Μέσα στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεσπόζει η Ακολουθία των Χαιρετισμών προς την Παρθένο Μαρία, την Βασίλισσα των Ουρανών και της γης, την Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου μας και κατά χάριν δική μας Μητέρα.
Σε κάποιο σημείο ο Υμνογράφος χαιρετίζει την Θεοτόκο Μαρία, αποκαλώντας την «λιμήν των του βίου πλωτήρων». Το λιμάνι είναι ο χώρος που επανέρχονται τα πλοία μετά από ταξίδια σε πελάγη και ωκεανούς, ώστε να ανεφοδιάζωνται και να ξεκουράζεται το πλήρωμα. Όταν μάλιστα οι κυβερνήτες των πλοίων έχουν αντιμετωπίσει τρικυμίες κι έχουν κινδυνεύσει, τότε το λιμάνι καθίσταται μεγαλύτερη ανάπαυση γι᾽ αυτούς.
Αλλά και η επίγεια ζωή είναι ένα πέλαγος διαταραγμένο που καλείται να το διαπλεύ-ση κάθε άνθρωπος. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι η ζωή του δεν είναι τρικυμιώδης, μέσα στους καθημερινούς αγώνες και τα κύματα των προβλημάτων και των θλίψεων. Είναι γεγονός ότι από την ώρα που θα γεννηθή ο άνθρωπος μέχρι την στιγμή που θα κλεί-ση τα αισθητά μάτια του διέρχεται τις περισσότερες ημέρες της ζωής του με δάκρυα, στε-ναγμούς και θλίψεις. Πρέπει, ωστόσο, να γνωρίζη τούτο: ότι η θλίψη και η λύπη είναι δύο ειδών. Η κατά Θεόν και η κατά κόσμον.
Η κατά κόσμον θλίψη και λύπη οδηγεί τον άνθρωπο στην στενοχωρία και απ᾽ εκεί στην απογοήτευση, στην απελπισία και ενδεχομένως στην αυτοκτονία. Στενοχωρία σημαί-νει ότι στενεύω τον χώρο γύρω μου, παύω να έχω κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρω-πο, κλείνομαι στον εαυτό μου και προσπαθώ μόνος μου να λυτρωθώ από τις δοκιμασίες και τα αδιέξοδα που έχω εισέλθει. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, εγκλωβίζεται ο άνθρωπος στον εγωκεντρικό του χώρο και δεν ελπίζει πουθενά, παρά μόνον στον εαυτόν του. Η ελπί-δα αυτή είναι φρούδη επειδή ο εαυτός του τον προδίδει, διότι δεν ημπορεί να κάνη τίποτε καλό στην ζωή του χωρίς να έχη τον Χριστό. Ο Χριστός μας βεβαίωσε: «ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. 15, 5). Κι αυτό διότι είναι ο Δημιουργός μας, είναι ο Πατέρας μας, είναι ο κατά χάριν αγα-πητός φίλος και αδελφός μας. Είναι Εκείνος που, ως Παντοδύναμος Θεός, μπορεί να μας βοηθήση ανά πάσα στιγμή, πάντοτε και παντού.
