Στώμεν καλώς!!! Μην ασεβούμε στο Θεό! Μην αδικούμε τον εαυτό μας! Μην αδιαφορούμε για την συνέχεια της ζωής και τα παιδιά μας. Ας διαφυλάξουμε ό,τι έχει απομείνει, ώστε η μέχρι πρότινος όμορφη και καταπράσινη Εύβοια να μη μεταβληθεί σε κρανίου τόπον…
Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού Ζώντος! (Εβρ. 10, 31)
Και ασφαλώς, φροντίζοντες τα γήινα, μην λησμονούμε τον αιώνιο προορισμό μας? δηλαδή την ουράνια ποθεινή πατρίδα μας!
Επί τούτοις διατελώ,
Μετά πατρικών ευχών και πολλής αγάπης
Ο μητροπολίτης ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