Και ενώ η κατά κόσμον θλίψη μπορεί να μας οδηγήση σε όσα προαναφέραμε η κατά Θεόν εμπεριέχει την ελπίδα, η οποία προέρχεται από την κοινωνία μας με τον Δημιουργό μας Θεό και την εμπιστοσύνη σε Αυτόν ότι μας αγαπά και θα μας ενδυναμώση να υπο-μείνουμε και να υπερβούμε την οποιαδήποτε δυσκολία και δοκιμασία. Βιώνουμε, δηλαδή, την αίσθηση της ασφαλείας ενός απήνεμου λιμανιού. Έτσι η βασική μέριμνα του ανθρώ-που πρέπει να είναι η μη απομάκρυνσή του από τον Θεό Πατέρα του και η μη παρακοή στο Πανάγιο θέλημά Του.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, ο οποίος ταλαιπωρείται στο πέλαγος αυτής της ζωής από τις τρικυμίες και τα πάμπολλα κύματα των θλίψεων, έχει κάποιο λιμάνι, μέσα στο οποίο μπο-ρεί να καταφύγη, για να ησυχάση, να ηρεμήση και να γαληνεύση. Και αυτό το λιμάνι είναι, κατά τον Υμνογράφο, η Θεοτόκος Μαρία, η οποία έφερε στον κόσμο την Όντως Ειρήνη, τον Υιό Της, τον Θεάνθρωπο Κύριο. Αυτός είπε στους Μαθητές Του: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν εγώ δίδωμι υμίν» (Ιωάν. 14, 27). Ο δε Απόστολος Παύλος μας βεβαιώνει: «Αυτός (ο Ιησούς Χριστός) εστιν η ειρήνη ημών» (Εφεσ. 2, 14).
Ωστόσο, για να μπορέση ένας καπετάνιος να αγκυροβολήση σε ένα λιμάνι οφείλει να γνωρίζη που βρίσκεται. Ακόμη είναι απαραίτητο να είναι έμπειρος πηδαλιούχος και να έχη αδιάψευστο πυξίδα, ώστε να οδηγήση εκεί το σκάφος του και να μην το ρίξη στα βρα-χια. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο κάθε ένας από εμάς, ο οποίος επιζητεί να αγκυροβολήση σε ασφαλές πνευματικό λιμάνι, οφείλει να έχη ως πυξίδα αλάνθανστη την ταπεινοφροσύ-νη. Να χρησιμοποιή ως πηδάλιο την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και της Πατερικής Δι-δασκαλίας, την αλήθεια, δηλαδή, της Εκκλησίας περί Θεού και περί αιωνίου ζωής. Και το-τε, αφού βιώση αυτήν την αλήθεια και αφού δεχθή την Χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσω της μετοχής του στα Μυστήρια της Εκκλησίας, θα κατανοήση πως βρίσκεται στο ασφαλές λιμάνι, εκεί όπου θα βρη την Σαρκωμένη Ειρήνη, τον Θεάνθρωπο Κύριο, και θα διασωθή από τις τρικυμίες της ζωής. Αυτήν την Σαρκωμένη Ειρήνη έφερε εντός Της και στον κόσμο η Θεοτόκος Μαρία και με αυτόν τον τρόπο κατέστη, μέσω του Υιού Της, και η Ίδια ειρη-νικό λιμάνι.
Δυστυχώς ο σημερινός άνθρωπος δεν πορεύεται κατ᾽ αυτόν τον τρόπον, ώστε να φθάση στο ασφαλή λιμένα της Θεοτόκου μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία. Προσφεύγει σε αστρολόγους, σε μέντιουμ, σε ανατολικές μεθόδους αταραξίας τύπου γιόγκι, στα ναρκωτι-κα. Αιχμαλωτίζεται στο διαδίκτυο η ζητά βοήθεια από ανθρώπους επιστήμονες η μη, των οποίων η ζωή είναι ταραχώδης και προβληματική. Έτσι, αντί να εισέλθη σε ήρεμο λιμάνι, γκρεμοτσακίζεται στα βράχια της απογνώσεως και απελπισίας.
Εάν το κατανοήση ότι πορεύεται λανθασμένα και ακολουθήση την Εκκλησιαστική οδό, θα εύρη οπωσδήποτε το Λιμάνι, την Θεοτόκο Μαρία. Εκεί, κοντά Της, μέσα στην αγκάλη Της, θα εύρη την αγάπη, την γαλήνη, την ειρήνη. Θα αποφύγη τις τρικυμίες και τους κινδύνους αυτής της ζωής, που οδηγούν στον πνευματικό θάνατο και θα γευθή την χαρά της λυτρώσεως και σωτηρία
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πελοπόννησος" των Πατρών στις 5/4/2025)
